Για τη μητέρα
Σε σένα που είσαι πάντα δίπλα μας, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, είτε είσαι κοντά μας, είτε μακριά, αφιερώνουμε αυτή τη μέρα. Παρ’ ότι εσένα πρέπει να σε τιμούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Στον πιο δύσκολο ρόλο της ζωής σου, εισπράττεις με τον δικό σου τρόπο το χειροκρότημά σου. Μάνα. Ανεκτίμητο δώρο η μητρότητα. Το πιο ακριβό. Να αισθάνεσαι τυχερή που η ζωή σου πρόσφερε αυτό το δώρο τόσο απλόχερα, να αισθάνεσαι απέραντη ευγνωμοσύνη, να τιμάς αυτόν τον ρόλο και να τον απολαμβάνεις.
Και σε σένα μητέρα, που δεν γέννησες αλλά μεγαλώνεις ένα παιδί, με κόπο, θυσίες και αγάπη, κι ας μην βγήκε από τα σπλάχνα σου. Είσαι κι εσύ μία ηρωίδα, είσαι κι εσύ μάνα, γιατί με δύναμη ψυχής, δίνεις όλη σου την αγάπη να φροντίσεις και να μεγαλώσεις ένα παιδί σαν να είναι κομμάτι του εαυτού σου.
Για σένα γλυκιά μας μανούλα ένα σ’ αγαπώ μέσα από τη καρδιά μας. Χρόνια σου πολλά.
Επιμέλεια: Τάνια Ώττα
«Μάνα, μητέρα, μαμά»
Γράφει η Θένια Βασιλειάδου
Το πιο σημαντικό και ιερό πρόσωπο στη ζωή μας τιμάται κατά τη γιορτή (ή ημέρα) της Μητέρας. Δεν είναι τυχαίο ότι γιορτάζεται σε όλον τον κόσμο ο άνθρωπος που μας έφερε στον κόσμο, μας μεγάλωσε, μας φρόντισε και μας στήριξε.
Η αλήθεια όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές ρίζες. Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα σανατόριο. H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά ,αλλά ο θάνατος της μητέρας της το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας της Μητέρας το 1908.
Μάνα, μητέρα, μαμά. Τρεις λέξεις που κλείνουν μέσα τους ομορφιά, τρυφερότητα, και αγάπη. Η «μητέρα», βιολογική και μη, αποτελεί ίσως την πιο σημαντική παρουσία στη ζωή του ανθρώπου. Μια ύπαρξη γλυκιά και ανιδιοτελής. Είναι εκεί όταν τη χρειαζόμαστε, πρόθυμη να μας ακούσει και να μας δώσει τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, την αγκαλιά της. Να μας θρέψει και να μας ηρεμήσει, να διώξει μαγικά τον φόβο και τον πόνο μας. Ένας ανυπέρβλητος δεσμός που υμνήθηκε όσο κανένας άλλος, η μάνα, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης χιλιάδων καλλιτεχνών.
Αφιερωμένη αυτή η μέρα σε όλες τις μανούλες του κόσμου. Χρόνια πολλά σε όλες. Εκείνες που πόνεσαν για να μας φέρουν στον κόσμο, εκείνες που δε μας γέννησαν αλλά μας μεγάλωσαν με άπλετη αγάπη, εκείνες που δεν είναι πλέον στη ζωή μας αλλά πάντα θα τις θυμόμαστε, εκείνες που δίνουν το δικό τους αγώνα και παρ’ όλα αυτά νοιάζονται μόνο για εμάς. Εκείνες που είναι μητέρα και πατέρας μαζί. Χρόνια πολλά στα πιο μαγικά πλάσματα αυτού του κόσμου. Χρόνια πολλά στην αγάπη, γιατί κάθε μητέρα είναι η αγάπη προσωποποιημένη. Για τον κόσμο είναι απλώς μια μητέρα. Για εσένα όμως είναι ο κόσμος όλος. Κάθε μέρα, πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας προς το πρόσωπο τους. είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, πριν γίνουν απλά μια φωτογραφία.
