Στέλιος Μήλιος
Σήμερα τιμάμε τους ήρωες που θυσιάστηκαν για εμάς, ας μην τους πληγώνουμε, ας τους κάνουμε περήφανους μέσα από τους αγώνες μας…
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 αποτελεί την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση, όπου προανήγγειλε την πτώση της χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21-4-67 είχε επιβάλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα. Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της ελεύθερης σκέψης και βούλησης και της δημοκρατίας ήταν οι αξίες που έκαναν δίκαιο των αγώνα και τις θυσίες των φοιτητών. Η εξέγερση των φοιτητών αποτελεί αναπόσπαστο σύμβολο του αγώνα καθώς και πηγή ιδεών και ιδανικών. Ήταν, είναι και θα είναι η απάντηση σε κάθε μορφής χούντας.
Τότε το σύνθημα ήταν: «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία».
Ζητούσαν το αυτονόητο και το κέρδισαν. Το κέρδισαν και το διεκδίκησαν έπειτα από την έννοια της συλλογικότητας και της θυσίας. Αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τις επόμενες γενιές. Για να ζούμε σε ένα κόσμο που θα επικρατεί ειρήνη, δημοκρατία και ελευθερία.
Κατά πόσο όμως έχουμε σήμερα την δυνατότητα να απολαμβάνουμε μία φέτα ψωμί; Η παιδεία μας είναι ικανή να μας μορφώσει; Είναι δωρεάν και έχουν πρόσβαση όλοι σε αυτήν; Ζούμε όντως με ελευθερία και δημοκρατία; Υπάρχει ειρήνη και ισότητα;
Η απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα τις βρίσκουμε μέσα από την καθημερινότητα μας. Από το 2009 μέχρι σήμερα έχει ξεκινήσει μια νέα μορφή χούντας. Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα καθεστώς οικονομικής δικτατορίας που έχει άμεση επίδραση στη κοινωνία και στη μεταξύ σχέση των ανθρώπων.
Διανύουμε μια εποχή με την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση. Άνεργοι και άστεγοι πρωταγωνιστούν στις κοινωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παιδεία στη χώρα μας βρίσκετε στα χειρότερα εκπαιδευτικά και μορφωτικά επίπεδα. Φοιτητές αφήνουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η δημοκρατία και η ελευθερία δεν υφίστανται στον σύγχρονο κόσμο του διαδικτύου και της καθοδηγούμενης προπαγάνδας που ζούμε.
Καθημερινά ακούμε για πολέμους και όχι για ηγέτες που επιδιώκουν στην ειρήνη και την ισότητα. Όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν δίχως αξίες και ηθικές.
Σήμερα το σύνθημα πρέπει να είναι ξανά το ίδιο. Πρέπει να υπάρξουν οι σύγχρονοι αγωνιστές που θα διεκδικήσουν ξανά ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Οι φωνές στα κάγκελα και στους δρόμους είναι δημοκρατία και ελευθερία. Ήρθε η ώρα λοιπόν να αφήσουμε το δικό μας στίγμα στην ανθρωπότητα. Μην το ξεχνάς. Η ιστορία είναι κομμάτι μας και εμείς δικό της!
