Σε είδα της Clare Mackintosh | μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Μια ανατριχιαστική ιστορία τρόμου που θα σε κάνει να σκεφτείς αν θα ξαναμπείς στο μετρό.
Βιβλίο της χρονιάς (2017) σύμφωνα με το Richard and Judy Summer Book Club
Μετά τη δυναμική της είσοδο στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας με το εκρηκτικό ντεμπούτο της Σ’ άφησα η Βρετανίδα Clare Mackintosh επιστρέφει με ένα εξίσου δυνατό θρίλερ με τίτλο Σε είδα. Το βιβλίο που φιγουράριζε στην πρώτη θέση της λίστας των μπεστ σέλερ των Sunday Timesέχει έντονο άρωμα Λονδίνου. Αν νομίζατε ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σας συμβεί στο μετρό είναι η πολυκοσμία, πέφτετε πολύ έξω. Μήπως η καθημερινή μας ρουτίνα μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους; Η Clare Mackintosh αποδεικνύεται μάστερ στις εκπλήξεις και στις ανατροπές.
ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Όταν η Ζόι Γουόκερ βλέπει τη φωτογραφία της στις προσωπικές αγγελίες μιας λονδρέζικης εφημερίδας, αποφασίζει να μάθει γιατί βρέθηκε εκεί. Δεν υπάρχει εξήγηση: μόνο μια θολή εικόνα, ένα σάιτ κι ένα τηλέφωνο.
ΞΕΡΕΙΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΠΑΣ.
Αναφέρει το θέμα στην οικογένειά της, αλλά όλοι είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται απλώς για κάποια που της μοιάζει. Την επόμενη μέρα όμως στην ίδια αγγελία εμφανίζεται η φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας και τη μεθεπόμενη μιας άλλης.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ…
Να πρόκειται για λάθος; Για σύμπτωση; Ή μήπως κάποιος παρακολουθεί κάθε τους κίνηση;
«Τόσο κοντά στην πραγματικότητα που θα σας αγχώσει. Εντυπωσιακό και πρωτότυπο».
Times
Στο δάσος της Tana French | μετάφραση: Ειρήνη Παϊδούση
Ένας φόνος πυροδοτεί μνήμες του παρελθόντος. Οι χιλιάδες φωνές του δάσους ψιθυρίζουν αλήθειες που κανείς δεν θέλει να πιστέψει
Μία από τις πλέον ταλαντούχες σύγχρονες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας φαίνεται πως είναι η Ιρλανδέζα Tana French. Το πρώτο πολυδιαβασμένο και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημά της με τίτλο Στο δάσος, το πρώτο βιβλίο της σειράς του Τμήματος Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου που έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και τιμήθηκε με τα σημαντικότερα βραβεία αστυνομικής λογοτεχνίας (Βραβεία Edgar Anthony – Barry Macavity – VCA Clarion) είναι άκρως ατμοσφαιρικό και περίπλοκο, αλλά και πειστικό και αναπάντεχο μέχρι τέλους. Ένα αστυνομικό πρώτης γραμμής για το έγκλημα, τη μνήμη, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη σύγχρονη Ιρλανδία.
Είσαι δώδεκα. Παίζεις στο δάσος με τους δύο καλύτερούς σου φίλους. Συμβαίνει κάτι τρομερό. Και δεν τους ξαναβλέπεις ποτέ.
Είκοσι χρόνια μετά ο Ρομπ Ράιαν –το παιδί που γύρισε απ’ το δάσος– είναι ντετέκτιβ στην αστυνομία του Δουβλίνου. Έχει αλλάξει τ’ όνομά του. Κανείς δεν ξέρει για το παρελθόν του. Ούτε και ο ίδιος έχει την παραμικρή ανάμνηση απ’ όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα. Και τότε ανακαλύπτεται το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού στο σημείο της παλιάς τραγωδίας, και ο Ρομπ μπλέκεται ξανά στο μυστήριο. Για τον ίδιο, αλλά και για τη συνεργάτιδά του την Κάσι, κάθε στοιχείο κρύβει δυσοίωνα μυστικά. Οι ιδιωτικές έρευνές του δοκιμάζουν την πνευματική του ισορροπία. Και τα ίχνη οδηγούν ανελέητα, το ένα μετά το άλλο, πίσω… στο δάσος.