Μάνα…Το άρωμα παραδείσου!
Γράφει η Παναγιώτα Γάτα
Το πλάσμα αυτό που καταθέτει ψυχή και σώμα.
Γιορτή της μητέρας… Χαρές, αγκαλιές, δώρα, λουλούδια και πολλά άλλα για τις μανούλες όλου του κόσμου. Τα παιδιά ευτυχισμένα και με ανυπομονησία ψάχνουν το δώρο για την μαμά τους για να πάρουν ως αντάλλαγμα αυτή την υπέροχη και θερμή αγκαλιά, της γυναίκας που ήταν η αιτία να έρθουν στον κόσμο. Η μαμά είναι η φροντίδα, η θαλπωρή, η αγάπη, η ψυχική γαλήνη, το στήριγμα, όπως και πολλά άλλα για κάθε παιδί. Είναι το άρωμα παραδείσου επί γης. Η υπέροχη αυτή ευωδία στην όσφρηση κάθε παιδιού που το ακολουθεί σε ολόκληρη τη ζωή του. Είναι ο άνθρωπος αυτός που θα πονέσει και θα κλάψει με τον πόνο και το δάκρυ σου. Θα χαρεί με την ευτυχία σου, θα είναι το στήριγμά σου και η σανίδα σωτηρίας σου σε κάθε σου ανάγκη. Και φυσικά, κάθε παλμός της καρδιάς της θα είναι για το πλασματάκι που έφερε στον κόσμο και περήφανη θα το δει να εξελίσσεται.
Αυτή τη μέρα όμως δεν γιορτάζουν όλα τα παιδιά! Αναφέρομαι σε αυτά τα παιδιά που έχουν χάσει τη μητέρα τους. Που εκείνη τη μέρα δεν μπορούν να πάνε τα λουλούδια στη μαμά, δεν μπορούν να πάρουν την μοναδική εκείνη αγκαλιά και το υπέροχο φιλάκι από τα χείλη της, διότι είναι μακριά. Που έμαθαν την έλλειψη και απλώς συνήθισαν να ζουν με αυτό. Και προσπαθούν κάθε μέρα. Προσπαθούν να βγάλουν ασπροπρόσωπη τη μάνα που έχει φύγει, αλλά και τον πατέρα που καθημερινά συνεχίζει. Κάνουνε τον πόνο τους δύναμη και δημιουργούνε θαύματα. Είναι οι πιο ευαίσθητοι άνθρωποι και ταυτόχρονα οι πιο σκληραγωγημένοι. Είναι εκλεπτυσμένοι… Είναι σπάνιοι…
Αγαπήστε λοιπόν τη μητέρα σας όσο πιο δυνατά και όσο πιο πολύ μπορείτε. Μην της δίνετε πίκρες και στεναχώριες. Αγκαλιάστε τη μάνα όσο πιο σφιχτά γίνεται γιατί κάποια παιδιά δεν έχουν αυτό το προνόμιο. Γιατί εσείς μπορεί να της φωνάζετε για το πιο ασήμαντο πράγμα και κάποιοι άλλοι παρακαλούν απλά να ήταν κοντά τους. Κι ας είχαν όλη μέρα γκρίνια… Διότι καλύτερη γκρίνια από αυτή της μαμάς, δεν υπάρχει. Εκτιμήστε την παρουσία της μητέρας στη ζωή! Είναι αναντικατάστατη και μοναδική!
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες… Και στα παιδιά (κάθε ηλικίας) που πλέον δεν είναι κοντά η μαμά τους, αφήστε ένα λουλουδάκι… Γιατί η μάνα είναι εκεί, πάντα βλέπει και συνεχώς προσέχει το παιδί της από όπου και να είναι!
Μάνα είναι μόνο μία!
