Κείμενο: Έλλη Παπαστεργίου
Φθινόπωρο… επιτέλους φθινόπωρο! Ναι, ναι είμαι και εγώ μία από αυτούς που περιμένουν με ανυπομονησία να τελειώσει το καλοκαίρι για να αρχίσει σιγά σιγά να φθινοπωριάζει. Το δηλώνω και δεν ντρέπομαι! H αγάπη για την εποχή αυτή έχει προκύψει ίσως από το γεγονός ότι μεγάλωσα σε μια πόλη που το φθινόπωρο γίνεται μαγική! Αλλά θα μου πεις, και ποια πόλη δεν γίνεται μαγική όταν τα φύλλα των δέντρων ντύνονται στα χρυσά και ξεκινάνε να χορεύουν στον αέρα; Άσε που θα σου πω και το άλλο. Κάθε φθινόπωρο, όταν περπατάω στο δρόμο χαζεύοντας τα χρώματα με τα οποία έχει ντυθεί η φύση, το ορκίζομαι, νομίζω πως ακούω jazz ήχους. Παρατήρησε το, σε προκαλώ! Αφέσου στη μαγική αύρα της εποχής και θα το δεις!
Γενικά πιστεύω πως το φθινόπωρο έχει έναν ρομαντισμό μιας άλλης εποχής. Λίγο παλιό και λίγο αθώο. Είναι η πιο κατάλληλη εποχή για ατελείωτες βόλτες στη φύση αλλά και στη πόλη, εκμεταλλευόμενοι τις ιδανικές για κάτι τέτοιο θερμοκρασίες, για να απολαύσουμε τους πρώτους ζεστούς καφέδες φορώντας τα πρώτα χουχουλιάρικα ρούχα, αλλά και για βιβλία. Τα βιβλία είναι must του φθινοπώρου και δεν χωρά αμφιβολία σε αυτό.
Ακολουθούν 5 βιβλία για να μας συντροφεύσουν τους φθινοπωρινούς μήνες.
Μέρες δίχως τέλος, Sebastian Barry | Εκδόσεις Ίκαρος
Ο Ιρλανδός Sebastian Barry επιστρέφει με ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα τοποθετημένο στην Αμερική κατά τα μέσα του 19ου αιώνα: μια δυνατή ιστορία δύο ανδρών που ζουν κάποιες από τις πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία της Αμερικής.
Μόνο και μόνο για την εξαιρετική χρήση της γλώσσας, το «Μέρες δίχως τέλος» του Sebastian Barry ξεχώρισε ανάμεσα στα μυθιστορήματα της χρονιάς. Επικό στη σύλληψή του αλλά συγκριτικά συνοπτικό σε έκταση, αυτό το σκληρό και συνάμα υπέροχο βιβλίο παρουσιάζει τον πιο γοητευτικό αφηγητή που έχουμε γνωρίσει. Ένα μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα γραμμένο από έναν Ιρλανδό.
TLS, Books of the Year 2016
Η Πτώση, Albert Camus | Εκδόσεις Καστανιώτης
O Zαν-Mπατίστ Kλαμάνς είναι ένας «ήρωας της εποχής μας»: η εξυπνάδα του να στέκεται πάντα στη «σωστή» πλευρά της ζωής τον κάνει έναν άντρα ικανοποιημένο από τον εαυτό του, έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί την υποκρισία για να αρέσει στους άλλους. Mέχρι που μια νύχτα ακούει μια άγνωστή του γυναίκα να πέφτει στα νερά ενός ποταμού. Aυτός ο τόσο καλός, ο τόσο ελεήμων, ο τόσο συμφιλιωμένος με την «σωστή», ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν θα τη βοηθήσει και τότε όλα γύρω του θα καταρρεύσουν.
Mετά τον Ξένο και την Πανούκλα, ο Kαμύ με την Πτώση ολοκληρώνει την αριστουργηματική του τριλογία που τον έκανε διάσημο σ’ όλο τον κόσμο χαρίζοντάς του και ένα από τα πιο δίκαια βραβεία Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού.
Μία Ημέρα, David Nicholls | Εκδόσεις Μίνωας
Μπορεί κανείς να περάσει όλη του τη ζωή χωρίς να καταλάβει ότι αυτό που ψάχνει βρίσκεται μπροστά στα μάτια του.
15 Ιουλίου 1988. Η Έμμα και ο Ντέξτερ γνωρίζονται τη νύχτα της αποφοίτησής τους. Την επόμενη ημέρα ο καθένας πρέπει να πάρει το δρόμο του.