Έγινα αστυνομικός γιατί ήθελα να εξιχνιάζω δολοφονίες. Όλος ο χρόνος που πέρασα ως εκπαιδευόμενος και ως ένστολος -η Ακαδημία Τέμπλμορ, τα ατέλειωτα, πολύπλοκα σωματικά γυμνάσια, οι περιπολίες σε μικρές πόλεις φορώντας το καρτουνίστικο ανακλαστικό γιλέκο, οι υποθέσεις ρουτίνας όπου έπρεπε να ανακαλύψω ποιος από τους τρεις ακατάληπτους ντόπιους παραβάτες είχε σπάσει το παράθυρο της αποθήκης του κήπου της κυρίας ΜακΣουίνι- φάνταζε σαν μια παραζάλη, ένα εξευτελιστικό θέατρο του παραλόγου, μια ανιαρή δοκιμασία που έπρεπε να υποστώ, για κάποιον ακατανόητο γραφειοκρατικό λόγο, προκειμένου να κερδίσω την πραγματική μου δουλειά.
απόσπασμα από το βιβλίο
«Υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον εκτιμά την ιδιοφυή πλοκή και το αδάμαστο συγγραφικό ταλέντο».
New York Times
Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες των Steven Levitsky, Daniel Ziblatt
| μετάφραση: Ανδρέας Παππάς
Ένα διαφωτιστικό και τρομερά επίκαιρο βιβλίο που ερευνά, παρατηρεί και εξηγεί πώς η δημοκρατία δολοφονείται με τα ίδια της τα όπλα.
Στην αφυπνιστική αυτή μελέτη, που γνώρισε τεράστια επιτυχία και προκάλεσε θύελλα συζητήσεων και δημοσιευμάτων τόσο στον διεθνή όσο και στον ελληνικό Τύπο, οι Steven Levitsky και Daniel Ziblatt, πολιτικοί επιστήμονες και καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απαριθμούν και αναλύουν τα χαρακτηριστικά σημάδια που εμφανίζονται κάθε φορά που μια δημοκρατία πνέει τα λοίσθια, ενώ κάνουν λόγο και για τα μέσα που μπορούν να αναστείλουν την ασθένεια του δημοκρατικού πολιτεύματος, επισημαίνοντας ότι οι δημοκρατίες θα επιβιώσουν μόνο αν αποφασίσουν να υπερασπιστούν τις αρχές και τα ιδεώδη τους.
Το βιβλίο εγκαινιάζει τη νέα σειρά πολιτικής ιστορίας με τίτλο «Ιδέες και Πολιτική» με υπεύθυνο τον Αναπληρωτή Καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλο.
Οι στυγνές δικτατορίες, στρατιωτικές, φασιστικές ή κομμουνιστικές, είναι πλέον λίγες, τουλάχιστον σε μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα και άλλες μορφές βίαιης κατάληψης της εξουσίας γίνονται όλο και πιο σπάνια. Οι δημοκρατίες εξακολουθούν ωστόσο να καταλύονται, να «πεθαίνουν», με άλλον όμως τρόπο. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν είναι τόσο οι στρατιωτικοί που πρωταγωνιστούν στην κατάλυση της δημοκρατίας όσο οι ίδιοι οι εκλεγμένοι ηγέτες. Αυτή είναι η περίπτωση όχι μόνο της Βενεζουέλας και του Τσάβες αλλά και χωρών όπως η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Ρωσία, η Ουκρανία, η Πολωνία, η Τουρκία, το Περού, η Νικαράγουα, οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα. Η παρακμή, η «αποψίλωση» της δημοκρατίας αρχίζει στις μέρες μας από την κάλπη.
απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου
«Αφύπνιση και προειδοποίηση: μια ξεκάθαρη εικόνα της πραγματικότητας πέρα από το χάος της καθημερινότητας».
Timothy Snyder, συγγραφέας