Γράφει η Ελένη Δημητριάδου
Υπάρχουν πολλές λέξεις για να περιγράψουμε μια μητέρα. Αλλά δεν θεωρώ πως έχει βρεθεί ακόμα μια λέξη που να καλύπτει όλες τις έννοιες του τι πραγματικά είναι μια μητέρα. Είναι αυτονόητο πως μια μητέρα είναι μαχήτρια. Κουβαλάει ένα παιδί για εννιά μήνες μέσα της, νιώθει την κάθε κίνηση του, βιώνει τον μεγαλύτερο πόνο για να το φέρει στη ζωή, περνάει όλη την υπόλοιπη ζωή της φροντίζοντας αυτό το δώρο που της έδωσε ο Θεός. Περνάει τη μισή ζωή της προσπαθώντας να είναι μια καλή μάνα. Και πιστέψτε με, κανένας δεν μπορεί να συγκρίνει τα δάκρυά του με τα δάκρυα μιας μάνας για το παιδί της.
Για μένα λοιπόν δεν υπάρχει η τέλεια μάνα. Δεν υπάρχει σχολείο για μητέρες για να μπορέσουν να μάθουν πώς να είναι καλές, υπάρχει μόνο το μητρικό ένστικτο και οι επιλογές που κάνουν μεγαλώνοντας το παιδί τους. Το αιώνιο δώρο της ζωής. Όμως, και η μητέρα είναι εξίσου ένα αιώνιο δώρο για το παιδί της.
Εγώ έχω αυτό το δώρο, έχω μια μητέρα που έχει κάνει λάθη και λογικά θα συνεχίζει να κάνει, αλλά παρόλα αυτά, πάντα θυσίαζε κομμάτια του εαυτού της για να μου προσφέρει ό,τι μπορεί. Καμιά φορά το ξεχνάμε αυτό. Τα πόσα θυσιάζουν για εμάς. Πόσα δάκρυα σπαταλάνε για εμάς και πόσα χαμόγελα μας χαρίζουν ακόμα και για τις πιο μικρές επιτυχίες μας, όπως μια ζωγραφιά που κάναμε όταν ήμασταν παιδιά. Είμαι ευγνώμων που την έχω στη ζωή μου. Ακόμη κι αν πιάνω τον εαυτό μου μερικές φορές να ξεχνάει το πόσο σημαντική είναι.
Να εκτιμάτε την μανούλα σας και να της λέτε πάντα ότι την αγαπάτε, τώρα, όχι μετά. Όποιος είπε ότι θα κάνει κάτι μετά δεν το έκανε ποτέ. Και μετά ίσως να είναι πολύ αργά για να σας απαντήσει . «Κι εγώ σ’αγαπώ». Περνάμε τη μισή ζωή μας νομίζοντας ότι δεν εξαρτιόμαστε από την μητέρα μας κι όμως, κανένας δεν πρόκειται να μας καταλάβει ποτέ όσο αυτή.
Η δική μου μητέρα”
Γράφει η Σωτηρία Δούκα – Τζαμπαζλή
Μικρή συνήθιζα να χαζεύω με τις ώρες τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες κάτι που εξακολουθώ να κάνω. Μια τέτοια στιγμή όπως αυτές μοιράστηκα τα οικογενειακά άλμπουμ των φωτογραφιών με τις φίλες μου. Μέσα σε εκατοντάδες φωτογραφίες ανακαλύψαμε και κάποιες της μητέρας μου πριν γίνει μητέρα, κοντά στην δική μου ηλικία σήμερα. Οι φίλες μου δεν σταμάτησαν να μου λένε πόσες ομοιότητες έχουμε. Η αλήθεια είναι πως με αυτή την γυναίκα στη φωτογραφία μοιάζουμε πολύ!
