“Για το Νίκο ήμουν η Μαιρούλα
Το μοναδικό κορίτσι και πρώτο εγγόνι στην οικογένεια Παπαδοπούλου. Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ λίγες από τις αναμνήσεις μου… Όποιος γνώριζε τον Νίκο προσωπικά, θα γνώριζε ότι ο ένας δείκτης του χεριού του ήταν κομμένος. Θυμάμαι εμένα, τον Κωνσταντίνο (γιό του Πασχάλη Π.) και τον Ορφέα (γιό του Νίκου Π. ) ξαπλωμένους ανέμελα ”στ’ν αυλή τς’ γιαγιάς” με τη μυρωδιά απ’ το αγιόκλημα, να χαζεύουμε τ’ άστρα, τον πατέρα μου Ζήση, και το μικρότερο αδερφό του Νίκου, Πασχάλη να μας διηγείται την ιστορία για το πως μαζευόταν όλοι τα παλιά χρόνια να ποτίσουν τα ζώα στο ποτάμι..
Ο Νίκος περίπου στα 8 του χρόνια, επαναστατικό πνεύμα από μικρός, άφησε τα 2 βόδια του να δροσίζονται και ανέβηκε στο πιο ψηλό πλατάνι, κάτω στα Δραγασιά (περιοχή στην Καισαρειά Κοζάνης ) μαζί με ένα κλαδευτήρι, για να κόψει ένα μεγάλο κλαδί… Ξαφνικά μαζί με το κλαδί έκοψε το δάχτυλό του! Η αντίδρασή του άκρως ψύχραιμη! ‘Έσφιξε προσεκτικά το αιμόφυρτο δάχτυλό του στο πουκάμισο και αφού κατέβηκε από το δέντρο έψαξε και βρήκε το κομμένο δαχτυλάκι του, το έβαλε στο τσεπάκι του πουκαμίσου του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα! Η οικογένεια του με δάκρυα στα μάτια αλλά σφιχτά δόντια, έτρεξε στην Κοζάνη να του το ράψει …μάταια πια… Παρ ‘όλα αυτά είχε ήδη στεφθεί ήρωας για όλα τα υπόλοιπα παιδιά του χωριού και όχι μόνο!
Θυμάμαι στα 5 μου χρόνια την πρώτη μου φορά στο κολυμβητήριο όπου ήταν προπονητής ο ίδιος που βούτηξε από την μια άκρη στην άλλη της πισίνας μόλις είδε δάκρυα στα μάτια μου και με πήρα αγκαλιά.
Θυμάμαι στα 8 μου χρόνια να μου δείχνει πώς να κρατάω την κίτρινη εκείνη ρακέτα για να καταφέρω τελικά να τον κερδίσω στο τένις.
Θυμάμαι στα 12 μου χρόνια να μου λέει πόσο περήφανη έκανα την οικογένεια μας κατεβαίνοντας την Παύλου Μελά κρατώντας τη σημαία του σχολείου στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου …
Θυμάμαι στα 15 μου χρόνια να τον έχω καθηγητή φυσικής αγωγής που για γυμναστική διάλεξε να κάνουμε “κερκίδες” στο Δημοτικό Γήπεδο Κοζάνης με μισό μέτρο χιόνι και όλα τα παιδιά να έχουμε ξεπαγιάσει! Ακόμη και τώρα έχω δάκρυα στα μάτια όταν μπαίνω στο χώρο…
Θυμάμαι να τον έχω προπονητή στο μπάσκετ και να μου λέει πώς να απομονώνω τους ήχους της κερκίδας των αντιπάλων…
Θυμάμαι την αγωνία στα μάτια του όταν ο Ορφέας ανέβασε πολύ υψηλό πυρετό και φύγαμε από το σχολείο για να τον πάμε στο γιατρό…
Θυμάμαι να τον βλέπω να σηκώνει το κύπελλο στη Σιάτιστα και να μας δείχνει στην κερκίδα…
Θυμάμαι στα 18 μου χρόνια που όταν του είπα πως πάω για σπουδές στην Αγγλιά μου είπε αυθόρμητα “περίμενε εδώ! πάω να σου φέρω κάτι ξεχασμένες Αγγλικές λίρες που έχω”
Θυμάμαι να είναι ολιγαρκής, διορατικός, ορθολογιστής, να καυτηριάζει με παρρησία τα κακώς κείμενα παρεμβαίνοντας με εκατοντάδες άρθρα του για θέματα κοινωνικού χώρου.
