Κείμενο: Βικτώρια Γκουντώνη
Φωτογραφίες: Ειρήνη Δασκάλου
Στην πόλη της Έδεσσας εδώ και δύο χρόνια, κάθε καλοκαίρι, ο κόσμος παίρνει αγκαλιά μπύρες και ποπ κορν και συγκεντρώνεται σε ένα φεστιβάλ που αν και είναι ακόμα νεοσύστατο, χαράζει τη δική του πορεία στα πολιτισμικά δρώμενα της πόλης. Το τρίτο Εδεσσαϊκό Φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών μικρού μήκους είναι πλέον θεσμός για κινηματογραφόφιλους και μη, καθώς κάθε χρόνο δίνει το έναυσμα για να ξεδιπλωθούν πάνω σε πανιά εικονογραφημένες διηγήσεις, ιστορίες δραματικές ή χαρούμενες, ρεαλιστικές ή φανταστικές, λαμπερές ή σκοτεινές. Ένα πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ που αγαπά την 7η τέχνη, χαρακτηρίζεται από μια diy αισθητική, προβάλλει και τιμά καλλιτέχνες που έχουν αφήσει ή ξεκινούν να γράφουν τη δική τους ιστορία. Λίγο πριν σβήσουν τα φώτα και μπουν τα φιλμ στη θέση τους, συνομιλήσαμε με τον εμπνευστή και διοργανωτή του Φεστιβάλ, Αλέξανδρο Στουγιαννίδη, για την αγάπη του για τον κινηματογράφο, την επιτυχία του φεστιβαλικού εγχειρήματος και την θέση της τέχνης και της δημιουργίας στην εποχή μας.
Εφοδιάσου λοιπόν με ποπ κορν, εντόπισε την καλύτερη θέση και κάθισε αναπαυτικά, γιατί το Φεστιβάλ που αψηφά όλα τα στερεότυπα που σχετίζονται με την πολιτισμική αδράνεια σε επαρχιακές πόλεις, ξεκινά!
Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη ταινία που σε έκανε να δεις τον κινηματογράφο με άλλο μάτι;
Η πρώτη ταινία που με συγκλόνισε ήταν Το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Stanley Kubrick. Ήταν το 1999 σε μια επανακυκλοφορία της ταινίας αυτής του 1971. Μου άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία μου. Ήμουνα βέβαια και σε μια ηλικία αναζήτησης.
Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το γύρισμα ταινιών μικρού μήκους;
Με το κινηματογράφο ήξερα ότι θα ασχοληθώ από τα 9 μου χρόνια όταν είδα το Indiana Jones και η τελευταία σταυροφορία του Steven Spielberg, είχα μαγευτεί. Αλλά κάμερα ‘έπιασα’ στα 25 χρόνια.
Η δημιουργία ενός φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών μικρού μήκους σε μια πόλη όπως είναι η Έδεσσα είναι δύσκολη υπόθεση;
Σίγουρα μια ταινία μικρού μήκους είναι μακριά από τα ‘Χόλυγουντ στάνταρ’… Υπάρχει όμως, ένα κοινό που ‘αγκαλιάζει’ την προσπάθεια αυτή έτσι και μετράμε τρία χρόνια ζωής. Προσπαθούμε να κάνουμε γνωστό αυτό το θεσμό των φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, καθώς ήταν η 1η φορά που τολμήθηκε κάτι τέτοιο στην πόλη. Έτσι, η νεολαία αρχικά, αλλά και μεγαλύτερες γενιές έφτασαν να περιμένουν με αγωνία το επόμενο φεστιβάλ κάθε χρόνο και η μεγαλύτερη χαρά απ’ όλες είναι που άρχισαν πολλοί πιτσιρικάδες να τολμάνε να γυρίσουν μέχρι και δικές τους ταινίες, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλές συμμετοχές και από την πόλη μας!