Η μαμά πριν γίνει μητέρα ήταν ακόμη πιο όμορφη και ντελικάτη, από τότε χαμογελαστή και γλυκιά, έκανε την ζωή που θέλω να κάνω σήμερα εγώ. Αγαπούσε τα ταξίδια. Η μητέρα μου είναι η γυναίκα που ξενυχτούσε κάθε φορά που εγώ την χρειαζόμουν, είναι επίσης η γυναίκα που μπορεί να με εξοργίσει σε δευτερόλεπτα αλλά είναι και η γυναίκα που μου έμαθε να είμαι δυνατή και να αγωνίζομαι για ότι αγαπώ, η γυναίκα αυτή αφιέρωσε τα νιάτα της σε εμένα. Ακόμη και τώρα που τα σκέφτομαι και τα γράφω, εντυπωσιάζομαι με το πόσα πρακτικά πράγματα μπορεί να σου μάθει μια μητέρα. Δεν είναι απλά ένα ρόλος, είναι πολλοί ρόλοι που ανατέθηκαν αυτόματα σ’ ένα πρόσωπο και τους παίζει εξίσου καλά όλους. Κι αν υστερεί σ’ έναν, σίγουρα τα καταφέρνει καλύτερα σε κάποιον άλλο. Μου έμαθες τόσα πολλά. Μου έδειξες να κοιτάω τα σημαντικά κι όχι τ’ ασήμαντα, να μην ενδιαφέρομαι για τις ζωές των άλλων, να κάνω πάντα ό,τι με κάνει να βάζω το κεφάλι στο μαξιλάρι και να με παίρνει ο ύπνος έχοντας τη συνείδησή μου καθαρή. Πόσο θα ήθελα να την γνώριζα τότε που ήταν ακόμη ξέγνοιαστη που έκανε τις τρέλες που κάνω σήμερα εγώ.
Μπορεί ποτέ να μην μάθω τα πάντα για την μητέρα μου, ξέρω όμως πως είχε ζωή και πριν να γεννηθώ εγώ. Αρκετοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως ο εγωισμός ενός παιδιού είναι τόσο μεγάλος που αδυνατεί να συλλάβει ότι οι γονείς του υπήρχαν και πριν γεννηθεί. Σε αντίθεση με όλα αυτά εγώ παραδέχομαι πως θαύμαζα πολύ την ζωή των γονιών μου, ίσως και να την ζήλευα. Μαζί με κάθε χρόνο που περνάει βλέπω την σχέση μας να αλλάζει και πια συζητάμε σαν γυναίκες, σαν φίλες και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να την μαθαίνω ακόμη παραπάνω και να γνωρίζω και άλλες πλευρές της. Ένα είναι βέβαιο, αγαπώ όλες τις εκδοχές της το ίδιο και θέλω να της ευχηθώ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σ’ ευχαριστώ, μανούλα μου!
ΜΑΝΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΝΟΥΛΑ, ΜΑΜΑ
Γράφει η Ιωάννα Καραθανάση
Αυτές είναι οι πιο γλυκές, ίσως και οι πιο συνηθισμένες, λέξεις που προφέρουμε καθημερινά. Κι όλες περιστρέφονται γύρω από το πλάσμα αυτό που μας χάρισε τη ζωή μέσα από μία τόσο οδυνηρή διαδικασία. Φυσικά οι πόνοι και οι κόποι της μάνας δεν τελειώνουν εκεί. Ποτέ δεν παύει να σε αγαπά, να σε φροντίζει, να πολεμάει για σένα χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Σε αυτήν θα απευθυνθείς για ό,τι κι αν χρειαστείς. Πολλές φορές πριν καν ολοκληρώσεις την πρότασή σου, σου δίνει την απάντηση, γιατί σε ξέρει όσο κανένας άλλος. Οι αγωνίες της για το παιδί της είναι ακατάπαυστες. Το μόνο που την ενδιαφέρει πραγματικά είναι να είσαι ευτυχισμένος. Υποφέρει να σε βλέπει να βασανίζεσαι και κάνει τα πάντα για να σε παρηγορήσει. Επίσης, μία μητέρα δεν αρρωσταίνει ποτέ. Αντιθέτως όσο δύσκολη κατάσταση κι αν αντιμετωπίζει, αποκαλύπτει τις υπερφυσικές δυνάμεις που κρύβει για χάρη του παιδιού της μόλις εκείνο την φωνάξει. Γίνεται συχνά το άτομο στο οποίο ξεσπάμε μετά από μία κουραστική ημέρα ή όταν η ψυχολογία μας δεν είναι καλή. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή γνωρίζουμε ότι η αγάπη της δεν θα επηρεαστεί και δεν θα την χάσουμε ό,τι κι αν της πούμε. Απλώς στέκεται καρτερικά και αγέρωχα δίπλα μας έως ότου περάσει η μπόρα. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνουμε τις πληγές που της δημιουργούμε με αυτόν τον τρόπο, καθώς δεν θα τις δείξει ποτέ.
