Μεγάλωσε κάτω από την σκιά της Καστροπολιτείας. Περπάτησε στα σοκάκια του «Μιστρά της Μακεδονίας» όπως χαρακτηρίστηκε από τους ιστορικούς, η πόλη που μεγάλωσε. Γοητεύτηκε και εξερεύνησε το «φαράγγι» με τα κατάσπαρτα-ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα-βράχια του. Έπαιξε τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού, παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς της «τσιλίκα, κεραμιδάκια, κορόιδο, μπάλα». Ακόμα και σήμερα έχει στην καρδιά της, τα γέλια των φίλων της και των συμμαθητών της από τα παιχνίδια τους ,στις αυλές των σπιτιών τους. Μύρισε τα λουλούδια και τον βασιλικό που μοσχοβολούσαν, από τα μπαλκόνια των πέτρινων σπιτιών και έκανε «βόλτα» στο «δημόσιο δρόμο» της πόλης.
Η Χρυσάνθη Καραγιαννίδου πρόεδρος του Μορφωτικού Ομίλου Σερβίων τα «Κάστρα», θυμάται και μοιράζεται μαζί μας, τις αναμνήσεις και τα όνειρα της για τα Σέρβια. Την πόλη πού μεγάλωσε, ζει και προσφέρει.
Τα Σέρβια της Βυζαντινής Ιστορίας, της Καστροπολιτείας, των Φαραγγιών, της λίμνης, των ανθρώπων και του Μορφωτικού Ομίλου. Από την θέση της προέδρου η κυρία Καραγιαννίδου υπηρετεί τον πολιτισμό, την παράδοση και την ιστορία της περιοχής, εδώ και οχτώ χρόνια.
Κουβεντιάζοντας μαζί με την πρόεδρο του ΜΟΣ, ανακαλύπτουμε την μεγάλη αγάπη της για τα Σέρβια, αλλά και για το Μορφωτικό Όμιλο Σερβίων που δημιουργήθηκε από μία ομάδα Σερβιωτών το 1978.
Η ομάδα των Σερβιωτών ξεκίνησαν την προσπάθεια αυτή το 1978 και o Όμιλος εξυπηρετούσε τις ανάγκες, όπως αυτές καταγράφονται στο Καταστατικό του, ήτοι: συλλογή και διάσωση στοιχείων της πολιτιστικής και πνευματικής κληρονομιάς – Προβολή της ιστορίας και των μνημείων της περιοχής – Ανάπτυξη πολιτιστικής και πνευματικής δραστηριότητας – Αξιοποίηση των φυσικών καλλονών της περιοχής, συντήρηση των μνημείων – Αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων. «Όλα αυτά εξυπηρετούν και σήμερα ανάγκες όλης της Κοινωνίας των Σερβίων και ειδικότερα ενδιαφέρουν και τη νεολαία», σημειώνει η κ. Καραγιαννίδου.
Σήμερα ο Όμιλος έχει γραφείο το οποίο λειτουργεί καθημερινά όλες τις εργάσιμες ημέρες, από τις 9 το πρωΐ έως τις 2.00 μ.μ.. Στο Γραφείο στεγάζεται και η βιβλιοθήκη του Ομίλου, η οποία δημιουργήθηκε εδώ και πέντε χρόνια και λειτουργεί ως δανειστική. Στον Μ.Ο.Σ. ανήκει και το Λαογραφικό Μουσείο Σερβίων, το οποίο ελλείψει προσωπικού δε λειτουργεί κανονικά. Φέτος από τον Ιανουάριο έως και τον Αύγουστο ήταν κλειστό, έως ότου τονίζει η κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου «μας παρεχώρησε ο Δήμος μία υπάλληλο για το σκοπό αυτό. Ως προς τα οικονομικά ο Μ.Ο.Σ. αυτοσυντηρείται με τις συνδρομές των μελών του, κάποιες επιχορηγήσεις και καμιά δωρεά, που τελευταία έχουν περιοριστεί πολύ».
