της Κορίνας Χατζηπαναγιωτίδου
Όλοι θα έχουμε παρατηρήσει από τον εαυτό μας αλλά και από τον περίγυρό μας, πως οι σύγχρονοι άνθρωποι στην χώρα μας ,αισθάνονται πιεσμένοι με βάρη κ άγχη. Αυτό φυσικά συνδέεται με τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, τα πολιτικά γεγονότα και τη φθορά των κοινωνικών σχέσεων. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης η καθημερινότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι πολύ πιο δύσκολη, μιας που προστίθενται πολλές οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες οι οποίες επιβαρύνουν τη ζωή, την ψυχολογική και πνευματική μας κατάσταση.
Η ανάγκη όμως των ανθρώπων να ξεφύγουν από αυτήν την δυσάρεστη κατάσταση, είναι άμεση.
Αρχικά όλοι θέλουμε να νιώθουμε πως είμαστε ενταγμένοι σε κάποια ομάδα, ώστε να εκφραζόμαστε και να δημιουργούμε. Έτσι, η ενασχόληση με την τέχνη θα μπορούσε να αποτελεί μία αποτελεσματική λύση. Όλες οι μορφές της – χορός, μουσική, κινηματογράφος, ζωγραφική κλπ- έχουν ως αποστολή την ενοποίηση των ανθρώπων. Αυτό φυσικά επιτυγχάνεται επειδή οι κοινωνικές αξίες- αγάπη, ειρήνη κ.ά. εκφράζονται μέσω αυτής! Από την άλλη πλευρά, η ενασχόληση με την τέχνη συμβάλλει στην καταπολέμηση της άγνοιας, του άγχους και του φόβου. Εξαφανίζει τον ρατσισμό, την βία και την μισαλλοδοξία.
Οι πολιτισμικοί οργανισμοί αντιλαμβάνονται ως αποστολή τους, όχι μόνο την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ψυχαγωγίας και διασκέδασης αλλά και εκπαίδευσης. Αντανακλούν στις ανάγκες για μάθηση, ενημέρωση και γενικότερα στην περιέργεια των σύγχρονων ανθρώπων. Καθώς είναι πολύ σημαντική η κοινωνική αποστολή τους, ως φορείς κοινωνικής συμβίωσης και ένταξης.
Για παράδειγμα, όποιος ασχολείται με την ζωγραφική, έχει τη δυνατότητα να εκφράζει ακριβώς ό, τι τον απασχολεί. Μάλιστα, η αναπαράσταση της πραγματικότητας γίνεται με τόσο εύγλωττο τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα συγκλονίζει και μπορεί να ταξιδέψει το κοινό σε άλλους κόσμους! Η φαντασία απογειώνεται και ξετυλίγεται σαν κουβάρι, προσφέροντας εξαιρετική διέξοδο τόσο σε αυτόν που δημιουργεί, όσο και στους ανθρώπους που απολαμβάνουν το οπτικό αποτέλεσμα!
Κάθε άνθρωπος μέσω της τέχνης αποτυπώνει το προσωπικό του στυλ, τη δική του οπτική γωνία, αφήνοντας με αυτό τον τρόπο το στίγμα του. Και αυτό συμβαίνει σε ένα ρόλο στο θέατρο, σε μια ζωγραφιά, σε μία φωτογραφία, σε ένα βιβλίο, σε μια χορογραφία, σε ένα τραγούδι!
Όπως υποστηρίζει και ο Τσέχωφ, «Τέχνη σημαίνει τόλμη, ανοιχτό μυαλό, μεγάλα πετάγματα!»
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και εμείς την «τεχνο…θεραπεία»;;;
