Μέσα από ένα μικρό εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής πάνω σε μια φωτογραφία του βιβλίου των Θρησκευτικών της Γ΄ Γυμνασίου προέκυψαν αληθινά διαμαντάκια. Μέλη του πολιτιστικού προγράμματος «Ηλεκτρονικό περιοδικό: ΓραφίςΓαλατινής» έγραψαν κείμενα με βάση το ερώτημα: «Αν ήσουν εσύ το πρόσωπο της φωτογραφίας, τι θα σκεφτόσουν;» Με εμψυχώτρια την καθηγήτρια των Θρησκευτικών και συγγραφέα κ. Κωνσταντινίδου Σεβαστή μαθητές και μαθήτριες πειραματίστηκαν με τις λέξεις και μας έδωσαν αξιόλογα κείμενα. Ταυτοχρόνως, με βάση το κείμενό τους έβγαλαν νέες φωτογραφίες.
Δείλι του χειμώνα
Επιτέλους, νιώθω ήρεμη αντικρίζοντας το δείλι, να τρέξω θέλω δίπλα στη θάλασσα σαν παιδί ξανά και να νιώσω ελεύθερη, όπως τα πουλιά που πετούν γαλήνια στον έναστρο ουρανό.
Χριστίνα
Η παρέα μου
Είμαι μόνος μου στη θάλασσα, νιώθω μια μοναξιά, δεν έχω κάποιον φίλο μαζί μου. Έτσι λέω ότι φίλος μου θα είναι η σκιά μου.
Στέλιος
Η διαδρομή
Ο δρόμος της ζωής είναι μεγάλος με ήλιο, θάλασσα αλλά και ψευδαισθήσεις. Θα καταφέρω, άραγε, να τον τελειώσω ποτέ; Όταν τον τελειώσω θα είμαι χαρούμενη; Μόνη θα περπατώ στον ατελείωτο δρόμο ή θα συναντήσω κάποιον άραγε στη διαδρομή; Το μονοπάτι θα είναι γεμάτο ελευθερία και αγάπη ή μίσος και θυμό; Κανείς δεν ξέρει. Ελπίζω, ο Θεός, ο ήλιος στις ψυχές μας, να μου δείξει τον δρόμο και να μη χαθώ.
Ναούμα
Καθημερινές σκέψεις
Ξύπνησα πολύ μπερδεμένη σήμερα. Περνάω δύσκολα αυτές τις μέρες, δεν έχω και την καλύτερη διάθεση. Αποφάσισα να πάω μια βόλτα, έφτασα στη θάλασσα. Το αγαπημένο μου μέρος για να ξεχνιέμαι απ’ όσα συμβαίνουν. Μόλις είδα τη θέα, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε ασυναίσθητα στο πρόσωπό μου. Χάρηκα τόσο πολύ που άρχισα να τρέχω.
Ευαγγελία
Απέραντη ομορφιά
Πω, πω, τι τέλεια που φαίνεται ο ήλιος και το μέρος εδώ πέρα! Μακάρι να τρέχω μέχρι να χαθεί αυτή η ομορφιά, μακάρι να αντέξω!
Γιώργος
Μια καλύτερη ζωή
Τρέχω, τρέχω να ξεφύγω, να αφήσω πίσω όλες τις άσχημες στιγμές και να ζήσω μια καλύτερη ζωή.
Στέλλα
Ζωή και Ελευθερία
Θέλω να ζω ελεύθερη, να χορεύω στους δρόμους, να κλαίω και να γελάω δυνατά χωρίς να με ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι.Θέλω να αισθάνομαι ελεύθερη, να ζω χωρίς φόβους.
Άννα, Μιχαέλα
Το φως της ελπίδας
Νιώθω ελεύθερη. Επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, είμαι εγώ αυτή που θα ορίζω τον εαυτό μου. Έχω βαρεθεί να με περιτριγυρίζουν άτομα που δεν νοιάζονται για εμένα και χρησιμοποιούν συνεχώς τις λέξεις “μην” και “δεν”. Τώρα με ορμή τρέχω να γεμίσω τα “άδεια” μου όνειρα. Νιώθω την αδρεναλίνη να με κατακλύζει και την υγρή άμμο να κολλάει στα πόδια μου. Κοιτάω την απέραντη θάλασσα και σκέφτομαι όλα αυτά που μπορούσα να κάνω κι όμως δεν έκανα. Μετανιώνω για τα λάθη μου και ζω πλέον με τη θεωρία πως ό,τι γίνεται, πρέπει να το αφήνουμε πίσω και να προχωράμε μπροστά. Αυτό κάνω, κοιτάω τον ορίζοντα και ελπίζω στην επόμενη ανατολή. Αντιμετωπίζω πλέον τη ζωή με ολάνοιχτα τα μάτια μου, όπως προσπαθώ να κοιτάξω τον ήλιο. Είναι λαμπρός εκεί πάνω και έχει το φως της ελπίδας, της δικιάς μου ελπίδας.
