Σε ένα από αυτά τα βράδια που έχουν πολλούς φίλους, ωραίες μουσικές, ποτά, χορό και τη γυαλάδα των synths, άκουσα για πρώτη φορά τη Nalyssa Green. Το σώμα μου κουνιόταν ρυθμικά στα τραγούδια που έρχονταν και έφευγαν και ξαφνικά σκάλωσε σε έναν ήχο που από τη μια ήταν πρωτόγνωρος και από την άλλη γνώριμος. «Κοκτέιλ θα σε κάνω με παγάκια, κοκτέιλ θα σε κάνω με παγάκια… θα σε πιω με δύο καλαμάκια». Γεια σου Nalyssa Green! Χάρηκα για τη γνωριμία.
Στο πρώτο e-mail που της έστειλα για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη της έγραψα πως δηλώνω υπεύθυνα μεγάλη φαν και κάπως έτσι πήραμε τα πράγματα από την αρχή. Πως ξεκίνησε με τη μουσική, πως έγραψε το Μπλουμ, τι σημαίνει για την ίδια αυτό το άλμπουμ, η έμπνευση πως την βρίσκει, αν ήταν κοκτέιλ τι κοκτέιλ θα ήταν; Στο τέλος είχαμε και ένα γύρο με Quick Fire ερωτήσεις.
Για να απολαύσει κανείς τη μουσική και τον κόσμο της Nalyssa Green, κατά κόσμον Βιολέτα Σαραφιανού, το μόνο που έχει να κάνει, είναι πάρει μια βαθειά ανάσα, να κλείσει τη μύτη του και κάνει το μεγάλο μπλουμ!
Το τραγούδι μου έρχεται και μου βγαίνει πηγαία. Είναι κάτι σαν αντανακλαστικό.
Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Η αδερφή μου έκανε μαθήματα αρμονίου, μοιραία ξεκίνησα κι εγώ. Δεν περνούσα πολύ καλά. Έπειτα ζήτησα ακορντεόν, έκανα για λίγο καιρό μαθήματα και πάλι τα παράτησα. Αργότερα στο γυμνάσιο ζήτησα κιθάρα, έλαβα κιθάρα, χωρίς μαθήματα – ευτυχώς- αυτή τη φορά. Κάποια στιγμή άρχισα να φτιάχνω δικά μου τραγούδια. Και κάπου λίγο μετά το λύκειο μου δημιουργήθηκε μια σοβαρή ανάγκη να επικοινωνήσω και με άλλους μέσω της μουσικής πράγμα που σιγά σιγά έκανα.
Θυμάσαι τον πρώτο δίσκο που αγόρασες και τον πρώτο δίσκο που αγάπησες;
Νομίζω ότι το πρώτο πρώτο cd που αγόρασα μόνη μου και ήταν ολόδικό μου ήταν κάποιο single των Spice Girls. Πρέπει να ήμουν στην πέμπτη δημοτικού τότε. Ένας από τους πρώτους δίσκους που αγάπησα ήταν το “Dark Side Of The Moon”. Το είχαν οι γονείς μου σε βινύλιο και θυμάμαι να το ακούω χιλιάδες απανωτές φορές, και κάθε ακρόαση να μου αποκαλύπτει και κάποιο νέο μαγικό στοιχείο.
Η έμπνευση έρχεται που και πότε; Τι είναι αυτό που σε εμπνέει περισσότερο;
Συνήθως τη νύχτα. Όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι ή όταν περπατάω στην πόλη. Νομίζω η εκκίνηση της όποιας ιδέας συμβαίνει με ένα έντονο συναίσθημα που με κατακλύζει και θέλει να εκτονωθεί βγαίνοντας προς τα έξω.
