ΙΝΟΥΙΤ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ∙ τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Και είναι Ινουίτ κι όχι Εσκιμώοι∙ τη λέξη δηλαδή που σημαίνει τους ωμοφάγους και την οποία επέλεξε ο δυτικός εισβολέας για να τους την αποδώσει, επισυνάπτοντας ταυτόχρονα κι έναν ρόλο στο δίπολο πολιτισμένος-απολίτιστος.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΙΝΟΥΙΤ, συμπληρώνοντας τις σχέσεις κατάκτησης που άνοιξαν μαζί τους οι οικονομικοί και άλλοι επιδρομείς, τους κατηγοριοποίησαν, τους κατέγραψαν και τους μετέφεραν στη μεγάλη θεατρική σκηνή που έφτιαξαν οι δυτικοί επιστήμονες για τον κόσμο.
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ και προβληματισμού, όπως συνέβη και με τις κουλτούρες τόσων άλλων λαών που έζησαν σε μικρές ελεύθερες κοινότητες. Παρ’ όλη τη διαμεσολάβηση της επιστήμης, της τεχνολογίας, της απόστασης, τα λόγια τους παραμένουν ζωντανά. Η απλότητα και η αφαιρετικότητα των λέξεών τους τρέφουν τη φαντασία μας με ολοζώντανες εικόνες. Διαπερνούν τον τόπο και τον χρόνο, γιατί είναι το τραγούδι του ανθρώπου, που στέκει απλώς ως άνθρωπος μέσα στον κόσμο.
Τα παρακάτω ποιήματα είναι μόνο ερανίσματα αλλά αποτυπώνουν τη ζωτική δύναμη του πνεύματός τους. – Σκέφτομαι πάλι τις μικρές μου περιπέτειες, τους φόβους μου, Αυτούς τους τόσο μικρούς, που φαίνονταν τόσο μεγάλοι, Για όλα τα σπουδαία πράγματα Που έπρεπε να φτάσω και να καταφέρω. Κι όμως υπάρχει μόνο ένα σπουδαίο πράγμα, Το μόνο πράγμα∙ Το να ζεις, για να βλέπεις τη μεγάλη μέρα που ξημερώνει Και το φως που πλημμυρίζει τον κόσμο. –
Τραγούδι των Ινουίτ
Η μεγάλη θάλασσα με κινεί.
Με κλυδωνίζει κιαι μπορώ να κινούμαι σα ζιζάνιο στο ποτάμι.
Η αψίδα τ’ ουρανού Κι η δύναμη των καταιγίδων Με εμπεριέχει
Κι αφήνομαι στον τρόμο με χαρά.
Με θλίψη ανακαλώ Την πρώτη άνοιξη της νιότης μου: Το χιόνι που λιώνει, Τον πάγο που σπάει,
Μακράν πέρα απ’ το σύνηθες.
Οι γέροντες γυρεύουν δύναμη Στις νέες μέρες που λιώνουν.
Μεγάλη θα ’ναι η πορεία μου στη γη. Φαίνεται σαν να μη στάθηκα ποτέ πέρα απ’ τα χνάρια μου…
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ EDMUNT CERPENTER (εισαγωγή απ’ το The Inuit Today), εκθέτουν περιεκτικά ό,τι συντελέστηκε στην κουλτούρα των Ινουίτ: «Εκτός απ’ τον αφανισμό των ανθρώπων, προκαλέσαμε ολοσχερή καταστροφή… Αδειάσαμε τάφους, απομακρύναμε ιερά αντικείμενα, μεταγράψαμε τραγούδια σε μαγνητοταινίες, αποθηκεύσαμε μύθους σε σκονισμένα αρχεία. Η ευλάβεια των άλλων μετατράπηκε σε αναφορά δική μας, το ιδιωτικό έγινε δημόσιο, το δικό τους δικό μας…
Όταν η ιστορία των Ινουίτ ταξινομήθηκε ως λάφυρο, το παρελθόν ξαναγράφτηκε για να δικαιώσει το παρόν. Ξανα-ανακαλύψαμε τους Ινουίτ και μετά τους προσλάβαμε για να παίξουν το «έργο» σε ταινία. Και όχι μόνον αυτό∙ επιπλέον, «ανακαλύψαμε» την τέχνη τους και μετά τους διδάξαμε πώς να την κάνουν».
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΙΝΟΥΙΤ, ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ πώς να είμαστε άνθρωποι, χωρίς να παίζουμε στο πολιτισμένο θέατρο της ιστορίας. Ζωντανεύουν μέσα μας τα τραγούδια της πιο ήρεμης και σιωπηλής στιγμής, στρέφουν το βλέμμα μας πάλι στον ουρανό και στη γη. Εκεί που κατάλευκη, σαν τα χιονισμένα τοπία των Ινουίτ, ανατέλλει η ελευθερία.
Δείτε τo κλασικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή των Inuit του Robert J. Flaherty (1922)
Οι Ινουίτ ζουν στον Αρκτικό κύκλο, στην Αλάσκα, στη Γροιλανδία, στον Καναδά. Είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Τούλε (Thule) που εμφανίστηκαν στην Αλάσκα το 1000 μ.Χ. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής τους δεν έχει «δυτικοποιηθεί». Οι Ινουίτ πιστεύουν πως καθετί στον πλανήτη έχει ψυχή και πως όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
[Πηγή: www.doctv.gr]