Κωνσταντίνα
Μόνος μαζί με τις σκέψεις
Αυτή η φωτογραφία μου βγάζει το συναίσθημα της μοναξιάς και της ελευθερίας. Πολλές φορές για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα μας ή τους τοξικούς ανθρώπους θέλουμε να μείνουμε μόνοι για να σκεφτούμε. Έτσι κάνοντας χιλιάδες χιλιόμετρα στον δρόμο της σκέψης καταλήγουμε στο σωστό. Όταν νιώθεις τον καθαρό αέρα να μιλάει στην ψυχή σου, την υγρή άμμο στα πόδια σου, την ηρεμία και τη γαλήνη της θάλασσας, τότε ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες προχωρώντας πάντα μπροστά με ψηλά το κεφάλι. Θα συναντήσουμε δυσκολίες, προβληματισμούς, πολλές απορρίψεις. Αυτό, όμως, που θα μας κάνει να νιώσουμε όμορφα είναι να κάτσουμε μόνοι με τον εαυτό μας, για να βρούμε μια λύση. Έτσι νιώθεις πια ελεύθερος και έτοιμος για τον μακρύ και δύσκολο δρόμο της ζωής.
Ματίνα
Τρέχω, δίχως να θέλω…
Τρέχω, δίχως να θέλω να κρυφτώ από τους αχρείους που με κυνηγούν, για να με βλάψουν. Ούτε να εξαφανισθώ από προσώπου γης! Άλλωστε, δεν έχω να φοβηθώ τίποτα και κανέναν. Ο λόγος, που με κάνει να τρέχω, σαν ένα άγριο, ανεξημέρωτο άλογο στα βουνά και στα λαγκάδια, φοβούμενο μήπως το πιάσουν και το αιχμαλωτίσουν, είναι επειδή νιώθω τόσο μεγάλη ελευθερία, πατώντας επάνω στον δρόμο και τον αγώνα, τη ΖΩΗ!
Ας τρέξουμε, λοιπόν, όλοι μας τον μεγάλο αυτόν δρόμο.
Μαριτίνα
Με θέα το τρέξιμο
Τρέχω να ξεφύγω από την ρουτίνα
Τρέχω να ξεφύγω από την καθημερινότητα
Τρέχω γιατί είμαι ελεύθερος
Τρέχω για μια καθαρή σκέψη
Τρέχω για μένα!
Βαγγέλης
Το μαγικό ηλιοβασίλεμα
Το φως του ήλιου διαπερνά τη σκοτεινιά, αντανακλάται στο νερό και φτάνει στην ψυχή μου. Νιώθω τον ήλιο, τη ζεστασιά να με πλημμυρίζει· όμορφα συναισθήματα, γαλήνη, ηρεμία, ελπίδα παντού.
Γιάννης
Το ηλιοβασίλεμα
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες δεν ήμουν και πολύ καλά… Αισθανόμουν μέσα μου λύπη, φόβο, καθόλου αυτοπεποίθηση και πολλά άλλα αρνητικά πράγματα για εμένα. Έτσι για να ξεσκάσω και λίγο, αποφάσισα να πάω στην θάλασσα. Η ώρα πέρασε γρήγορα χωρίς να το καταλάβω… Λίγο πριν φύγω, ήρθε ένα δυνατό φως πάνω μου, γύρισα κι είδα τον ήλιο σιγά σιγά να ανεβαίνει… Μπορώ να πω, πως ξαφνιάστηκα… Όλες οι κακές σκέψεις άρχισαν να εξαφανίζονται μπροστά σε αυτό το λαμπερό θέαμα που είδαν τα μάτια μου!
Αθηνά
Προς το μέλλον
Είμαι ελεύθερος και τρέχω προς το μέλλον μου με μόνο στήριγμα τη σκιά μου.
Κωνσταντίνος
Τρέχον ζήτημα
Τα προβλήματα της καθημερινότητας μ’ έπνιγαν. Έφυγα απ’ το σπίτι. Πήγα στη θάλασσα, στο ηλιοβασίλεμα και στη γαλήνη του ουρανού. Άρχισα να τρέχω, να τρέχω χωρίς σταματημό. Έτρεχα μέχρι να απελευθερωθώ.
Αθανασία
Τρέχοντας κάτω από τον ήλιο
Όταν τρέχω, νιώθω ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω και να φύγω από όλους και απ’ όλα. Νιώθω ότι θέλω να φύγω μακριά από αυτούς που με πληγώνουν και να ζήσω ελεύθερος χωρίς καταπίεση. Θέλω να ξεσκάσω και να ζήσω ήρεμα.
Γιώργος
Μία όμορφη μέρα
Ξεκίνα τη μέρα σου, κάνοντας κάτι όμορφο για τον εαυτό σου. Μην την αφήσεις να χαθεί. Ο ήλιος αρχίζει να λάμπει. Πήγαινε να τρέξεις, να νιώσεις ελεύθερα, να χαρείς, να τα ξεχάσεις όλα!
Μαρία