Συνεπώς, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τη σπουδαιότητα και τη σημασία της ούτε να θεωρούμε δεδομένη την παρουσία της, γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Γι’ αυτό, να ανοίγετε τις αγκαλιές σας και να δίνετε μεγάλα φιλιά στις γυναίκες που σας έφεραν στον κόσμο κάθε ημέρα σαν να είναι η Γιορτή της Μητέρας. Μην τις απομακρύνετε από τις ζωές σας, γιατί είναι οι μόνες που θα στέκονται πάντα στο πλευρό σας θερμοί υποστηρικτές. Να δείχνετε με κάθε ευκαιρία την αγάπη σας σε αυτές προτού να είναι πολύ αργά. Έτσι θα μπορέσετε να τις ευχαριστήσετε.
Χρόνια πολλά σε όλες σας, μανούλες!
Μάνα η πεντάψυχη
Γράφει η Βάια Λαμπροπούλου
Μάνα. Μια λέξη που όποιος τη λέει ανατριχιάζει. Είναι η ζωή μας όλη, τα καλά και τ’ άσχημα , η ελπίδα μας, αλλά και η βάση όλων των ψυχολογικών μας ζητημάτων. Η Μάνα που έχουμε ή η μάνα που είμαστε είναι ένας μαγικός ρόλος που κανένα ραβδάκι δεν μπορεί να σου το ωραιοποιήσει.
Μια φορά και έναν καιρό , λέει σ’ ένα λαϊκό παραμύθι, πως μια μάνα έχει τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο .Η μάνα φτωχή, παλεύει να μεγαλώσει και να παντρέψει τα τέσσερα παιδιά της .Παντρεύονται, το λοιπόν, και φεύγουν μακριά. «Από την κούραση και την στεναχώρια αρρώστησε και δεν μπορούσε να δουλέψει άλλο», αναφέρει το παραμύθι. Μια γειτόνισσα αναλαμβάνει να ενημερώσει τα παιδιά της. Μα κανένα δεν ενδιαφέρθηκε να πάει τη δει ,γιατί είχαν τη ζωή τους. Η μάνα φέρεται να δίνει κατάρες στα παιδιά της, της τελευταίας κόρης που ήρθε αμέσως και η μάνα της άφηκε ευχή.
Η μάνα είναι άνθρωπος και τίποτα δεν την κάνει υπεράνθρωπο. Έχει αδυναμίες και πόνους, λαχτάρες και ανάγκες όπως όλοι μας. Προσφέρει στα παιδιά και δεν απαιτεί από αυτά, αλλά διδάσκει και πλάθει προσωπικότητες ώστε να γίνουν ανεξάρτητοι και δυναμικοί ενήλικες. Δυναμώνει τον εαυτό της. Η σχέση Μάνας – παιδιού δεν είναι αλισβερίσι. Η μάνα δίνει και δεν περιμένει τίποτα. Η αγάπη της μακροθυμεί, χρηστεύεται, ού περπευρεύεται, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται. Δεν στηρίζεται στων παιδιών της τα κατορθώματα για να υπάρχει. Ούτε ζει τη ζωή τους. Μια μάνα δεν καταριέται. Όταν η μάνα έχει ξεκαθαρίσει πως είναι άλλος άνθρωπος απ’ ότι το παιδί της, τότε έχει την ύψιστη αξία της Μάνας.
