Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κραυγάζουν τις επιτυχίες τους, που είναι αθόρυβοι, χωρίς τυμπανοκρουσίες, που είναι συνειδητά σεμνοί και δουλεύουν σαν το μυρμήγκι, πασχίζουν να κατακτήσουν στην ζωή την αυθεντικότητα και την αλήθεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την στιλβωμένη επιφάνεια, παρά στοχεύουν στην ουσία. Άνθρωποι που στην επίμοχθη διαδρομή τους, απέκτησαν πολλές ρυτίδες στο πρόσωπο, αλλά κράτησαν αρυτίδωτη την ψυχή τους γεμάτη λαμπερό φως.Άνθρωποι που σφυρηλατήθηκαν στο αμόνι της εξαντλητικής δουλειάς, παλεύοντας για αυτό που λέμε καταξίωση. Άνθρωποι που ζυμώθηκαν με την στέρηση και τα βάσανα και ένοιωσαν τον Άγιο πόνο ως το τελευταίο τους κύτταρο για να κρατήσουν ψηλά την ανθρώπινη ύπαρξη τους.
Ένας τέτοιος αφτιασίδοτος και αληθινός άνθρωπος είναι και ο δικός μας Λευτέρης Ελευθεριάδης ο σκηνοθέτης και ηθοποιός που κουβαλάει μέσα του την διαχρονία της καταγωγής του και τα δάκρυα της προσφυγιάς των προγόνων του.
Είχαμε την τιμή και την χαρά να τον συναντήσουμε και να έχουμε μαζί του μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τις σπάνιες που έχει δώσει στην καριέρα του. Να σημειώσουμε πως έχει μεγάλη και γόνιμη διαδρομή στο θέατρο και στην τηλεόραση. Κατάφερε να υιοθετηθούν οι προτάσεις του για την μεταφορά βιβλίων της ελληνικής λογοτεχνίας στην τηλεόραση.
Σειρές όπως ο «Ζητιάνος» του Καρκαβίτσα, ο «Μανώλης ο Ντερμπεντέρης» του Εφταλιώτη, «Όταν ήμουν δάσκαλος» του Κονδυλάκη, τις οποίες οργάνωσε και πρωταγωνίστησε είχαν τεράστια επιτυχία και προβάλλονται κατά διαστήματα μέχρι σήμερα από την Δημόσια Τηλεόραση της ΕΡΤ.
Τηλεπαιχνίδια όπως «Τα παιδία παίζει» και οι «Παρενθέσεις», άφησαν εποχή για την ποιότητα και την μεγάλη απήχηση τους. Ξεκίνησε πρωταγωνιστώντας στην «Γειτονιά» του Κώστα Πρετεντέρη και τις σειρές «Τα δίχτυα της αράχνης» του Μάριου Ρεντζίλα και τα «Δίχτυα του τρόμου» του Βαγγέλη Σερτάρη. Παράλληλα είχε ουσιαστική συμμετοχή στην σπουδαία σειρά της ΕΡΤ το θέατρο της Δευτέρας παίζοντας πρώτους και δεύτερους ρόλους σε άνω από 30 θεατρικά έργα του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου.
Στο θέατρο έπαιξε για πολλά χρόνια στην Αθήνα, συμμετέχοντας σε θεατρικά σχήματα δίπλα σε μεγάλα ονόματα. Συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους παλιότερους και νεότερους γνωστούς πρωταγωνιστές του θεάτρου. Επίσης είχε μεγάλη δραστηριότητα στο ραδιόφωνο όπου μετράει 2000 ώρες συμμετοχής. Είχε πάντα μια ξεχωριστή άρθρωση και πολλή ωραία εκφορά του λόγου, με εξαιρετικό ηχόχρωμα φωνής. Όλα αυτά που αναφέρουμε είναι συνοπτικά ενδεικτικά στάδια μιας μεγάλης και δημιουργικής διαδρομής. Τα τελευταία χρόνια στράφηκε στο δημιουργικό ντοκυμαντέρ, όπου με τον χαρισματικό σκηνοθέτη Ηλία Ιωσηφίδη πραγματοποίησαν για την ΕΡΤ ΑΕ την πολύ επιτυχημένη σειρά των 50 επεισοδίων «Από πέτρα και χρόνο», που επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από την Δημόσια Τηλεόραση.
Απάντησε στις ερωτήσεις μας άμεσα χωρίς πολλά λόγια με ειλικρίνεια και στοχασμό.
Τι είναι το θέατρο για σας κ. Ελευθεριάδη;
Είναι ένα λουτρό εξαγνισμού, είναι μια σπουδή στον εξανθρωπισμό και την αισθητική ολοκλήρωση. Στο θέατρο διακινούμαι ιδέες διαχρονικές, αξίες αμετάκλητες, που σε βάζουν σε σωστή πορεία σκέψης και αναζήτησης της γνησιότητας των πραγμάτων.
Τι είναι ο ηθοποιός;
Ο ηθοποιός είναι εν δυνάμει εκπαιδευτικός, που προσπαθεί μέσα από συλλογική προσπάθεια να μορφώσει, να δώσει ηθικές κατευθυντήριες και εν τέλει να χαρίσει ευεργετική τέρψη.