«Στον Όμιλο λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και το θεωρούμε πολύ σημαντικό που υπάρχει στα Σέρβια» συνεχίζει και η Πρόεδρος του Συλλόγου και σημειώνει, «Αρχίσαμε να τη δημιουργούμε δειλά-δειλά εδώ και πέντε χρόνια ζητώντας δωρεές όπου μπορούσαμε και σήμερα τείνει να ξεπεράσει τις επτά χιλιάδες βιβλίων. Χαίρω διότι μου δίνετε την ευκαιρία να κάνω γνωστό σε όλους που ενδιαφέρονται ότι στη βιβλιοθήκη υπάρχουν βιβλία –εκτός από Λογοτεχνικά, που καλύπτουν βέβαια το μεγαλύτερο μέρος, καθώς αυτά κυρίως ζητούν οι άνθρωποι, πολλά και αξιόλογα ιστορικά, φιλοσοφικά, παιδαγωγικά και πάρα πολλά και ιδιαιτέρως αξιόλογα Κοινωνιολογίας. Είναι βιβλία από την προσωπική βιβλιοθήκη του κ. Βασίλειου Φίλια, ο οποίος τα προόριζε για το Πάντειο ή για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και όταν γνώρισε εμάς αποφάσισε να τα παραχωρήσει στη βιβλιοθήκη μας. Αυτά τα βιβλία είναι στη διάθεση όλων και είναι χαρά μας και ιδιαίτερη ικανοποίηση να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο. Παράλληλα ο Όμιλος έχει και υπολογιστές τους οποίους διαθέτει με ελεύθερο Ίντερνετ για όλους» υπογραμμίζει η κ Καραγιαννίδου.
Εκτός της βιβλιοθήκης ο Όμιλος έχει τμήματα χορευτικά από τη νηπιακή ηλικία έως ενηλίκων, έχει τρίφωνη χορωδία με έντεχνο και παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι, έχει τμήμα διδασκαλίας σκακιού, τμήμα ζωγραφικής, ένα τμήμα με «παραμύθι» και θεατροπαιχνίδια για μικρά παιδιά και ετοιμάζει και άλλα. Ο Μ.Ο.Σ. διοργανώνει πολλές εκδηλώσεις με ποικίλο περιεχόμενο και πολλά θέματα για ενημέρωση και πλουτισμό των γνώσεων. Πραγματοποιεί εκδρομές με εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Από τον Μορφωτικό Όμιλο Σερβίων εκδίδεται και η εφημερίδα του Ομίλου τα «Σερβιώτικα Νέα» . Εκδίδεται ανελλιπώς από τον Απρίλιο του 1979. Κυκλοφορεί σε χίλια τριακόσια περίπου αντίτυπα, όχι μόνο στα Σέρβια αλλά και σε όλη την Ελλάδα, όπου υπάρχουν Σερβιώτες και φίλοι του Συλλόγου. Κυκλοφορεί ακόμα και μπορούν να την διαβάσουν σε πολλά μέρη της Αμερικής, της Ευρώπης, της Αυστραλίας. Η κ. Καραγιαννίδου σημειώνει για τα Σερβιώτικα Νέα «Πιστεύω ότι τη διαβάζουν σε ένα μεγάλο αριθμό, ιδιαίτερα οι του Εξωτερικού. Απ’ ό,τι μας λένε την περιμένουν πώς και πώς για να μάθουν τα νέα του τόπου τους».
Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων είναι για τους Σερβιώτες σημείο αναφοράς, και τα σχέδια των ανθρώπων του Συλλόγου όπως μας εξηγεί η κ. Καραγιαννίδου «είναι η καλή λειτουργία του και η τήρηση και εφαρμογή όλων των στόχων του. Ως πολιτιστικός Όμιλος έχει πρωταρχικό καθήκον να υπηρετεί τον πολιτισμό και να συμβάλλει στην ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου. Ειδικότερα στο άμεσο μέλλον σχεδιάζεται η καλή λειτουργία του νεοανεγειρομένου Πολιτιστικού Κέντρου, ώστε να γίνει το καλύτερο «στέκι» κυρίως για τη νεολαία αλλά και για όλους. Φυσικά η συνέχιση και η βελτίωση όλων των δραστηριοτήτων, ο πλουτισμός της Βιβλιοθήκης, η καλή συνεργασία και επικοινωνία με όλους τους Συλλόγους της περιοχής και όχι μόνο».
