Και τώρα ήρθε η ώρα να σας πω την ιστορία μου… γεννήθηκα που λέτε σε μία οικογένεια που λατρεύει το διάβασμα και έχει στην ιδιοκτησία της εδώ και τριάντα τέσσερα χρόνια ένα μικρό βιβλιοπωλείο. Κατά συνέπεια, η επαφή μου με τα βιβλία ξεκίνησε στη βρεφική ηλικία και αναπτύχθηκε στο πέρασμα των χρόνων. Η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτά και ειλικρινά δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ διαφορετικά. Ακόμα και τις περιόδους που η «σχέση μας» περνάει κάποια κρίση, μου είναι αδύνατο να σκεφτώ πως είναι να ζεις χωρίς βιβλία. Πολλοί που με γνωρίζουν ίσως πουν ότι είμαι ιδιόρρυθμος αναγνώστης καθώς έχω διάφορες «παραξενιές»… π.χ. αν δεν διαφαίνεται από την αρχή πως αυτό το βιβλίο είναι του γούστου μου (είναι σαν τη χημεία με τους ανθρώπους, καταλαβαίνεις από τη πρώτη στιγμή αν υφίσταται ή όχι) δεν μπορώ να το διαβάσω, ή πολλές φορές μπορεί να αρχίσω κάποιο να μου αρέσει αλλά για τους Χ λόγους να το αφήσω στη μέση∙ όταν το ξανά πιάνω όμως είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Στο πέρασμα αυτών των ετών λοιπόν, υπήρξαν κάποια βιβλία που μου έχουν χαραχτεί στη μνήμη ανεξίτηλα και κυριολεκτικά είμαι παθιασμένη με αυτά. Σε τούτο εδώ το άρθρο λοιπόν, θα σας παρουσιάσω 5 + 1 από αυτά τα βιβλία…
Η Πτώση
Albert Camus
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ίσως έχετε καταλάβει ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Albert Camus, όσοι με γνωρίζουν και προσωπικά το ξέρουν με βεβαιότητα. Η αγάπη μου για τον Camus γεννήθηκε μέσω του βιβλίου του “Η Πτώση”, το οποίο ήταν το πρώτο δικό του που διάβασα. Το βιβλίο αυτό, πραγματικά με συγκλόνισε. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με τον τρόπο που ο συγγραφέας θίγει υπαρξιακά θέματα, ζητήματα θεολογικής φύσεως αλλά και πολλά άλλα «βαριά» ζητήματα, που κυριολεκτικά το διάβασα απνευστί. Έκτοτε δηλώνω αιώνια ερωτευμένη με τον τρόπο γραφής του Albert Camus.
Ακόμα και η καουμπόισσες μελαγχολούν
Tom Robbins
Εκδόσεις Αίολος
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά (καθώς περνούσα πάρα πολλές ώρες σαν παιδί μέσα στο βιβλιοπωλείο) πως στα τέλη των 90’s – αρχές των 00’s ήταν «της μοδός» ένας συγγραφέας ο οποίος ήταν γνωστός για ένα βιβλίο που είχε τίτλο “Ο Τρυποκάρυδο” και εξώφυλλο γνωστό από τα τσιγάρα. Τα βιβλία του είχαν προσελκύσει το ενδιαφέρον μου καθώς τα εξώφυλλα τους δεν έμοιαζαν με τα υπόλοιπα. Αυτός λοιπόν, ανακάλυψα μεγαλώνοντας, πως ήταν ο Tom Robbins και ψυλλιάστηκα, από τις περιλήψεις των βιβλίων του, πως μάλλον ήταν τρελάρας. Αποφάσισα κάποια στιγμή να διαβάσω το βιβλίο “Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν” κυρίως γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον ο τίτλος (γιατί να μην μελαγχολούν άλλωστε;). Τον αγάπησα! Γέλασα τόσο πολύ, προβληματίστηκα με διάφορα ζητήματα με τα οποία καταπιάστηκε και γενικά κόλλησα με την μούρλα του. Τα θέματα που θίγει μέσα από την πλοκή της ιστορίας, τόσο προσωπικά και τόσο παγκόσμια ταυτόχρονα, σου τα σερβίρει με το δικό του μοναδικό τρόπο και χιούμορ με αποτέλεσμα να προκύπτουν στιγμές κατά τις οποίες εκεί που γελάς διαβάζοντας το, ξαφνικά να σκέφτεσαι «ωχ! Τι είπε ρε συ τώρα».
