Η εφηβεία, ζωή στο σχολείο η εκπαίδευση, η εξουσία, το ζήτημα της ταυτότητας, η ελευθερία και η αμφισβήτηση, σε διαφορετικές εποχές και χώρες, αλλά με την ίδια ανάγκη.
«Και πρώτα απ’ όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα; Αυτή τη δεύτερη παιδεία την αποκρύπτουν και δεν την δίνουν δωρεάν, γιατί δεν συντηρεί και δεν υπηρετεί συστήματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα αναθεωρεί και τα αποδυναμώνει».
Μάνος Χατζιδάκις
High School – Fred Wiseman (1968)
Ένα ντοκιμαντέρ του 1968, μια από τις πρώτες ταινίες του «σινεμά βεριτέ», η καταγραφή της καθημερινότητας των μαθητών σε ένα σχολείο στην Φιλαδέλφια των ΗΠΑ. Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει μεταξύ άλλων τις εκπαιδευτικές μεθόδους της εποχής σε μια σειρά μαθημάτων, από τα Αγγλικά και τη Χημεία μέχρι την σεξουαλική αγωγή. Με έντονη πολιτική ματιά, ο Wiseman τονίζει το πως τελικά η εκπαίδευση τότε αλλά και τώρα, αντί να προωθεί την ελεύθερη και διαφορετική σκέψη, μετατρέπει τους μαθητές σε πειθήνια και συμβατικά ρομποτάκια, «χρήσιμα» για την κοινωνία και την κατανάλωση όπως την ξέρουμε.
Fucking Amal – Lukas Moodysson (1998)
Ένας σκηνοθέτης που ασχολείται ιδιαίτερα με την παιδική και εφηβική ηλικία σε πολλές ταινίες του. Εδώ, πρωταγωνίστρια είναι η Αγκνες, μια έφηβη μοναχική μαθήτρια που είναι ερωτευμένη με την πιο «όμορφη» κοπέλα του σχολείου, την Ελιν. Μια κοπέλα που την ζηλεύουν και την έχουν ερωτευτεί όλοι, αλλά που και η ίδια αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Δύο κορίτσια τελείως διαφορετικά φαινομενικά μεταξύ τους, που έρχονται σε επαφή και γνωρίζουν η μια την άλλη… συγκινητικό, σκληρό και βαθιά πολιτικό με τον τρόπο του, ένα αριστούργημα από τις Σκανδιναβικές χώρες που αξίζει να δείτε. Μια ταινία φρέσκια, ανατρεπτική, δροσερή αλλά κυρίως αληθινή. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι φτιασιδωμένοι, δεν λάμπουν όσο στα αντίστοιχα πονήματα του Χόλιγουντ, δεν δημιουργούν ψεύτικες σχέσεις και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ’ την πραγματική ζωή όπου οι έφηβοι είναι έξυπνοι και ανθρώπινοι, αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα και… βαριούνται θανάσιμα!
Mister Lazhar / Monsieur Lazhar – Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar [2011]
O κύριος Lazhar από την Αλγερία, προτείνει τον εαυτό του ως αντικαταστάτη της δασκάλας που αυτοκτόνησε σε ένα δημοτικό σχολείο του Καναδά. Από τη στιγμή που προσλαμβάνεται κάνει τα πάντα για να έρθει πιο κοντά στα παιδιά, να τους συμπαρασταθεί και να τους εξηγήσει την ανεξήγητη, ακόμη και για τους μεγάλους πολλές φορές, δύναμη της απώλειας, κατευνάζοντας τις παιδικές ψυχές αλλά και τους δικούς του δαίμονες. Ωστόσο, κανείς απ’ τους συναδέλφους, γονείς, ακόμη κι απ’ τα παιδιά, δεν γνωρίζει το παρελθόν του κυρίου Lazhar κι ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί να απελαθεί.
Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) (2012)
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ. “Αυτή η ταινία είναι η επιτομή μιας συνεχούς διαδικασίας μάθησης και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί οριστική”. Στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζονται εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία σε Λατινική Αμερική και Ισπανία. Αναφέρεται στη λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, την προοδευτική εκπαίδευση, την εκπαίδευση Βάλντορφ, την κατ’ οίκον διδασκαλία κ.α. Χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω “Crowdfunding” και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.
Summerhill (2008), by Jon East, BBC. Greek Subtitles (Ταινία για το σχολείο Σάμερχιλ του Α.Σ. Νηλ)
Το Σάμερχιλ, που ίδρυσε ο Α.Σ. Νηλ και έχει σήμερα διευθύντρια την κόρη του Ζωή Ρέντχεντ, είναι ένα προοδευτικό σχολείο ηλικίας ενενήντα χρόνων, που διοικείται δημοκρατικά με τους μαθητές του να έχουν ισότιμο λόγο στους κανονισμούς λειτουργίας του. Όμως, ο Οργανισμός Πιστοποίησης Σχολικών Ιδρυμάτων (OFSTED), μέσω των επιθεωρητών του, αποφασίζει να κλείσει το σχολείο καθότι θεωρεί ότι δεν παρέχει επαρκή εκπαίδευση στους μαθητές του. Η υπόθεση οδηγείται στο δικαστήριο, όπου το σχολείο συγκρούεται μετωπικά σε μια μάχη επιβίωσης με την Βρετανική Κυβέρνηση.