Η κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου μεγάλωσε στα Σέρβια. Σήμερα ζει στα Σέρβια. Όμως τι θυμάται από την παιδική της ηλικία και πόσο άλλαξαν τα Σέρβια από τότε που ήταν παιδί.
Η ίδια σημειώνει, « λλαξε ή καλύτερα έλειψε το παιχνίδι στα σοκάκια». Θυμάμαι τα παιχνίδια που κάναμε, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, ως αργά τη νύχτα στις γειτονιές, πολλές ηλικίες μαζί, τσιλίκα, τα κεραμιδάκια, το κορόιδο, μπάλα, ή όταν έπεφτε το σκοτάδι, κρυφτό και τόσα άλλα. Γέλια, φωνές και οι γονείς μας κάθονταν στις αυλές παρέες-παρέες και μας παρακολουθούσαν από μακριά. Τώρα όλα αυτά έλειψαν. Τα παιδιά κλεισμένα το καθένα στο σπίτι του, μπροστά στον υπολογιστή του, ή όταν βγαίνουν, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, κλείνονται στις καφετέριες, που αφθονούν σε όλα τα Σέρβια. Τα απογεύματα οι δρόμοι είναι γεμάτοι παιδιά που τρέχουν από το ένα φροντιστήριο στο άλλο. Ευτυχώς που στις απογευματινές δραστηριότητες είναι και κάποιες αθλητικές.
Οι μεγάλοι τους ζεστούς κυρίως μήνες έβγαιναν κάθε απόγευμα-βράδυ βόλτα στο δημόσιο δρόμο και αφού τελείωναν τη βόλτα ανέβαιναν όλοι προς την πλατεία ή πήγαιναν στο «Κρυονέρι» ή σε άλλα μαγαζιά που με τη μουσική τους βούιζαν τα Σέρβια. Άλλαξαν πολλά… Να θυμηθούμε που παλιά υπήρχαν μόνο τρία ταξί στα Σέρβια, σταθμευμένα στου Ντώνα για να εξυπηρετούν τις ανάγκες της μετακίνησης και τώρα υπάρχουν τρία αυτοκίνητα Ι.Χ. στο κάθε σπίτι και δεν υπάρχει χώρος στάθμευσης;
Άλλαξε όλη η όψη της πόλης. Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν σε όλα τα Σέρβια μονοκατοικίες με τις αυλές τους περιποιημένες με λουλούδια. Κάποια σπίτια ήταν μικρά στέγαστρα, όπως τα είχαν κτίσει μετά το ολοκαύτωμα, για να στεγάσουν προσωρινά τους κατοίκους. Τώρα έχει γεμίσει πολυκατοικίες με δύο, τρεις –πού και πού και περισσότερους- ορόφους. Βέβαια τώρα με την ανάπλαση που γίνεται αλλάζει όλη η όψη της πόλης.
Όμως έχει υποστεί και μία άλλη πολύ δυσάρεστη αλλαγή. Τα Σέρβια από τη βυζαντινή εποχή, την Τουρκοκρατία αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν διοικητικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής. Τώρα με τη μεταφορά κυρίως των υπηρεσιών κινδυνεύει να γίνει ο παρίας της επαρχίας.