Η καλύτερη Μάνα είναι η χαρούμενη και ισορροπημένη μάνα. Και ο καλύτερος πατέρας είναι αυτός που αγαπά και στηρίζει και σηκώνει το ζυγό μαζί με τη μάνα των παιδιών του.
Όταν μεγαλώσω θα γίνω ίδια η μάνα μου!
Γράφει η Αργυρώ Ξανθοπούλου
Και θα μου πει κανείς αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Βέβαια, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή!
Στο δικό μας σπίτι τα πράγματα γινόταν κάπως διαφορετικά. Από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι να γκρινιάζω λέγοντας πως η μαμά πότε δεν με ξυπνούσε για να πάω στο σχολείο αντιθέτως, δύο λεπτά πριν φύγω φώναζα “μαμά ξύπνα φεύγω” !
Και ενώ σε όλα τα σπίτια από τις φίλες μου υπήρχαν σπιτικές πίτες και κέικ στο δικό μας πάντα υπήρχαν πατατάκια, σοκολάτες και το τηλέφωνο της πιτσαρίας στις πρώτες επαφές!
Και όταν είχα διαγώνισμα, θυμάμαι να διαβάζω πάντα μόνη χωρίς κανείς να μου κρατάει το βιβλίο.
Και τότε στις εκδρομές με το σχολείο, όλες οι μαμάδες παίρνανε πέντε φορές τηλέφωνο το λεπτό και εσύ δεν με έπαιρνες κανένα!
Αργότερα πήγα φοιτήτρια και εκεί υπήρξες σαν σκιά. Πάντα γνώριζες πως ήμουν, μαγικά, αθόρυβα. Θυμάμαι να λέω πως έχω να μιλήσω με την μαμά μου 5 μέρες και απορούσαν.
Επέμενα δεν θα γίνω τέτοια μαμά!
Στα 28 μου λοιπόν κατάλαβα…
Κατάλαβα τι θα πει δουλεύω πολύ και κουράζομαι. Η μαγειρική είναι και για εμένα αγγαρεία και στο κινητό μου υπάρχει η ίδια επαφή της πιτσαρίας . Στις σπουδές μου δεν είχα να αντιμετωπίσω δυσκολίες, αφού είχες προβλέψει! Μου είχες μάθει να μελετώ και να τα καταφέρνω μόνη μου. Τότε που με άφηνες στις εκδρομές να εξερευνήσω τον κόσμο χωρίς παρεμβολές, μου έδειξες πως να πατάω στα δικά μου πόδια χωρίς να φοβάμαι και αν πήγαινε κάτι λάθος να έβρισκα τη λύση. Όποτε κι αν σε χρειαστώ θα είσαι εκεί πριν σε ζητήσω , γιατί η ζωή μου σε ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε τι.
Τελικά ξέρεις κάτι; Μεγάλωσα.
Και μάντεψε… έγινα ίδια εσύ!
Και το καλύτερο; Είμαι πολύ περήφανη γιαυτό!
Κάθε μητέρα είναι ξεχωριστή. Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη! Χρόνια πολλά Μανούλες!
“Anne” σημαίνει … Μάνα
Γράφει ο Χρήστος Σαλαμπουκίδης
Τι σημαίνει πραγματικά η λέξη μάνα και ποια η αξία της λέξης για τον καθένα από εμάς σε αυτό τον κόσμο ανεξαρτήτου εθνικότητας ; Τι είναι η ..μητέρα ; Είναι εκείνος ο άνθρωπος που σε κουβαλά 9 μήνες μέσα στην κοιλιά του; Εκείνος που γεννά ένα παιδί ; Μόνο εκείνη που γεννάει είναι μητέρα ;
Πολλές απορίες, αλλά ένα συμπέρασμα γενικό και καθολικά αποδεκτό. Η Μητέρα είναι ένας ήρωας χωρίς μπέρτα που φωλιάζει μέσα σε κάθε σπίτι στον πλανήτη. Αγκαλιά ,όνειρο, ασφάλεια και σιγουριά αυτό είναι μητέρα. Η δική σου νεράιδα, μια ..”Τίνκερμπελ” στον δικό σου , χωρίς μαγικό ραβδί αλλά με πακτωλό υπερδυνάμεων .Ο άνθρωπος που πριν καν σε γνωρίσει σε ερωτεύτηκε και σε αγάπησε , ο άνθρωπος που για αυτόν είσαι το όγδοο θαύμα της ζωής του, ο άνθρωπος που με αυταπάρνηση σε αγαπά . Εγώ ξέρω έναν τέτοιο άνθρωπο , είναι η μητέρα μου !