Η μουσική που φτιάχνεις πόσο απέχει από τη μουσική που ακούς;
Υπάρχουν ποιότητες στη μουσική μου που μοιάζουν με αυτές της μουσικής που μου αρέσει να ακούω. Παραδείγματος χάριν απολαμβάνω κυρίως τα πιο μελαγχολικά τραγούδια, και αυτά που ο στίχος τους με συγκινεί. Αυτά τα δύο στοιχεία νομίζω ότι υπάρχουν πολύ και στα δικά μου έργα. Από άποψη φόρμας, ήχου, είδους κτλ., εγώ προσωπικά δε βρίσκω πολύ σαφείς ομοιότητες στη δική μου μουσική με αυτή που ακούω.
Κεφάλαιο Μπλουμ. Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και βουτάμε μαζί σου στον κόσμο σου! Πως φτιάχτηκε αυτό το album, σε τι φάση ήσουν;
Τα τραγούδια γράφτηκαν κυρίως μέσα στο 2015. Κάποια στιγμή εκείνη την Άνοιξη νομίζω έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου και άρχισαν να με επισκέπτονται αρκετά τραγούδια που μιλούσαν στα ελληνικά. Μέχρι τότε αυτό δε μου ήταν πολύ εύκολο. Αρκετά από αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν πολύ αυτόματα και μέσα σε λίγες εβδομάδες. Τότε ήταν και από τους πρώτους μήνες που είχα επιτέλους φυσικό πιάνο στο σπίτι μου. Όλα αυτά και μια έντονη συναισθηματική ανοιξιάτικη φόρτιση με έκαναν να δημιουργήσω αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου. Το ίδιο καλοκαίρι η τύχη μου χαμογέλασε και μου γνώρισε δύο πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους: Το Λευτέρη Βολάνη και το Βασίλη Ντοκάκη των No Clear Mind. Μαζί δουλέψαμε τα τραγούδια μου τον επόμενο χρόνο, και τα Χριστούγεννα του ‘16 πήγαμε στο χωριό μου μαζί και με τον από πάντα συνεργάτη μου Βαγγέλη Ασλανίδη και ηχογραφήσαμε το Μπλουμ.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να αποτυπώσεις τις σκέψεις και τι εικόνες που έχεις στο μυαλό σου μουσικά;
Η γραφή μου συνήθως είναι κάπως αυτόματη. Το τραγούδι μου έρχεται και μου βγαίνει πηγαία. Είναι κάτι σαν αντανακλαστικό. Δε με δυσκολεύει κατά τη διάρκεια της σύνθεσης. Είναι διαδικασία μάλλον λυτρωτική. Συνήθως πιέζομαι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του. Εκεί αγχώνομαι και δυσκολεύομαι. Πάντα η διαδικασία της ηχογράφησης είναι για μένα η πιο πιεστική. Αλλά σπάνια βγαίνει κάτι ωραίο χωρίς να εμπεριέχει λίγο πόνο.
Τι σηματοδοτεί για εσένα αυτό το album;
Για μένα είναι κάπως σαν επανεκκίνηση αυτό το άλμπουμ. Είχα χρόνια να δισκογραφήσω και είχα κάπως ξεχάσει πως είναι το συναίσθημα να βγάζεις κάτι νέο. Και μιας και είναι και ο πρώτος μου δίσκος στη μητρική μου γλώσσα νιώθω σα να ξεκινάω πάλι από την αρχή. Είμαι πολύ περήφανη για το αποτέλεσμα. Το απολαμβάνω πάρα πολύ. Και είναι πολύ συγκινητική η ανταπόκριση των ακροατών. Νιώθω ότι μοιραζόμαστε κάποια πράγματα, κάποια συναισθήματα, ότι επικοινωνούμε. Η μουσική μας κάνει να μη νιώθουμε πια μόνοι.
Και μετά από αυτό τι ακολουθεί;
Έχω γράψει καινούρια τραγούδια που φιλοδοξώ να γίνουν ένας νέος επόμενος δίσκος. Ελπίζω αυτό να συμβεί όσο πιο σύντομα και όσο πιο όμορφα γίνεται.