Τα Σέρβια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά στους πρόποδες των Πιερίων. Η περιοχή και η πόλη έχει φυσικές ομορφιές και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες για να αναδειχθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής. Η κ. Χρυσάνθη Καραγιαννίδου τονίζει:
« Τα Σέρβια έχουν φυσικές ομορφιές, θα τολμούσα να πω μοναδικές, που δυστυχώς παραμένουν άγνωστες, ή ακριβέστερα δεν έχουμε αναγνωρίσει τη σημασία και την αξία τους ούτε εμείς οι Σερβιώτες. Ίσως διότι κάτι που το βλέπεις καθημερινά, το θεωρείς τόσο φυσικό και αυτονόητο πολλές φορές και δεν το εκτιμάς όσο θα έπρεπε. Πριν δύο χρόνια είχαμε ετοιμάσει ένα πρόγραμμα για τα σχολεία της περιοχής με θέμα το Φαράγγι των Σερβίων. Στις σημειώσεις των παιδιών ήταν εντυπωσιακό ότι πολλά παιδιά έγραφαν πως πρώτη φορά παρατήρησαν κάποια πράγματα και πρώτη φορά αντιλήφθηκαν τις ομορφιές του τόπου τους. Έχουμε δύο φαράγγια, το ένα μήκους τριών χιλιομέτρων και βάθους διακοσίων μέτρων, που χρονολογείται δύο εκατομμύρια χρόνια, κατάσπαρτα με βράχια που παίρνουν ποικίλα σχήματα, όπου η ανθρώπινη φαντασία τους δίνει διάφορα ονόματα – ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα – πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Τα Σέρβια συνδυάζουν από τη μία μεριά το βουνό και από την άλλη τη λίμνη –τον Αλιάκμονα, που χαρίζει όχι μόνο ομορφιά στον τόπο αλλά και πλούτο με το αρδευτικό έργο στον κάμπο μας. Το βουνό είναι γεμάτο σπηλιές, κάποιες είναι εκκλησίες –σπηλαιοεκκλησιές -, μεγάλης αρχαιολογικής αξίας.
Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια ο δημοσιογράφος Ντίνος Κιούσης δημοσίευσε στην Καθημερινή ένα άρθρο «Τα Σέρβια μια κρυμμένη ομορφιά. Τα Σέρβια γοητεύουν τον επισκέπτη και προσφέρουν ευχάριστη διαμονή» Στο άρθρο αυτό ο συγγραφέας έλεγε: «Για αρκετά χρόνια περνούσα έξω από τα Σέρβια πηγαίνοντας προς Βελβεντό ή Κοζάνη. Πάντοτε έλεγα «στον γυρισμό θα σταματήσω να γνωρίσω τα Σέρβια». Δυστυχώς, πάντα κάτι τύχαινε και δεν είχα ποτέ τον χρόνο να το κάνω. Αυτά, μέχρι την περασμένη εβδομάδα, που πήρα την πρώτη γεύση από αυτή τη γλυκύτατη κωμόπολη, που είναι ο πρώτος σε μέγεθος και τρίτος σε πληθυσμό δήμος του νομού Κοζάνης. Τα Σέρβια…είναι χτισμένα στις ΒΔ υπώρειες των Πιερίων με πανοραμική θέα στον Αλιάκμονα και την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου ή λίμνη των Σερβίων, μια και το 70% της έκτασής της βρίσκεται μέσα στον Δήμο Σερβίων.»