Αυτό τον υπέροχο άνθρωπο τον γνωρίζω εδώ και 29 χρόνια , από την πρώτη στιγμή που άρχισα να ζω μέσα του , βέβαια στο ραντεβού μας και την πρώτη μας γνωριμία έφτασα με εννέα μήνες καθυστέρηση μα από όσο καταλαβαίνω καθημερινά , άξιζε την αναμονή και για τους δυο μας.
Μητέρα… Μία λέξη τόσο μικρή, αλλά πόσο τεράστια. Μία λέξη με τόση μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, που ανατριχιάζει όλο σου το σώμα όταν την λες, τα μάτια σου βουρκώνουν κι η καρδιά σου σφίγγεται απ’ την απέραντη αγάπη που έχεις γι’ αυτό το άτομο. Μια αγάπη που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χαμογελάσεις και με τα μάτια σου γεμάτα δάκρυα να σκέφτεσαι αυτό το άτομο που αποκαλείς μ’ αυτόν τον τίτλο.
Μητέρα … ένα πλάσμα που είναι εκεί και γεννήθηκε με σκοπό να γεννηθείς εσύ μια μέρα και να σου διδάξει ότι έρωτας και αγάπη υπάρχουν παντού . Μητέρα .. μια λέξη με το ίδιο νόημα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου .
Μαμά ξέρω ότι πολλές φορές μαλώνουμε και είμαστε απέναντι και εγώ τραβάω το σχοινί και σου κρατάω μούτρα κι εσύ πάλι ότι και αν είπα με κοιτάς μετά από λίγο και τα έχεις ξεχάσει όλα . Μαμά ξέρω ότι όσο και αν με τις παλαβομάρες μου σε τρελαίνω και σε τρομάζω εσύ κατά βάθος θέλεις να πετύχω ότι μου κατέβει στο κεφάλι ..!
Μαμά .. σε ευχαριστώ!
Σε ευχαριστώ για την πρώτη αγκαλιά που μου έδωσες .
Σε ευχαριστώ για όλα τα βλέμματα , τα φιλιά και τα χάδια στο προσκέφαλο.
Σε ευχαριστώ που μου κρατούσες το χέρι στα πρώτα μου βήματα και ακόμα και τώρα μέσα από εντάσεις σε κάθε μου πτώση είσαι εκεί να με σηκώσεις πριν βάλω τα χέρια μου να σηκωθώ , σκουπίζοντας τα γόνατα μου στον “στίβο” της ζωής
Σε ευχαριστώ που αντέχεις την γκρίνια μου.
Σε ευχαριστώ που έκανες υπομονή με την εφηβεία μου
Μαμά σε αγαπάω .
Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ!
Μάνα. Λέξη ιερή και μοναδική
Γράφει η Αγνή Τσίπου
Ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω όλα όσα είσαι ΕΣΥ για μένα.
Μα όσο πλούσια και αν είναι η Ελληνική γλώσσα ,φαντάζει φτωχή μπροστά σου.
Η κάρδια μου ξεκίνησε να χτυπά μέσα από το σώμα σου, εσύ μου έδωσες ζωή από τη ζωή σου, οξυγόνο από το οξυγόνο σου.
Μου κράτησες το χέρι, στα πρώτα μου δειλά βήματα και κάθε φορά που έπεφτα με έσφιγγες στην αγκαλιά σου και ένιωθα ασφαλείς. Τα μεγάλα σου φτερά πάντα με σκέπαζαν και με προστάτευαν από ένα νέο φόβο.