Άραγε πού θα βρίσκονται τον επόμενο χρόνο, την ίδια ημέρα; Και τον επόμενο; Θα ανακαλύψουν ότι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο;
“Ευφυέστατο. Ένα μυθιστόρημα για το σπαρακτικό κενό ανάμεσα σε αυτό που ήμασταν και σε αυτό που έχουμε γίνει. Η πιο όμορφη και παράξενη ιστορία αγάπης… Κάθε αναγνώστης θα αγαπήσει αυτό το βιβλίο, και κάθε συγγραφέας θα ευχηθεί να το είχε γράψει”.
(Tony Parsons, συγγραφέας του “Man and Boy”)
Φθινόπωρο, Κωνσταντίνος Χατζόπουλος | Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Το “Φθινόπωρο” του Κωσταντίνου Χατζόπουλου είναι ένα έργο σταθμός της ελληνικής πεζογραφίας, καθώς αποτελεί το κορυφαίο πεζογράφημα του συμβολισμού στην Ελλάδα. Χαμηλόφωνο και ατμοσφαιρικό, μεταφέρει τον αναγνώστη του στην ελληνική επαρχία των αρχών του 20ού αιώνα για να αφηγηθεί τα ερωτικά και υπαρξιακά αδιέξοδα των ανθρώπων της. Με τη μελαγχολική και υποβλητική αισθητική του που κάνει πράξη τον ίδιο τον τίτλο του, το Φθινόπωρο έθεσε τις βάσεις μιας ποιητικής μυθιστοριογραφίας που διαθλά την εξωτερική πραγματικότητα μέσα από την εσωτερική ζωή των ηρώων, φέρνοντας στην επιφάνεια τις πιο μύχιες και σκοτεινές ζώνες του ψυχισμού τους. Με αυτή την έννοια, άνοιξε τον δρόμο της μοντέρνας πεζογραφίας προς τον εσωτερικό κόσμο, όπου οι αόριστες διαθέσεις και οι φευγαλέες εντυπώσεις των ατόμων γίνονται το άλλο όνομα του υπαρξιακού κενού μέσα τους.
Ανιχνεύοντας την ιστορική διαδρομή της έννοιας του συμβόλου στη μοντέρνα λογοτεχνία, η μελέτη του Δημήτρη Πολυχρονάκη επικεντρώνεται στα καλλιτεχνικά ρεύματα του συμβολισμού και της παρακμής για να αναδείξει την επίδραση που άσκησαν στο “Φθινόπωρο” του Χατζόπουλου. Για την ακρίβεια, αναλύονται τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε υφολογικό επίπεδο τα στοιχεία εκείνα που προσδιόρισαν τη φθινοπωρινή αισθητική του συμβολισμού και αναδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο τα κάνει πράξη το μυθιστόρημα του Χατζόπουλου μέσα από την εσωτερική εστίασή του, τους φασματικούς διαλόγους, τη χαλαρή πλοκή, τους σκιώδεις χαρακτήρες, τους κλειστούς χώρους και τα ερημικά τοπία της φύσης.
Φιλμ Νουάρ, Δημήτρης Στεφανάκης | Εκδόσεις Ψυχογιός
Στο Παρίσι του 1939 ο νεαρός Γάλλος δημοσιογράφος Φιλίπ Τεμπό αναζητά στοιχεία για το παράνομο ειδύλλιο μιας Ισπανίδας δούκισσας και ενός Έλληνα εμπόρου όπλων. Η ζωή του τελευταίου γεννά πολλά ερωτηματικά για την καταγωγή του, τη δράση και την πολιτική επιρροή του. Ποιος ήταν εντέλει ο άνθρωπος που μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο θεωρήθηκε ο πλουσιότερος στον πλανήτη;
Την απάντηση δίνει ο παλιός αναρχικός Μιγκέλ Θαραμπόν. Μέσα από τις διηγήσεις του αναδεικνύεται ένας κόσμος συνωμοσίας, παρασκηνιακής πολιτικής και άνομου κέρδους. Μια κοινωνία σκιών γράφει Ιστορία ερήμην των απλών ανθρώπων, και γεγονότα που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή, φαντάζουν εμπνεύσεις ενός αμείλικτου πρωταγωνιστή.
Ο μυστηριώδης Έλληνας δίνει το «παρών» σε κάθε μεγάλη στιγμή: νέα όπλα, αποικιακοί πόλεμοι, πολιτικά σκάνδαλα, μυστικές υπηρεσίες, αγώνας για την αναγέννηση της Ελλάδας. Η σκοτεινή του διαδρομή στις μητροπόλεις του κόσμου φωτίζεται μονάχα από έναν ανεξήγητο πατριωτισμό και το πάθος του για μια γυναίκα…Μια μυθιστορηματική αναδρομή στα χρόνια που προανήγγειλαν την εποχή μας, όπου ο έρωτας και η Ιστορία, η πολιτική και η κατασκοπεία, ο ρομαντισμός και ο κυνισμός διεκδικούν το δικό τους μερίδιο.