Φυσικά τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην πόλη μας έχει η Καστροπολιτεία μας, η οποία δυστυχώς δεν αναδείχθηκε όσο και όπως θα έπρεπε. Έχουν γίνει, κατά τη γνώμη μου λάθη σοβαρά από πιο παλιά. π.χ. το ωραίο και ωφέλιμο δάσος που προστατεύει την πόλη σα φρύδι πάνω από το βουνό έχει κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά στην Καστροπολιτεία μας. Τα Σέρβια χαρακτηρίστηκαν ο Μυστράς της Μακεδονίας και αν γινόταν κάποιες ανασκαφές στο λόφο πάνω από την πόλη θα ξεπρόβαλλε ένα μεγάλο μέρος της βυζαντινής πόλης των Σερβίων. Δυστυχώς το δάσος τα σκέπασε όλα και οι ρίζες των δένδρων κατέστρεψαν ό,τι υπήρχε μέσα στη γη. Τα τελευταία χρόνια έχει ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα ανασκαφής και αναστήλωσης και πραγματικά έχει γίνει σημαντικό έργο στην περιοχή του Κάστρου. Σύμφωνα με τους Αρχαιολόγους τους υπεύθυνους της ανασκαφής «Η πόλη των Σερβίων παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο σύστημα οχυρωματικής. Η χωροθέτηση του κάστρου και η εικόνα που παρουσίαζε με την τριμερή του διαίρεση αποτέλεσαν αντικείμενο θαυμασμού και διεξοδικών περιγραφών ήδη από τους βυζαντινούς χρόνους.» Τον 14 αι. ο Καντακουζηνός δίνει μια γλαφυρότατη περιγραφή του κάστρου λέγοντας: «Στα σύνορα της Βοτιαίας και της Θεσσαλίας βρίσκεται εκείνη η πόλη πάνω σε μια κορυφή του βουνού. Φαίνεται σαν μετέωρη. Σε αυτή την κορυφή η πόλη είναι διηρημένη με τρεις σειρές τειχών και φαίνεται εξωτερικά σαν τρεις πόλεις, η μία πάνω στην άλλη. Και από τις δύο πλευρές περιβάλλεται από βαθιά φαράγγια.»
Και ο Ντίνος Κιούσης στο παραπάνω άρθρο του γράφει «Στα Σέρβια θα δείτε το μοναδικό στη δυτική Μακεδονία Βυζαντινό κάστρο (6ος – 11ος αιώνας). Είναι χτισμένο σε οχυρή θέση στον ανατολικό από τους δύο δίδυμους λόφους που υψώνονται πάνω από τη σύγχρονη πόλη, αφήνοντας ένα μικρό άνοιγμα για τον χείμαρρο που περνάει ανάμεσά τους. Δεσπόζει στην πεδιάδα του Αλιάκμονα, στο πέρασμα από τη Μακεδονία στη Θεσσαλία και τη Νότια Ελλάδα μέσω των στενών του Σαρανταπόρου. Η θέση του κάστρου στην πεδιάδα του Αλιάκμονα εξασφάλιζε μια πλούσια ενδοχώρα, σε συνδυασμό με την προστασία του αγροτικού και κτηνοτροφικού πληθυσμού αυτής. Η ίδρυσή του σε αυτή τη στρατηγική θέση με τη φυσική οχύρωση το κατέστησε κάστρο απροσπέλαστο στους εχθρούς.»
Φυσικά δε θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στις πολλές βυζαντινές εκκλησίες στην περιοχή της Καστροπολιτείας με τις πλούσιες τοιχογραφίες από τον 11ο αι και μετά. Το πέτρινο γεφύρι στην είσοδο της Καστροπολιτείας είναι μοναδικό στη Δυτ. Μακεδονία.
Δυστυχώς κάνοντας και την αυτοκριτική μας οφείλουμε να πούμε ότι οι ομορφιές και τα τόσο ενδιαφέροντα από ιστορικής πλευράς μνημεία των Σερβίων δεν αναδείχθηκαν όσο έπρεπε.Απόδειξη και ο παραπάνω δημοσιογράφος, που ενώ περνούσε συνέχεια, τυχαία την ανακάλυψε.