Ποια ιδιότητα σας είναι πιο προσφιλής; Του γραφιά; Του σκηνοθέτη; Του ηθοποιού;
Ο ηθοποιός προηγείται, τα άλλα συνπαριμαρτούν.
Πως επιλέγουν οι νέοι να ασχοληθούν με το θέατρο;
Χρειάζεται θάρρος γιατί έχει πολύ προσπάθεια χωρίς ανταλλάγματα. Αν και βλέπω δυστυχώς πολλές φορές οι νέοι να μπερδεύουν το θάρρος με το θράσος.
Δεν επαρκούν μόνο το πάθος και η αγάπη για να περπατήσεις στο θεατρικό σανίδι, χρειάζεται ισχυρή αρματωσιά γνώσης.
Πως βλέπετε την τηλεόραση;
Η τηλεόραση είναι ένα καταλυτικό εργαλείο, που έχει πολλά ευεργετήματα όμως, χρειάζεται, ορθή χρήση. Δυστυχώς στην τηλεόραση συνηθέστατα προβάλλεται το ευκολομίμητο και όχι το αξιομίμητο. Η τηλεόραση μπορεί και πρέπει να γίνει σχολείο, φάρος επιμόρφωσης και γνήσιας διασκέδασης και να προβάλλει τα δημιουργικά στοιχεία της κοινωνίας, αν αυτών, έχουμε ένα ατέλειωτο κουτσομπολιό από τηλεπερσόνες και τηλεπερσόνους, που κυριολεκτικά δολοφονούν την γλώσσα και κατεβάζουν το επίπεδο στα τάρταρα.
Έρχεστε συχνά στο χωριό σας στο Πρωτοχώρι; το νοσταλγείτε;
Έρχομαι όταν μπορώ. Εδώ είναι οι ρίζες μου, οι πρώτες λαχτάρες μου, τα πρώτα συναισθήματα της ζωής μου. Έχω βαθύ νόστο για την Κοζάνη, το Βαλταδώρειο, τους συμμαθητές μου, τα φλερτ της νιότης μου, την περίφημη βόλτα κάτω από το καμπαναριό. Με πνίγει η συγκίνηση κάθε φορά που έρχομαι πιο γηρασμένος, πιο κουρασμένος από το ταξίδι της ζωής και κάθε φορά που φεύγω μου έρχονται στο νου οι ποντιακοί στίχοι του ποιητή Ηλία Τσέχου «Ρασία ρασοκέφαλα και μυρωμένα ορμία να σαν ατόν που κλώσκεται και ελέπ ΄σας άλλον μία».
Θα μας μιλήσετε για την σειρά από «Πέτρα και χρόνο» που επαινέθηκε πολύ;
Είμαι άνθρωπος του χωριού, της υπάιθρου, της φύσης. Η πατρίδα μας έχει ανεπανάληπτο κάλλος και ατέλειωτη ιστορική διαχρονία. Πάντα με ευαισθητοποιούσε το πέτρινο σπίτι, το μαρμάρινο μνημείο, η πέτρα γενικά σαν χρηστικό στοιχείο στα χέρια του ανθρώπου, στην ατέλειωτη πορεία των αιώνων. Η εκπομπή ανιχνεύει τα σημάδια που αφήνει ο άνθρωπος πάνω στην πέτρα που καταγράφει την διαχρονικότητα του πολιτισμού του. Η εκπομπή λοιπόν είναι ο άνθρωπος, τα σπίτια του, τα μνημεία του. Είναι οι αγάπες του, είναι η δυστυχία του, ο αγώνας του. Είναι η αρχή και το τέλος του. Είναι η προσπάθεια του να υπάρχει και όταν φύγει. Προσπάθησα να μπω στην ατμόσφαιρα των τόπων και των ανθρώπων. Να θωπεύσω απαλά την ψυχή τους και να λουστώ στην βρυσομάνα της σοφίας τους.
Να μας πείτε αν ετοιμάζεται κάτι καινούργιο;
Ποτές δεν σταματώ, όσο είμαι όρθιος, όσο είμαι υγιείς και αναπνέω θα προσπαθώ πάντα να κάνω κάτι, έχω πολλές προτάσεις που επεξεργάζομαι και ελπίζω στο άμεσο μέλλον να μπω στον αείφεγγο δρόμο της δημιουργίας τηλεόρασης. Γιατί η τέχνη είναι καημός, είναι βάσανο, είναι η αρετή της προσπάθειας, είναι για τον άνθρωπο και δίνει νόημα και ελπίδα για την συνέχεια της ζωής μας.
Γιατί δίνεται σπάνια συνεντεύξεις
Διότι δεν μπορεί να είσαι επίκαιρος αν δεν είσαι δημαγωγικός. Η ουσία είναι ότι οι άνθρωποι αναδεικνύονται από την αλήθεια των πραγμάτων και των έργων τους και όχι από τα φληναθήματα μιας επιπόλαιας επικοινωνιακής δημαγωγίας. Εμφανίζομαι και μιλώ όταν υπάρχει λόγος να το κάνω.