Θυμάμαι πόσες ατελείωτες ώρες ξοδέψαμε να μιλάμε για την πολιτική και τη συμμετοχή του ως ιδρυτικό μέλος της Δημοτικής Κίνησης “Κοζάνη Τόπος να Ζεις”.
Θυμάμαι στα 28 μου την ημέρα που γέννησα τα παιδιά μου να μου λέει πόσο δυνατοί θα γίνουν οι γιοί μου επειδή θα μου μοιάζουν…
Θυμάμαι στα 30 μου να γιορτάζουμε τα 60α γενέθλια του πατέρα μου και να μου εκμυστηρεύεται το πόσο λατρεύει το δέσιμο που είχε ανέκαθεν με τους 2 αδερφούς του και πόσο τους θαυμάζει…
Θυμάμαι να του ετοιμάζω τσιπουρομεζέ, εκείνο το Πάσχα και οι δυο ετών τότε γιοι μου να κάνουν ποδήλατο ακούγοντας τις συμβουλές του…
Θυμάμαι να σκάβει μέσα στον ήλιο για να φυτέψει τις τομάτες του στο χωραφάκι, πως φορούσε τα γυαλιά του, πως ξάπλωνε με το λιγοστό φως του δειλινού για να διαβάσει τις εφημερίδες του στην αιώρα …
Τραγική ειρωνεία… Ήταν οι πιο νόστιμες τομάτες που έχω φάει ποτέ μέχρι σήμερα…
Ποτέ δεν τον φώναξα θείο… πάντα ήταν ο Νίκος!
Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε το ρητό “Νους υγιείς εν σώματι υγιή”
Η παρουσία του, η αύρα του, η καθημερινότητά μας. Αυτό μας λείπει… μα είναι πάντα εδώ, στις καρδιές μας! Κρατάμε ζωντανή τη μνήμη του αντικατοπτρίζοντας επακριβώς το στίγμα που άφησε ο Νίκος….
Η διαδρομή του ήταν πάντα συνεπής με τα λεγόμενά του. Πρόβαλε άλλωστε με θάρρος και ευθύτητα τη γνώμη του κοιτάζοντας κατάματα το φόβο.
Με σεβασμό
Η Μαιρούλα…”
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, γεννήθηκε στην Καισαρειά Κοζάνης, το Μάη του 1952. Τελείωσε το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο και στην συνέχεια σπούδασε στην Γυμναστική Ακαδημία της Αθήνας.
Το τουρνουά ποδοσφαίρου- Νίκος Παπαδόπουλος προς τιμήν του, οι εκδηλώσεις στη μνήμη του αξέχαστου εκπαιδευτικού, προπονητή, αθλητή και ιδρυτικού μέλους της Δημοτικής Κίνησης “Κοζάνη Τόπος να Ζεις” Νικόλα Κ. Παπαδόπουλου θα διεξαχθεί 19 Μαΐου Δ.Α.Κ.
Κα. Παπαδοπούλου ο Νίκος Παπαδόπουλος υπήρξε ένας άνθρωπος που προσέφερε πολλά στον κόσμο του αθλητισμού τον οποίο αγάπησε με όλη την καρδιά του, ποιος είναι ο στόχος αυτής της προσπάθειας θα λέγαμε πως είναι φόρος τιμής;
Ο Νίκος Παπαδόπουλος υπήρξε άνθρωπος που είχε τρομερή αγάπη στον αθλητισμό και μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε ένας αθλητής που έγινε γνωστός για το ήθος, το πάθος του και την αγάπη του για τον κόσμο του αθλητισμού.
