Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η απολυταρχία και το αίσθημα ανισότητας, σε ό, τι αφορά τα δικαιώματα των γυναικών έναντι του αντίθετου φύλου, αποτελέσαν τον ακρογωνιαίο λίθο, ώστε να ωθήσουν τις γυναίκες, να γίνουν πιο ενεργές και να αγωνισθούν για τα δικαιώματά τους. Ειδικότερα, το 1908, περίπου στις 15.000 γυναίκες στη Νέα Υόρκη, απαιτούσαν μέσω διαδηλώσεων δικαίωμα στη ψήφο και καλύτερες αμοιβές μισθού. Από το 1917 και στο εξής, η Παγκόσμια ημέρα των Γυναικών, εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο, λόγω της απεργίας που είχαν ξεκινήσει οι Ρωσίδες γυναίκες για «ψωμί και ειρήνη», οι οποίες συνέχισαν να απεργούν και μετά τη λήξη απεργίας του Τσάρου, γεγονός το οποίο χορήγησε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Έκτοτε, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται ως ημέρα μνήμης των αγώνων και αιτημάτων των γυναικών, μέσα σε μία πάλη μεταξύ των τάξεων και των φύλων, για την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους.
Αποφασιστικής σημασίας κρίνεται η συμβολή γυναικών, οι οποίες πρωτοστάτησαν σε αυτόν τον αγώνα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, όπως είναι η Theresa Malkiel, η οποία ήταν αμερικανίδα ακτιβίστρια εργαζομένων και εκπαιδευτικός, όπως και η Clara Zetkin, η οποία ήταν η Ηγέτης του «Γραφείου Γυναικών» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Γερμανία και καθιέρωσε μάλιστα, την ετήσια Ημέρα της Γυναίκας. Ιδιαίτερες ακόμη προσωπικότητες ήταν η Φρίντα Κάλο, η οποία μέσα από τα έργα ζωγραφικής της παρουσίαζε τη γυναικεία φύση, αλλά και τη σεξουαλικότητα, η Simone de Beauvoir, μία στοχαστική συγγραφέας, η οποία στο βιβλίο της «Δεύτερο Φύλο», αποσαφήνισε την αντιμετώπιση των γυναικών κατά τη διάρκεια των αιώνων, η Malala Yousafzai, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, που διατύπωσε τις απόψεις της, σχετικά με το δικαίωμα των κοριτσιών στη μόρφωση, μετά από απαγόρευση της εξουσίας, να πηγαίνουν τα κορίτσια στο σχολείο και πολλές άλλες εξέχουσες γυναίκες, που άλλαξαν τον κόσμο και διακρίθηκαν για τα επιτεύγματά τους στον επιστημονικό, πολιτικό, αθλητικό χώρο, αλλά και το χώρο της μόδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι, από το 1975, που αναγνωρίστηκε ως Διεθνές Έτος Γυναικών μέχρι το 2014, η Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, γιορτάστηκε σε περισσότερες από 100 χώρες και είχε καθιερωθεί, ως αργία σε περισσότερες από 25.
Κατά συνέπεια όλων των παραπάνω και κάνοντας έναν απολογισμό σχετικά με τις μάχες που έχουν κερδίσει οι γυναίκες κατά την ιστορία, αξίζει να επισημανθεί ότι ακόμη και στον 21ο αιώνα, οι γυναίκες εξακολουθούν να μην έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες, σε ό, τι αφορά τον επιχειρησιακό τομέα, την πολιτική και την παγκοσμίως εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να σημειωθεί ότι, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περισσότερα εμπόδια από τους άνδρες, στον ψηφιακό κόσμο, καθώς παρατηρούνται φαινόμενα διάκρισης, δεδομένου ότι οι άνδρες είναι πιο πιθανό να εργάζονται στους τομείς της ανάπτυξης λογισμικού, ενώ οι γυναίκες στελεχώνουν κυρίως θέσεις στους τομείς των μεταφράσεων μέσω των οικιακών υπηρεσιών. Το ατυχές γεγονός είναι ότι, η βία εναντίον των γυναικών υπερισχύει από εκείνη των ανδρών και δεν παρατηρούνται ούτε στάδια εξάλειψης αυτού του φαινομένου. Ωστόσο, έχουν γίνει μεγάλες βελτιώσεις σε άλλους τομείς, καθώς έχουμε γυναίκες αστροναύτες και πρωθυπουργούς, κορίτσια που πηγαίνουν στο σχολείο, ενώ κατά τα προηγούμενα έτη είχε απαγορευτεί το δικαίωμα στη μόρφωση σε ορισμένα κράτη, κορίτσια στις θετικές επιστήμες, γυναίκες που μπορούν να εργαστούν και να έχουν οικογένεια, γυναίκες που έχουν επιλογές.
Επιλογικά, αξίζει να τονισθεί ότι, στο Female Opportunity Index 2020/21, έχει κοινοποιηθεί μία έρευνα, η οποία αντιπροσωπεύει τον Δείκτη Γυναικείων Ευκαιριών, σε θέματα που αφορούν την ισότητα των φύλων στον τομέα της επιχειρηματικότητας, της γυναικείας ηγεσίας στο κυβερνητικό περιβάλλον και γενικότερα των θετικών επιστημών. Βάσει των αποτελεσμάτων της έρευνας, η Νορβηγία, παρουσιάζει την μεγαλύτερη βελτίωση, καθώς έχουν παρατηρηθεί επιδόσεις στην γυναικεία ηγεσία στην πολιτική και στο επιχειρησιακό περιβάλλον, αλλά και τη νομοθεσία. Στην δεύτερη και την τρίτη θέση βρίσκονται η Φινλανδία και η Ισλανδία, αντίστοιχα. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 54η θέση της κατάταξης, σημειώνοντας τις χαμηλότερες βαθμολογίες της στο πεδίο της πολιτικής εκπροσώπησης, αλλά και στο μισθολογικό χάσμα. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στις γυναίκες ταιριάζει η παγκοσμιοποίηση και ότι αποτελούν το συνδετικό κρίκο της οικογένειας με την κοινωνία, γιατί καθήκον μιας γυναίκας είναι να επικεντρώνεται στο σπίτι και τη μητρότητα της, αλλά να μην περιορίζεται σε τρία ή τέσσερα δωμάτια ή σε μια πόλη ή ένα κράτος.
«Κράτα τα τακούνια σου, το κεφάλι σου και τα στάνταρ σου ψηλά». Coco Channel, Παρίσι, 1883-1971