Ξενυχτούσες μαζί μου γεμάτη αγωνία, κάθε φορά που ένας πυρετός έκανε την εμφάνιση του, αργότερα ξενυχτούσες και πάλι όταν αργούσα να γυρίσω σπίτι.
Τα χρόνια πέρασαν και εγώ μεγάλωσα, κατάλαβα ότι η λέξη Μάνα και θυσία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες .
Μάνα σημαίνει αγάπη ανεξάντλητη και ανιδιοτελής , εκείνη που δεν περιμένει να πάρει, αλλά δίνει την ψυχή και τη ζωή της, με αντάλλαγμα να σώσει το παιδί της.
Άξιες γυναίκες, ευλογημένες μητέρες.!!!
Η μάνα είναι ένας βράχος, που όλες οι φουρτούνες ξεσπάνε πάνω της, σαν μανιασμένα κύματα, εκείνη όμως ξέρει να κρύβει καλά τις πληγές και τα δάκρυα της.
Βρίσκει τη δύναμη και συνεχίζει, δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα, θα σου δώσει ακόμα και όταν δεν έχει, γιατί το εγώ της έπαψε να υπάρχει από την ώρα που έγινε μάνα.
Για εκείνη δεν είναι δύσκολο να καταλάβει, να νιώσει, και να συγχωρέσει, τα μικρά και μεγάλα σου λάθη, στα μάτια της καθρεφτίζεται η αγάπη και η κατανόηση. Μαμά σ’ευχαριστώ που μου έμαθες να αγαπώ!!!
Με έναν μαγικό τρόπο ξέρει πάντα αν είσαι καλά.
Η αγκαλιά της είναι πάντα ανοιχτή, σαν καταφύγιο, όταν η προδοσία και η εγκατάλειψη κάνει την εμφάνιση της ,εκείνη θα πονέσει διπλά, θα μείνει εκεί στα δύσκολα θα κλάψει κρυφά, όταν θα δει τα μάτια σου να γεμίζουν δάκρυα.
Μαμά…. τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα, να ξέρεις πως σου τα χω φυλαγμένα και τέλειωσα με άριστα αλλά δεν σου έχω ευχάριστα, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα,
άλλο δεν μπορώ…. Σ’αγαπώ!!!
Χρόνια πολλά σε όλες τις Μανούλες!
Για τη μητέρα
Γράφει ο Χάρης Χρυσοστομίδης
Το απόλυτο σύμβολο της μητέρας είναι η Παναγία μας. Σε κάθε εικόνα της πάντα έχει αγκαλιά τον γιο της και μας δείχνει πάντα ότι η μητέρα δεν αφήνει ποτέ το παιδί της από την αγκαλιά της.
Μια αγκαλιά που είναι η πιο μεγάλη, η πιο σίγουρη, η πιο στοργική, η ωραιότερη.
Πάντα οι μητέρες θέλουν το καλό των παιδιών τους και οφείλουν να τα διαπαιδαγωγούν από την μικρή ηλικία ώστε να διαμορφώσουν έναν ηθικό χαρακτήρα με πολλές αρετές.
Και να μην λυπούνται ούτε το μάλωμα ούτε την τιμωρία, άλλωστε είναι για το καλό τούς.
Κι όταν με το καλό τα παιδιά μεγαλώσουν, θα καταλάβουν και θα εκτιμήσουν την προσπάθειά που είχε κάνει η μητέρα, καταλαβαίνοντας την αξία της.
Η θυσία της μητέρας μεγάλη και συνεχής σε όλη της τη ζωή. Αυτή που 9 μήνες κουβαλάει στοργικά μέσα στο σώμα της μια νέα ζωή. Ένα αναπόσπαστο κομμάτι της.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες.
Στις γυναίκες που γέννησαν , μα περισσότερο στις γυναίκες που δεν γέννησαν μα αγάπησαν…
Χρόνια Πολλά σε όλες τους.