Στο δρόμο
Jack Kerouac
Εκδόσεις Πλέθρον
Το πήρε το μάτι μου στην Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης όταν ήμουν κάπου στα 17 με 18 και ως «επαναστατημένο νιάτο» που ήμουν, μου τράβηξε το ενδιαφέρον κατευθείαν. Ευτυχώς οι γονείς μου δεν μου αρνήθηκαν ποτέ κανένα βιβλίο. Τη πρώτη φορά που του ξεκίνησα, το άφησα στη μέση. Τη δεύτερη, δεν κατάλαβα και πολλά. Στα 23 περίπου το ξανά διάβασα και ταξίδεψα. Ήμουν έτοιμη πια. Αυτό το βιβλίο με μάγεψε! Μου δημιούργησε την επιθυμία να βγω στον δρόμο, να ταξιδέψω, να ανακαλύψω την ζωή. Ταξιδιάρικο, κατακλυσμένο από τον «ρομαντισμό» της νιότης αυτών των ανθρώπων. Πολλοί το θεωρούν υπερτιμημένο, εγώ όχι.
Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε
Anthony Doerr
Εκδόσεις Πατάκη
Από μικρή έχω ένα ενδιαφέρον για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μπορώ να ανακαλέσω το λόγο που μου προέκυψε αυτό, αλλά ότι σχετίζεται με την συγκεκριμένη μαύρη σελίδα της ανθρωπότητας με ενδιαφέρει. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξεφύγει το συγκεκριμένο βιβλίο. Η βασική ηρωίδα του βιβλίου είναι τυφλή και βιώνει τον πόλεμο μέσα από τις υπόλοιπες αισθήσεις της. Οι περιγραφές αυτές είναι συγκλονίστηκες. Επίσης, είναι ένα από αυτά τα βιβλία που θες να τελειώσουν για να δεις τι θα γίνει στο τέλος, αλλά ταυτόχρονα δεν θες να τελειώσει γιατί δεν θέλεις να αφήσεις πίσω τους ήρωες του, θες να συνεχίσεις να ζεις μαζί τους. Τελειώνοντας το, δύο σκέψεις κυριαρχούσαν στο κεφάλι μου: αρχικά σκεφτόμουν πως η ανθρωπότητα δεν πρέπει να ζήσει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, και κατά δεύτερον, ίσως φανεί παράξενο, αλλά μου δημιουργήθηκαν αισθήματα συμπάθειας για κάποιος από τους γερμανούς στρατιώτες της ιστορίας, καθώς βρέθηκαν, χωρίς να ερωτηθούν ποτέ, αναγκασμένοι να πράξουν φρικιαστικά εγκλήματα για τα οποία ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχαν καμία πρόθεση.
Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων
Gabriel Garcia Marquez
Εκδόσεις Λιβάνης
Κάποια στιγμή αποφάσισα πως ήρθε η στιγμή να διαβάσω κάποιο βιβλίο του Maquez και επέλεξα το “Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων” καθώς ο τίτλος, αν μη τι άλλο δημιουργεί ίντριγκα. Λοιπόν, δεν ξέρω τι να πω για αυτό το βιβλίο! Τη μία στιγμή ήθελα να το παρατήσω, μετά δεν άντεχα. Ακόμη θυμάμαι τη πλοκή του με λεπτομέρειες και θέλω σίγουρα να το ξανά διαβάσω. Δεν θα πω περισσότερα, πέρα από το γεγονός ότι έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου με τον πιο περίεργο τρόπο. Σαν μια σχέση μίσους και πάθους.
Μικρή ερωτική ιστορία
Gilles Legardinier
Εκδόσεις Πατάκη
Το ξεκίνησα σε μία περίοδο της ζωής μου που δεν ήθελα να σκέφτομαι πολύ, ήθελα να διαβάσω απλά κάτι για να περάσει ευχάριστα η ώρα μου, χωρίς πολλά πολλά. Έτσι, ξεκίνησα τη “Μικρή Ερωτική Ιστορία”. Είναι ίσως το πιο έξυπνο «ανάλαφρο» βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ. Μου πήρε δύο μέρες να το τελειώσω, καθώς δεν το άφηνα όπου και αν πήγαινα και γέλασα με τη ψυχή μου διαβάζοντας το. Ήταν και καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να με ακούει όλη η γειτονιά να ξεκαρδίζομαι μόνη μου για δύο μέρες… Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