Πως βλέπεις την εξέλιξή του;
Πιστεύω πως θα κρατήσει, εφόσον υπάρχει όρεξη από τους δημιουργούς του φεστιβάλ, στήριξη από την τοπική κοινότητα και τον κόσμο που θα έρθει να παρακολουθήσει. Καλλιτεχνικές δημιουργίες από τους σκηνοθέτες και δημιουργούς των ταινιών. Είναι ένα κράμα πολλών πραγμάτων που συμβάλλουν στην δημιουργία και τη συνέχιση κυρίως τέτοιων θεσμών. Εμείς πάντως, αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θα είμαστε εδώ και του χρόνου να το στηρίξουμε.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου για το φεστιβάλ;
Θα ήθελα να έχω την ίδια όρεξη για πολλά χρόνια, όπως και την ίδια όρεξη να έχουν και οι δημιουργοί των ταινιών. Οι βλέψεις μας είναι να συνεχίσουμε και γιατί όχι κάποια στιγμή να χρηματοδοτηθούμε για να φτάσουμε να συγκριθούμε με τα άλλα ελληνικά φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους! Όλοι φαντάζομαι κάπως έτσι ξεκίνησαν κάποτε, σωστά;!
Πως ανταποκρίθηκε το κοινό σε αυτό το εγχείρημα; Αγκαλιάστηκε από την πρώτη στιγμή;
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο κοινό που του αρέσει το «εναλλακτικό» σινεμά. Στην αρχή ενθουσιασμός από λίγους και κάθε χρόνο ένα κοινό όλο και μεγαλύτερο. Να τους βλέπεις όλους χαλαρούς να κάθονται με τις μπύρες τους μια καλοκαιρινή βραδιά για να παρακολουθήσουν ταινίες 5 και 6 ώρες σερί και φεύγοντας να ακούς ένα «ευχαριστώ» από καρδιάς που έγινε το «κάτι διαφορετικό» επιτέλους στη μικρή μας πόλη, νομίζω είναι η μαγεία και η ανταμοιβή όλων.
Οι τοπικοί φορείς στήριξαν τη διοργάνωση του φεστιβάλ;
Οι τοπικοί φορείς εξεπλάγησαν, στήριξαν τη διοργάνωση του φεστιβάλ ευτυχώς από την αρχή και συνεχίζουν να στηρίζουν, γιατί όπως σας είπα αυτή η προσπάθεια μόνο ομαδική θα μπορούσε να είναι.
Πως γίνεται η επιλογή των ταινιών που θα προβληθούν;
Με ηρεμία και καλή έρευνα… Ευχαριστούμε όλους τους δημιουργούς και δεν θέλουμε να αδικούμε κανέναν. Οπότε, εκτός και αν υπάρχουν ακρότητες σε ταινίες που δυστυχώς λόγω ώρας δεν μπορούν να προβληθούν, προσπαθούμε να προβάλουμε όλες τις ταινίες γι’ αυτό και φέτος το φεστιβάλ θα είναι διήμερο. Καθώς είναι πρώτες χρονιές και αρχή ακόμα για το θεσμό, μας ενδιαφέρει προς το παρόν πιο πολύ να κάνουμε επαφές και να γίνει το Φεστιβάλ γνωστό στον έξω κόσμο, παρά τόσο το διαγωνιστικό κομμάτι. Αυτή είναι η προσδοκία μας για αργότερα.
Η θεματολογία θα παραμείνει διευρυμένη ή υπάρχει πιθανότητα στο μέλλον να δούμε κάτι πιο θεματικό;
Κάποτε σκεφτόμουνα να δημιουργήσω ένα φεστιβάλ φανταστικού αλλά εν τέλει δεν έγινε και δεχόμαστε ταινίες όλων των κατηγοριών.
Πως κρίνεται η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος;
Με πολλές συμμετοχές και πλούσιο σε αριθμό κοινό. Αν κάτι με τα χρόνια αγαπηθεί από τον κόσμο δεν μπορεί παρά να στηριχθεί και να γίνει ξανά και ξανά και ξανά.
Τελικά η τέχνη και η δημιουργία μπορούν να επιβιώσουν και να αναδειχθούν στην εποχή της κρίσης;
Και τα δύο μαζί πάνε. Οι δύσκολες εποχές πάντα έδιναν στον δημιουργό/καλλιτέχνη τροφή για ιδέες. Λυπούμαστε για τις δύσκολες εποχές και καταστάσεις που ζούμε, χαιρόμαστε όμως που αφυπνίζουν τους καλλιτέχνες και δημιουργούς σε όλες τις μορφές τέχνης.
