Απόσπασμα από το βιβλίο “Κάιν“,
Εκδόσεις Καστανιώτη, Μετάφραση Αθηνά Ψυλλιά
Ρώτησε ο Ισαάκ,
Πατέρα, τι κακό σου έκανα και θέλησες να με σκοτώσεις, εμένα, τον μονάκριβο γιο σου;
Κακό δεν μου έκανες, Ισαάκ
Τότε γιατί ήθελες να μου κόψεις το λαρύγγι σαν να ήμουν αρνί, ρώτησε το αγόρι. Αν δεν είχε εμφανιστεί εκείνος ο άντρας να σου κρατήσει το χέρι, ο θεός να τον ευλογεί, θα οδηγούσες τώρα ένα πτώμα στο σπίτι.
Η ιδέα ήταν του κυρίου, που ήθελε να λάβει απόδειξη.
Απόδειξη για ποιο πράγμα; Για την πίστη μου, για την υπακοή μου; Και τι κύριος είναι αυτός που προστάζει έναν πατέρα να σκοτώσει τον ίδιο του τον γιο;
Είναι ο κύριος που έχουμε, ο κύριος των προγόνων μας, ο κύριος που βρισκόταν εδώ πριν εμείς γεννηθούμε
Κι αν αυτός ο κύριος είχε ένα γιο, θα τον έστελνε κι αυτόν να τον σκοτώσουν; ρώτησε ο Ισαάκ.
Το μέλλον θα μας το πει.
Δηλαδή ο κύριος είναι ικανός για όλα, για το καλό, για το κακό και για το χειρότερο; Μάλιστα. Αν είχες παρακούσει την εντολή, τι θα συνέβαινε, ρώτησε ο ισαάκ.
Το σύνηθες για τον κύριο είναι να στείλει καταστροφή ή μια αρρώστια σε όποιον παρακούσει.
Δηλαδή ο κύριος είναι μνησίκακος.
Έτσι νομίζω, απάντησε ο Αβραάμ χαμηλόφωνα.
Ζοζέ Σαραμάγκου: 1922-2010,γεννήθηκε στο χωριό Αζινιάγκα της Πορτογαλίας, συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος, και δημοσιογράφος, το 1998 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ.
