της Ελένης Γκόρα
Καλά να περνάμε!
Τη φράση αυτή μου αρέσει να την ακούω και να τη λέω, όταν τσουγκρίζουμε τα ποτήρια. Μου φτιάχνει τη διάθεση. Σκέφτομαι πως οι δικοί μου άνθρωποι είναι δίπλα μου και δεν χρειάζεται να κάνω μεγάλα σχέδια και μακρινά. Μου φτάνουν όσα έχω. Θέλω να γελάω, να γελάμε. Υγεία και όλα τα άλλα έρχονται!
Δεν πεινάς!
Όταν τα πράματα πάνε στραβά στις δουλειές και δεν μου κάθεται το ένα τσικ παραπάνω, με παίρνει από κάτω. Στεναχωριέμαι και σκέφτομαι· τι κάνω λάθος; Κι ύστερα μου ψιθυρίζει κάποιος στο αυτί, δεν πεινάς! Κάτι είναι κι αυτό . . . Ή μάλλον το σημαντικότερο. Μπαμπά, μαμά να ‘στε καλά!
Χέστηκες!
Ε, καλά . . .σιγά μην κάτσω να σκάσω για όλα. Εφόσον είμαι σωστή απέναντι στους άλλους -μέχρι ένα όριο- ας πάνε να κόψουν το κεφάλι τους. Δε θα φορτώνω εγώ όλα τα βάρη του κόσμου στην πλάτη μου ή θα κάθομαι να τους ακούω και να τους ανέχομαι. Χέστηκα! Έχω όλα τα δικά μου και μερικά των δικών μου. Ε, δεν φτάνουν αυτά;
Ε, και τι να κάνουμε τώρα;
Είναι μερικά πράματα που δεν μπορώ να τα αποφύγω ούτε και να τα αλλάξω. Τραβάω το δρόμο μου και ας μην ξέρω πού θα με βγάλει. Άμα κάτσω και τα αναλύσω, τρελαίνομαι. Με πιάνουν τα νεύρα, το άγχος και ο πανικός. Γίνομαι επικίνδυνα γκρινιάρα, μέχρι και γάιδαρο σκάω. Αποδεδειγμένα. Καβάλησα κάποτε ένα γάιδαρο στο χωριό και πήγα να μοιράσω γάλα. Στο δρόμο του παραπονιόμουν για τη ζωή μου. Όταν τελειώσαμε ξάπλωσε χάμω και δεν ξανασηκώθηκε. Οπότε, χαλαρά! Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Προχωράω, δε σταματάω.
Μεγάλη μαλακία
Εντάξει, σ΄ αυτό το σημείο τι να πω; Ή έκανα μαλακία ή παίχτηκε μαλακία. Δεν υπάρχει ούτε γλιτωμός ούτε γυρισμός. Delete, μόνο.