Στα δεκαέξι του χρόνια φόρεσε τα χρώματα του Λασσάνη Κοζάνης, έπειτα έπαιξε ένα χρόνο στην Δάφνη Αθηνών ενώ στη συνέχεια στο Φ.Σ Κοζάνης όπου αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική. Σταμάτησε ξαφνικά την ποδοσφαιρική του καριέρα όχι όμως και τον αθλητισμό. Ανακαλύπτοντας τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ, άφησε τη σφραγίδα του ως προπονητής σε πολλά σωματεία της Δυτικής Μακεδονίας με αποκορύφωμα την άνοδο της ομάδας της Σιάτιστας, στη Β’ Εθνική, μια επιτυχία ανεπανάληπτη για την περιοχή μας. Σαν καθηγητής φυσικής αγωγής υπηρέτησε με πάθος τον αθλητισμό για περισσότερα από 30 χρόνια. Παράλληλα υπήρξε σκιέρ, ποδηλάτης, τενίστας, φυσιολάτρης και πολυταξιδεμένος…
Ασχολήθηκε με τα κοινά παρεμβαίνοντας με αμέτρητα δημοσιεύματα στον πολιτικό τύπο, διεκδικώντας δικαιοσύνη, ισότητα και σεβασμό για τους αδύναμους συμπολίτες του. Δεν περιορίστηκε στην κριτική αλλά πρόβαλε συνεχώς προτάσεις που πολλά χρόνια μετά έρχονται να τον δικαιώσουν. Ήταν υπέροχος πατέρας, φανταστικός γιος, ανεπανάληπτος αδερφός.
Συνεπώς το camp Νίκος Παπαδόπουλος θα διεξαχθεί προκειμένου να τονιστεί το φίλαθλο πνεύμα και η μη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Στόχος μας είναι η καταπολέμηση της βίας και του ρατσισμού στα γήπεδα. Αυτό είναι ο φόρος τιμής στο Νίκο Παπαδόπουλο και αυτό είναι το μήνυμά μας.
Πώς προέκυψε η διεξαγωγή και η θεσμοθέτηση του Camp «Νίκος Παπαδόπουλος»;
Η απόφαση να διεξαχθεί και να θεσμοθετηθεί το Footbal Camp “Νίκος Παπαδόπουλος”, αντικατοπτρίζει επακριβώς το στίγμα που άφησε ο Θείος μου σαν παιδαγωγός και ενεργός πολίτης της πόλης της Κοζάνης. Το ύψος της προσφοράς αυτό καθ’ αυτό δεν είναι το σημαντικό – η συμβολή είναι το ζητούμενο. Στόχος μου και στόχος της οικογένειας μας είναι η διατήρηση της μνήμης του Νίκου καθώς ο ίδιος αφιέρωσε τη ζωή του σε ιδανικά που σήμερα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στις μέρες που ζούμε.
Αυτά τα ιδανικά ευελπιστούμε να εμπεδωθούν και να μεταδοθούν στους νέους.
Ως οικογένεια αθλητών κι εμείς οι ίδιοι, θα βρισκόμαστε πάντα κοντά σε κάθε προσπάθεια νέων παιδιών με ιδανικά και θέληση για αγώνα και δημιουργία και θα βρούμε τρόπους για να στηρίζουμε ανεξάρτητα από το άθλημα, το φύλλο ή το έθνος του κάθε ατόμου.
