Καταρχήν, ποιοι είστε και τι κάνετε;
Morf: Μια τόσο απλή ερώτηση που δυστυχώς όμως δεν μπορεί να απαντηθεί εξίσου απλά. Πως να συνοψίσεις 18 χρόνια μέσα σε λίγες λέξεις; Mπορεί να γιορτάζουμε 10 χρόνια σαν TBS, όμως όλοι μας δρούσαμε με ένα η περισσότερα στοιχεία του hip hop από το 1998. Κάποιοι από εμάς μόνοι τους κάποιοι με άλλες ομάδες και παρέες, άλλοι κάνοντας graffiti, άλλοι μουσική και άλλοι χορεύοντας brake dance. Ας πούμε λοιπόν ότι, τα πρώτα 8 χρόνια ήταν της κύησης, και το 2006 γεννήθηκε μια ομάδα, μια παρέα, ένα συνδικάτο, ένα συγκρότημα, αμέτρητα graffiti, τραγούδια, συναυλίες, και ταξίδια. Main : είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί αλλά παράλληλα τόσο ίδιοι, όσο αναφορά τι κάνουμε, προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας ο καθένας ξεχωριστά.
Dinoz: είμαστε οι TBS, η ομάδα μας δημιουργήθηκε το 2006 και αποτελείτε από 9 πλέον άτομα. Πρόκειται στην ουσία για μια ένωση του hip hop συγκροτήματος ΑΠΕΧΕΙΣ με τους κοινούς φίλους MORF και MAIN καθώς και εμένα και τον αδερφό μου τον ZUPA που σαν graffiti writers ‘βάφουμε’ ως SUPERDINOZ. Το 2014 έγινε η τελευταία και μοναδική προσθήκη μέλους του ΣΚΥΛ-BILL.
Υπάρχει hip hop κουλτούρα στην Ελλάδα, ακόμα και στην επαρχία;
Fenar : Το hip hop χωρίζεται σε τέσσερα στοιχεία: Djing, Mcing, Breaking, Graffiti. Στην Ελλάδα ακόμα και στην επαρχία υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι της φάσης, όλοι έχουνε βάλει το λιθαράκι για να κρατηθεί ζωντανή και να περάσει στις επόμενες γενιές. Όσο υπάρχει όρεξη και δημιουργικότητα θα υπάρχει και η hip hop!
Σκυλ-Bill : hip-hop υπάρχει σε όλη τη επικράτεια, μεγαλουπόλεις και χωριά, υπάρχουν άτομα που το ζουν όπως το έμαθαν πριν πολλά χρόνια και δεν μιλάω για το ενεργό κομμάτι, τους graffitαδες, τους mc’s , αναφέρομαι στον κόσμο που αγαπάει την φάση, που πηγαίνει στα lives, που στηρίζει τα groups. Αυτοί είναι ο πυρήνας.
Λόγος Απειλή : Καλώς η κακώς, γενικά η κουλτούρα του hip-hop εν έτη 2016 είναι αρκετά διαδεδομένη. Αντιμετωπίζεται πολύ διαφορετικά, το graffiti πλέον δεν είναι “έγκλημα” έγινε τέχνη, το rap από εκεί που ήταν μερικοί τύποι που “μιλούσαν” στο ρυθμό έγινε το μεγαλύτερο ποσοστιαία είδος μουσικής παγκοσμίως. Εν ολίγης ακούς πολύ δυνατά τον όρο hip hop, αλλά δυστυχώς η εμπορευματοποίηση της όλης κατάστασης λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα για τους στόχους αυτής της κουλτούρας. Υπάρχει όπως υπήρχε λοιπόν, ακόμη και στην επαρχία, μέσα στα μυαλά και τις καρδιές των λίγων, γιατί ως γνωστόν η μάζα διαβρώνει τις αξίες.
