Sharon Van Etten-Remind Me Tomorrow
Πέντε χρόνια μετά το εξαιρετικό “Are We There” η Sharon Van Etten επιστρέφει με μια μεταδοτική αυτοπεποίθηση και μια αναζωογονητική αυθεντικότητα. Το “Remind Me Tomorrow” στιχουργικά και ηχητικά είναι το αποτύπωμα αυτών των «χαμένων χρόνων». Σε πρόσφατη συνέντευξή της δήλωσε πως «δεν ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό αλλά έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό», καταφέρνοντας να περιγράψει το τελευταίο της πόνημα με μια φράση. Στο “Memorial Day” μοιάζει να τρέφεται από την απομόνωση, ενώ στο κορυφαίο “Jupiter 4” η φωνή της είναι ανατριχιαστική και οι ήχοι της σχεδόν απόκοσμοι. Το συναίσθημα όμως είναι εκεί, ακούγεται σε κάθε της λέξη. Στο “Seventeen” η Sharon Van Etten τραγουδάει για το παρελθόν, σε κάνει όμως να χάνεσαι στο παρόν. Το album στην ολότητά του είναι αριστουργηματικό. Καλοδουλεμένο και αυθεντικό, προσωπικό και προσιτό. Σαν τη Van Etten που από τη μια την ακούς στο αυτί σου και από την άλλη τέρμα στα ηχεία.
White Lies–Five
Το πιο περιπετειώδες εγχείρημα των White Lies ακούει στο όνομα “Five” και καταγράφει μέσα στους ήχους και τις στίχους του την ουσία ενός συγκροτήματος, που εξακολουθεί να αγαπάει τη τέχνη του τραγουδιού. Οι White Lies είναι έτοιμοι να διερευνήσουν νέα δημιουργικά μονοπάτια και να διανύσουν μια νέα εποχή. Κάτι που φαίνεται/ακούγεται και στο “Time To Give”, ένα τραγούδι που μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από τον πεσιμισμό, την εξάρτηση και την περιφρόνηση, χωρίς ωστόσο να πέσει σε κάποιο ατόπημα υπερβολής και πικρίας. Αυτή τη δυναμική αφετηρία, ακολουθεί το “Never Alone”, το οποίο είναι πιο κοντά στην αισθητική των White Lies. To “Tokyo” ακολουθεί ‘80s-pop μονοπάτια και αποτελεί ένα από τα καλύτερα σημεία του album. Οι White Lies έχουν συνθέσει ένα στέρεο album, δείχνουν την αυτοπεποίθηση του ήχου τους που ακολουθεί όλη τη διάρκεια του “Five”. Είναι ένα album που εγκαινιάζει τη νέα τους περίοδο και προσκαλεί σε αυτή τον ακροατή με τον καλύτερο τρόπο.
Toro Y Moi-Outer Peace
O Chaz Bear ή Toro Y Moi μετά την κυκλοφορία του “Boo Boo” επιστρέφει με το “Outer Peace” για να προσεγγίσει αυτή τη φορά μια πιο funky-pop πλευρά της μουσικής του, χωρίς να χάνει το χαρακτηριστικό chill wave του. Ο ίδιος ξεκίνησε να συνθέτει το “Outer Peace” θέλοντας να πάρει το κλισέ ποπ και να το ανανεώσει, να του δώσει νέα μορφή και να το εξελίξει. Με δέκα τραγούδια και διάρκεια λίγο περισσότερο από μισή ώρα το έκτο album του είναι εμπνευσμένο από «σπιτικές diy μουσικές συνταγές» και εξαιρετικές μπασογραμμές. Στο “Ordinary Pleasure” τον ακούμε να τραγουδά I feel like I’ve seen it all / Or maybe I’m just old, maybe I’m just bored? Και φαίνεται να έχει πιάσει τον παλμό της γενιάς του. Το “Outer Peace” έχει λίγο απ’όλα: συνεργασίες, φρέσκους ήχους που σε μερικά σημεία χάνονται και έναν Chaz Bear που δεν σταματά ποτέ να κάνει μουσική. Για να το απολαύσετε στο έπακρο πρέπει να το ακούσετε σε μια βόλτα με το αυτοκίνητο.
James Blake-Assume Form
Οι ατμοσφαιρικοί ήχοι του, τα ιδιαίτερα κρουστά του, οι προσωπικοί στίχοι του, συνθέτουν το τρίπτυχο της επιτυχίας του James Blake. Στο νέο του album, το οποίο τιτλοφορείται “Assume Form”, ο James Blake εξερευνά με έναν διορατικό τρόπο τις νέες σχέσεις της ζωής του. Μας ρωτά γενναία “Are You In Love”, ενώ στο “Where’s The Catch καταγράφει αυτό το αμήχανο συναίσθημα της αναμονής και της μετάβασης από το καλό στο κακό. Ο Andre 3000 συμμετέχει και αυτός στο κομμάτι δίνοντας το δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα. Το album του Blake είναι ισορροπημένο και αυτή είναι η γοητεία του. Ο «ρομαντισμός» και η γλυκύτητα συναντούν την πικρία, δίνοντας την αίσθηση του ρεαλισμού στο άλμπουμ. Στο σύνολό του το “Assume Form” είναι μια αξιοσημείωτη προσθήκη στον κατάλογο του James Blake, o οποίος φαίνεται πως δεν αφήνει ποτέ την αγάπη του για τα «μελωδικά» κρουστά και αποδεικνύει περίτρανα και περίτεχνα πως η χαρά μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης και ενδιαφέροντος στη μουσική!
