Του Κωνσταντίνου Τεληγιαννίδη
Μήνας Ιούνιος, μήνας Pride. Πολλά θα γραφτούν, πολλά θα ειπωθούν και πολλές αντιπαραθέσεις θα δημιουργηθούν με αφορμή το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας ή αλλιώς Gay Pride. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τους λόγους δημιουργίας έντονων διαφωνιών αν σκεφτεί τα δεδομένα της κοινωνικής πραγματικότητας στην χώρα μας. Δεν είμαστε και οι πιο πρωτοποριακοί- ανοιχτόμυαλοι, ως έθνος, αναφορικά με το ζήτημα της gay κουλτούρας. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικές προσπάθειες με απτά αποτελέσματα όσον αφορά τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Στην χώρα μας το πρώτο φεστιβάλ υπερηφάνειας διεξάχθηκε το 2005 στην Αθήνα και έκτοτε όλες οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις συμβάλλουν στην διοργάνωση του θεσμού που κάθε χρόνο δέχεται μαζικότερη συμμετοχή.
Κάθε χρονιά, τις ημέρες διεξαγωγής του pride, ξεσπά ένας διαδικτυακός, κυρίως, εμφύλιος πόλεμος μεταξύ αυτών που τάσσονται υπέρ και αυτών που τάσσονται κατά της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Μία είδους εικονομαχίας με τους ‘εικονολάτρες’ να διαδηλώνουν υπέρ της πλήρους ισότητας και των ίσων δικαιωμάτων και τους ‘εικονομάχους’ να αντιδρούν για να προστατέψουν τα χρηστά ήθη και έθιμα και την κανονικότητα όπως έχει ορισθεί βάσει προσωπικών κριτηρίων.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, το gay pride δεν είναι μια γιορτή που οι ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα φοράει ότι πιο προκλητικό βρει μέσα στην ντουλάπα και βγαίνει στους δρόμους να προβάλει την σεξουαλικότητα της και να χορέψει ξέφρενα το Fuego. Το αναφέρω διότι το πιο σύνηθες ερώτημα είναι ‘’γιατί δεν βγαίνουμε και εμείς οι straight ( ή φυσιολογικοί όπως θα πούνε πολλοί) να διαδηλώσουμε;’’. Η απάντηση είναι απλή. Δεν βγαίνετε να διαδηλώσετε γιατί δεν έχετε στερηθεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα λόγω σεξουαλικότητας. Οι συμμετέχοντες του gay pride δεν βγαίνουν στους δρόμους για να πουν απλά ‘’είμαστε ομοφυλόφιλοι’’, αλλά βγαίνουν στους δρόμους για να πουν ‘’είμαστε ομοφυλόφιλοι και ζητάμε ίδια δικαιώματα από την πολιτεία, ίδια αντιμετώπιση από τους πολίτες χωρίς διακρίσεις λόγω σεξουαλικότητας’’. Σε αυτό το σημείο πετάγεται και ο αρσενικός της παρέας με την ατάκα ‘’ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, όχι τον Αδάμ και τον Μπάμπη’’ . Καλέ μου φίλε, σε παραπέμπω στην Αγία Γραφή (μην με ρωτάς κεφάλαιο και παραγράφους, δεν τα γνωρίζω) στο σημείο, που πιθανόν έκανες skip, αγαπάτε αλλήλους. Δεν νομίζω να αναφέρεται πουθενά το οτιδήποτε για σεξουαλικότητα, ίσως σε κάποια νέα version της Καινής Διαθήκης , που πολύ αμφιβάλλω. Tα τελευταία χρόνια, παράλληλα με το pride πραγματοποιούνται παράλληλες εκδηλώσεις, σε εκκλησιαστικούς κυρίως χώρους, όπου οι ταγμένοι κατά του pride συμπολίτες μας συναθροίζονται για να προβάλλουν την πλήρη εναντίωση τους στην διοργάνωση και την πλήρη αποστροφή τους στην διαφορετικότητα. Κάτι σαν πολιτικές παρατάξεις, μαχόμενες για την εξουσία, με ποσοστά 55% για το gay pride, έναντι του 5% για τις ολονυχτίες, αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των συμμετεχόντων.
Κακά τα ψέματα, μεγάλο ρόλο για την συγκεκριμένη σύγκρουση ιδεών διαδραματίζουν τα ΜΜΕ, αν αναλογιστεί κανείς τον τρόπο με τον οποίο προβάλουν ΛΟΑΤ φιγούρες και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν το pride. Ναι, είναι μία κοινωνική και πολιτική κίνηση που γίνεται μέσα σε ένα κλίμα γιορτινό και όχι με τον κλασσικό τρόπο που γίνονται οι διαμαρτυρίες, τύπου ασφαλιστικό. Ναι, πολλά ΛΟΑΤ άτομα είναι φύσει πιο extravagant και με αφορμή το pride το υπερτονίζουν περισσότερο. Τα ΜΜΕ για δημιουργία μεγαλύτερου ντόρου θα τυπώσουν τίτλους παρόμοιους με έναν συγκεκριμένο που διάβασα σε γνωστό έντυπο ‘’ Με φτερά και string ένα ακόμη Gay Pride’’ και θα επικεντρωθούν μόνο σε αυτό το κομμάτι, με την κάλυψη του κατάλληλου πάντα φωτογραφικού υλικού. Δεν θα κάνουν τον κόπο να σπαταλήσουν λίγο περισσότερο μελάνι για να αναφερθούν στις υπόλοιπες εκδοχές της διοργάνωσης. Θα στοχοποιήσουν τις ήδη έτοιμες gay καρικατούρες, όπως τις προβάλλουν τόσα χρόνια, για να αποκτήσουν κάποια δεκάδες παραπάνω clicks τα άρθρα τους. Όπως είναι φυσικό , οι ήδη προκατειλημμένοι με την ιδέα της gay ύπαρξης δεν θέλουν πολλά περισσότερα κίνητρα για να ξεσπάσουν. Ο σοφός λαός, μάλιστα, έχει πει ‘’μην ρίχνεις λάδι στην φωτιά’’.
Στο σημείο αυτό θα διαβάσετε ίσως μερικά από τα πιο κλισέ πράγματα που έχετε βαρεθεί να ακούτε και είναι τόσο αυτονόητα που πολλές φορές να ξεχνάμε. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και το ίδιος σημαντικός με όλους τους υπόλοιπους. Ύψος, κιλά, χρώμα, χρώμα ματιών, σεξουαλικός προσανατολισμός είναι μερικά από τα συστατικά που με διαφορετικούς συνδυασμούς μας δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα. Αποτελέσματα που δεν έχουμε επιλέξει αλλά που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε γιατί είναι αυτό που είμαστε. Ας μην δημιουργούμε, λοιπόν, φυλακές ο ένας στον άλλον απλά και μόνο γιατί εμείς δεν συμφωνούμε με αυτό που πρεσβεύει ως ύπαρξη. Όσοι είναι υπέρ του pride να συνεχίσουν να είναι και να δίνουν το δυναμικό παρόν και όσοι δεν είναι να προσπαθήσουν να το αντιμετωπίσουν ως πανηγυρισμό ποδοσφαιρικού αγώνα, κάτι σαν το 2004 που όλη η χώρα βγήκε στους δρόμους να ζητωκραύγαζε υπέρ της Εθνικής ομάδας.