Morf : με προβληματίζει η λέξη κουλτούρα. Αν θεωρήσουμε ότι αντιπροσωπευτική hip hop κουλτούρα ήταν εκείνη που γεννήθηκε στο Bronx της Αμερικής τότε σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει στην Ελλάδα. Όμως, τα στοιχεία του hip hop υπάρχουν και εκπροσωπούνται από πάρα πολύ καλούς καλλιτέχνες, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στην επαρχία. Αλλά με έναν δικό μας τρόπο, Ελληνικό.
Σε αυτά τα 10 χρόνια που συνυπάρχετε ως ομάδα τι θυμάστε πιο έντονα; Ποιες είναι οι πιο δυνατές σας αναμνήσεις;
Still : τα πιο έντονα ήταν-είναι η διαδρομή μέσα στα αυτοκίνητα για να φτάσουμε στον προορισμό της κάθε εκδήλωσης συναυλίας φεστιβάλ κλπ. Οι ώρες αγωνίας στο στούντιο και σίγουρα η αγάπη και το ενδιαφέρον του κόσμου αυτή η λαχτάρα το να θέλει κάποιος να σε δει να σου μιλήσει να βγει μια φωτογραφία μαζί σου, ναι αυτό είναι από τα πιο δυνατά.
Χάτζι : θα μπορούσαμε εύκολα να μιλάμε για ώρες για κάποια συναυλία ή για το πώς ετοιμάζαμε εκείνο τον δίσκο ή για τότε που είμασταν εκεί και πάει λέγοντας.. Είναι πάρα πολλές οι ιστορίες και τα σκηνικά.
Morf : όταν αντίκρισα την ουρά που είχε σχηματιστεί από τον κόσμο στην πρώτη συναυλία των Απέχεις στην Κοζάνη, όταν ο κόσμος σήκωσε στα χέρια του τον Λόγο Απειλή στο τελείωμα της παρουσίασης του. Άλλα λόγια να μισιόμαστε στην Θεσσαλονίκη, το πρώτο sold out live στην Αθήνα, όταν με αποχαιρέτησαν γιατί έμπαινα φαντάρος, όταν χαλάσαμε μια συναυλία, όταν γελούσαμε με την καρδιά μας ένα καλοκαίρι αργά το βράδυ σε μια παραλία, όταν γλεντούσαμε μετά από ένα γάμο.
Main: Γέλια, κλάματα και πολλές ξεχωριστές στιγμές που ο κολλητός σου ήταν δίπλα σου όποτε τον χρειαζόσουν, κάθε μέρα και μια νέα στιγμή, μια νέα ανάμνηση.
Υπάρχουν πολλά hip hop συγκροτήματα, πολλά graffiti crews, τι ξεχωριστό έχει η δικιά σας περίπτωση; Τι έχετε που δεν έχουν όλοι οι υπόλοιποι;
Λόγος Απειλή: Το βασικότερο είναι ότι είμαστε φίλοι πιο πολύ από crew, όλα ξεκινάνε από κει. Σε μία γρήγορη εγκεφαλική αναδρομή στο παρελθόν, αντικρύζω πάντα την αγέλη να μάχεται για τους σκοπούς της, αλλά και γι’ αυτούς της μονάδας. Το ότι μέσα από τους τοίχους και τους στίχους εκφραζόμαστε, μας ώθησε να απαλείψουμε το ψέμα από τη ζωή μας, να χτίζουμε ένα στιβαρό και σοβαρό χαρακτήρα και να απέχουμε από τα νεομοντέρνα πυροτεχνήματα που παρουσιάζονται σαν καλλιτέχνες. Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι λέει ένα ρητό. Δεν είμαι αυτό που φαίνομαι, αλλά είμαι αυτό που γράφω θα συμπληρώσω και θα κλείσω με το εξής, ο σεβασμός προς την τέχνη και τον εαυτό μας, μας έκανε ξεχωριστού.