Στα τραγούδια σου έχεις γράψει τόσο αγγλικούς όσο και ελληνικούς στίχους; Πως έγινε αυτή η μετάβαση από το αγγλικό στο ελληνικό και πως σκέφτεσαι να συνεχίσεις;
Ανέκαθεν αγαπούσα την ελληνική γλώσσα και άκουγα και ελληνόφωνη μουσική αλλά πάντα το αγγλόφωνο μου έβγαινε πιο φυσικά και αβίαστα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι με ενδιαφέρει πιο πολύ να γράφω στα ελληνικά. Και άρχισα και να μπορώ και να το κάνω γιατί παλαιότερα δε μου ήταν εύκολο. Έχει μεγάλη δύναμη στην ψυχή μας η μητρική μας γλώσσα. Ο επόμενος δίσκος που θα ήθελα να αρχίζω να ετοιμάζω είναι κι αυτός ελληνόφωνος αλλά δε νιώθω ότι έχω κλείσει με το αγγλόφωνο. Έχω και κάτι αγγλόφωνα τραγούδια από παλιά, ακυκλοφόρητα που πολύ θα ήθελα να τα κυκλοφορούσα κάπως και αυτά.
Η σχέση σου με το θέατρο; Πόσο διαφέρει ο τρόπος που γράφεις γενικά μουσική από τον τρόπο που συνθέτεις κομμάτια για μια θεατρική παράσταση;
Στο θέατρο η μουσική γίνεται πιο εφαρμοσμένη. Είναι ενταγμένη μέσα σε συγκεκριμένες συγκυρίες. Πρέπει να υπηρετήσεις ένα κείμενο, ένα ύφος, μια ατμόσφαιρα, ένα όραμα. Να μπορέσεις να δημιουργήσεις συγκεκριμένη ηχητικό χώρο για να λειτουργήσει η σκηνική πράξη. Είναι κάτι που σε προκαλεί να βγεις από τη ζώνη άνεσης σου, να εξερευνήσεις δρόμους που αλλιώς δε θα περπατούσες, να συνδημιουργήσεις με άλλες ειδικότητες, και αν όλο αυτό πετύχει είναι κάτι που σε ανταμείβει πολύ.
Υπάρχουν ποιότητες στη μουσική μου που μοιάζουν με αυτές της μουσικής που μου αρέσει να ακούω.
Είναι κάτι το οποίο θα ήθελες να συνεχίσεις να κάνεις;
Ναι σίγουρα, αν και αυτόν τον καιρό θα ήθελα να αφιερωθώ περισσότερο στα τραγούδια μου, να κάνω πολλά live και να ετοιμάσω τα καινούρια μου.
Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια και με ποια συνήθειά σου θα μπορούσες να ζήσεις και χωρίς;
Μου αρέσει πολύ να περιπατάω μόνη μου στην πόλη. Έχω πολλές κακές συνήθειες που θα ήθελα να μην έχω, π.χ. το τσιγάρο που όλο κόβω και ξαναρχίζω.
Αν ήσουν cocktail, τι cocktail θα ήσουν;
Zombie
Τα σχέδια σου τι περιλαμβάνουν;
Αρχές Μαΐου θα κάνουμε ένα μίνι τουρ προς το βορρά: Λάρισα-Σκόπια- Θεσσαλονίκη. Τέλη Μαΐου θα κάνουμε ένα μεγάλο live στην Αθήνα.
Τελικά, τι είναι η μουσική για τη Nalyssa;
Έκφραση.
Quick Fire Questions:
Αγαπημένο Βιβλίο;
Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα – Τομ Ρόμπινς
Αγαπημένη Ταινία;
The Royal Tenenbaums – Wes Anderson
Αγαπημένη Σειρά;
Bojack Horseman
Αγαπημένη Δεκαετία;
2020’s
Αγαπημένο Ταξίδι;
Κυκλάδες