Πιστεύεται πως αθλητισμός μπορεί να εμφυσήσει τους νέους με αξίες και ιδανικά;
Μα άλλωστε επειδή πιστεύουμε σε αυτό έχουμε ήδη δώσει υποτροφία στην άριστη αθλήτρια και εξαίρετη μαθήτρια του Βαλταδωρείου Γυμνασίου Τσιτσέλη Στεφανία, πανελληνιονίκη του Σκι όπως και σε πολλούς άλλους εξαίρετους νέους αθλητές. Να υπενθυμίσω ότι στις 18/11/14 στο γήπεδο της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, μίλησε και δίδαξε στα παιδιά των Μικτών Ομάδων του Νομού Κοζάνης το φίλαθλο πνεύμα και τις αρχές του υγιούς ποδοσφαίρου, που επέδειξε και ο ίδιος, ως ποδοσφαιριστής στα γήπεδα. Επιπλέον προγενέστερα οι ποδοσφαιριστές Τάκης Λουκανίδης, Νίκος Χρηστίδης, Κούλης Αποστολίδης, Βασίλης Δανιήλ, Γιώργος Παράσχος, Νίκος Μάλλιαρης, Νίκος Φράγκος, Νίκος Καραγεωργίου και ο προπονητής της Εθνικής Κύπρου, Πάμπος Χριστοδούλου συζήτησαν με μαθητές του σχολείου για το φίλαθλο πνεύμα.
Κλείνοντας……
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τη συμβολή και την υπέροχη συμπαράσταση το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο που οραματίστηκε μαζί μας και ονοματοδότησε το Κλειστό Γυμναστήριο του σχολείου προς τιμήν του Νίκου Παπαδόπουλου, την πρώην πρόεδρο του ΟΑΠΝ κ. Φτάκα, την πρώην διευθύντρια κ. Τσουκανέλη, την παρούσα κ. Τσιάλτα, τον κ. Παπακώστα Γιώργο αλλά ιδιαιτέρως αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε το Δήμαρχο Κοζάνης Λευτέρη Ιωαννίδη και τον πρόεδρο του Οργανισμού Αθλητισμού Πολιτισμού και νεολαίας Γιάννη Ιωαννίδη, για όλη τη στήριξη αλλά και την ευαισθησία που έδειξαν για τα γεγονότα και την τιμή που μας κάνουν ως οικογένεια του Ν. Παπαδόπουλου, να εντάξουν το θεσμό αυτόν στα Λασσάνεια Κοζάνης.
Επίσης ευχαριστούμε όλους όσους θα συμβάλουν στην επιτυχία των εκδηλώσεων, τους σημαντικούς προσκεκλημένους και τα παιδιά που θα συμμετέχουν σ’ αυτές, με την ελπίδα ότι οι αρχές της μη βίας και τους υγιούς αθλητικού πνεύματος θα ξαναγυρίσουν στην πόλη μας.
Η συνέντευξη δόθηκε από την κ. Μαρία Παπαδοπούλου (Κλινική/ Εκπαιδευτική Ψυχολόγος) ανιψιά του Νίκου Παπαδόπουλου και συνεχίστρια στο σπουδαίο του έργο.
Την εκδήλωση θα τιμήσουν με την παρουσία τους 3 γνωστές προσωπικότητες του ποδοσφαίρου, που εκτός απ την μεγάλη τους καριέρα διακρίθηκαν κ συνεχίζουν να αποτελούν παραδείγματα ήθους.
Ο Γιώργος Χ. Γεωργιάδης με τεράστια καριέρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αγγλία, μέλος του τεχνικού team του ΠΑΟΚ.
Ο Γιάννης Οκκάς, από τους μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές του Κυπριακού ποδοσφαίρου που φόρεσε τη φανέλα μεγάλων συλλόγων και είναι σήμερα προπονητής της Εθνικής Κύπρου.
Επίσης θα παραβρεθεί και ένα ανερχόμενο αστέρι του Ελληνικού ποδοσφαίρου, που επίσης διακρίνεται για τα παραπάνω στοιχεία ο Λευτέρης Χουτεσιώτης.
Οι εισηγήσεις θα πραγματοποιηθούν στο Κοβεντάρειο στις 10 το πρωί του Σαββάτου και η συνέχεια θα δοθεί στο ΔΑΚ Κοζάνης.