Dinoz: Το πιο σημαντικό και μοναδικό στοιχείο που πιστεύω πως δεν υπάρχει σε κανένα άλλο graffiti crew/hip-hop συγκρότημα ομάδα κτλ είναι πως πλέον θεωρούμαστε και είμαστε οικογένεια, περνάμε μαζί τις σημαντικές στιγμές μαζί, μοιραζόμαστε τις δυσκολίες και τις χαρές της ζωής μας. Εννοείται πως πάλι θα μαζευτούμε να γράψουμε ένα ραπ, η να πάμε για βάψιμο άλλα οι σχέσεις μεταξύ μας και το δέσιμο είναι κάτι πιο σημαντικό, πιο ανώτερο, από την άλλη βέβαια εάν το δούμε και εγωιστικά και ανταγωνιστικά είμαστε καλύτεροι graffiταδες και ράπερς από τους περισσότερους εκεί έξω.
Πως φαντάζεστε το μέλλον; τι θα κάνουν οι TBS σε 5 χρόνια;
Still : Στο μέλλον το μόνο σίγουρο είναι πως θα είμαστε πολύ καλοί φίλοι το ίδιο αγαπημένοι γιατί αυτό που μας ένωσε, ενώνει ανθρώπους και όχι το αντίθετο, σίγουρα μεγαλώνοντας αλλάζει ο τρόπος σκέψης έκφρασης κλπ…Καθένας από εμάς θα φτιάχνει το δικό του “σκίτσο” καθένας θα φτιάχνει τη δίκη του μουσική και όταν θα τα ενώνουμε αυτό θα είναι το TBS.
Σκυλ-Bill : Δύσκολο να φανταστείς πλέον το μέλλον, το σίγουρο είναι ότι ο Λόγος Απειλή έχει έτοιμο τον δίσκο ‘Σε Πειρατικούς Σταθμούς΄ που θα κυκλοφορήσει αρχές του νέου έτους.
Χάτζι : Η αλήθεια είναι πως θα παραμείνουμε ενεργοί, οι Κυριακές μας έχουν στούντιο απλά προσωπικά δεν το κάνω για να ακουστώ ή για να παραμείνω ο cool ράπερ της πόλης, ούτε για να με ακούσουν και να μου δώσουν το respect, το έκανα αυτό, το έζησα ωραίες φάσεις αλλά όχι. Το κάνω πλέον γιατί αυτό γεμίζει έμενα πάνω από όλα. Για εμένα και τους κολλητούς μου!
Zupa : Το μέλλον φαντάζει μάλλον σκοτεινό, σίγουρα ζούμε σε περίεργες εποχές. Η ομάδα όμως θα συνεχίσει να δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά, και γενικά θα παραμείνουμε στο ΄κόλπο΄ για πολλά χρόνια..
Κάτι που θέλετε να προσθέσετε ή να πείτε;
Dinoz : Η ‘προίκα΄ που έχουμε από όλο αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, κάτι μοναδικό το οποίο ο καθένας μας μεμονωμένα το έχει και το κουβαλάει στην ζωή του. Παράλληλα μας ‘άφησε’ κουσούρι ότι κάνουμε να το κάνουμε με πάθος και ενέργεια. Στις δουλείες μας, στις οικογένειες μας, στις σχέσεις μας είμαστε εκεί!
Ζούμε τις στιγμές και προσπαθούμε για το καλύτερο. Ξυπνάμε και χαμογελάμε περιμένοντας για ένα καλύτερο αύριο. Δεν αφήνουμε τις συνθήκες και το όλο κλίμα να σβήσει την φλόγα μας και ούτε να μας ρίξει ψυχολογικά. Θα μου πεις, μα καλά, πως είναι δυνατόν; Είστε μήπως βολεμένοι; Κάθε άλλο, ο καθένας μας αγωνίζεται προσωπικά, δυσκολεύεται, πέφτει, σηκώνεται και την επόμενη ξανά. Γίναμε προπονητές, μάγειρες, επιχειρηματίες, φυσικοθεραπευτές, αγρότες και όμως όσο κλίσε και ένα ακούγετε όλα τα κάνουμε με πάθος και όρεξη σαν να είμαστε 16χρονοι που πηγαίνουν σε hip-hop φεστιβάλ..