Τα Σέρβια της Καστροπολιτείας των ανθρωπόμορφων και ζωόμορφων βράχων, των Βυζαντινών εκκλησιών, είναι από τις πόλεις εκείνες, που έλκουν τους επισκέπτες. Το παρελθόν της, είναι γεμάτο από θυσίες και καταστροφές. Η πλούσια Ιστορία της, οι αρχαιολογικοί θησαυροί της, η πολιτιστική παράδοση και οι φυσικές ομορφιές της περιοχής, πρέπει να προβληθούν και να γίνουν ευρύτερα γνωστές. Υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις, οι υποδομές, η θέληση να ξεπεραστούν τα εμπόδια- αν υπάρχουν- για να γίνουν τα Σέρβια και η ευρύτερη περιοχή, σημείο αναφοράς και τουριστικός προορισμός;
Η κ. Καραγιαννίδου μας εξηγεί
«Από την Πολιτεία έπρεπε και πρέπει να γίνουν πολλά. Πρώτα-πρώτα δεν αναγνωρίστηκε η μεγάλη θυσία των Σερβίων, το Ολοκαύτωμα της 6ης Μαρτίου του 1943, που τα Σέρβια πλήρωσαν την αντίσταση κατά τη γερμανοϊταλική κατοχή με ολική καταστροφή, (1100 σπίτια έγιναν στάχτη και πάνω από 50 πολίτες βρήκαν το θάνατο), η οποία συνοδεύτηκε με δύο χρόνια νεκρά ζώνη και έτσι «φυγάδευσε» όλους τους Σερβιώτες που οι περισσότεροι ήσαν αστοί και ζήτησαν αλλού καταφύγιο. Κυρίως στη Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Αθήνα και αλλού. Αυτοί, και μετά την απελευθέρωση δεν ξαναγύρισαν στην πατρίδα τους, καθώς είχαν ταχτοποιηθεί αλλού, καθόσον και δεν τους είχε απομείνει τίποτε στον τόπο τους, και έτσι τα Σέρβια καθώς έχασαν μεγάλο μέρος του γηγενή πληθυσμού τους έπαθαν τη μεγαλύτερη καταστροφή. Παρουσίαζαν κάποια ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια αλλά με τη μεταφορά των υπηρεσιών στην Κοζάνη δυστυχώς πάμε πάλι προς τα πίσω. Μοιραία οδηγούμαστε στον Καλλικράτη, για να τονίσουμε τη μεγάλη ζημιά που έπαθαν τα Σέρβια και από αυτό…
Από την πλευρά του Συλλόγου αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει και προσπαθούμε στο μέτρο του δυνατού είναι να συντελέσουμε όσο μπορούμε στην πολιτισμική αναβάθμιση της πόλης μας και στην προβολή της προς τα έξω. Οι σπάνιες φυσικές ομορφιές του τόπου μας και η πλούσια ιστορία του πρέπει να προβληθούν και να γίνουν κτήμα όλων όσων αγαπούν τη φύση και την Ιστορία. Η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής πρέπει να είναι στις πρώτες προτεραιότητες και του Δήμου καθώς και η αγροτική ανάπτυξη. Έχουμε έναν ευφορότατο κάμπο, αρδευόμενο, και είναι κρίμα να μην αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο. Μπορούν να γίνουν νέες καλλιέργειες που να δώσουν εργασία στους νέους και να αναβαθμίσουν την περιοχή. Και πιστεύουμε ότι αυτό πρέπει να είναι στις πρώτες προτεραιότητες του Δήμου, με έργα.»
Η Πρόεδρος του ΜΟΣ μεγάλωσε, ζει, και προσφέρει από τη θέση της προέδρου στην πόλη της. Έχει ένα όνειρο ή μάλλον πολλά όνειρα για τα Σέρβια. Στην τελευταία ερώτηση του Τogether: «Ποιο είναι το όνειρό σας για τα Σέρβια;» τονίζει: Δύσκολο να απαντήσω. Δεν είναι μόνο ένα. Είναι πολλά. Όλα όμως συνοψίζονται σε ένα, να δω τα Σέρβια να καταλαμβάνουν τη θέση που τους ανήκει από τη φύση και την Ιστορία. Αυτό όμως απαιτεί δουλειά από όλους αλλά και κυρίως- συμπόρευση. Να απαλλαγούμε από τις μικρότητες των μικρών κοινωνιών και να συνεργαστούμε όλοι για το καλό του τόπου μας, βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του στην ανασυγκρότηση και την αναβάθμιση της όμορφης πόλης μας».
Ολοκληρώνοντας την συνέντευξη, με την Πρόεδρο του Μορφωτικού Ομίλου Σερβίων την κυρία Χρυσάνθη Καραγιαννίδου, στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια της Eleanor Roosevelt «Το μέλλον ανήκει σ αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους».
