Την ηρεμία της ψυχής ο άνθρωπος την ψάχνει σε μέρη και γωνιές του τόπου που κατοικεί. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Διάφορα πράγματα συμβαίνουν πάντα, οι συνθήκες αλλάζουν, η ηρεμία σου διαταράσσεται ξανά.
Στον καιρό της πανδημίας ξανά γνωρίσαμε την πόλη μας. Περπατήσαμε και σκαρφαλώσαμε στα ψηλά καταφύγια του τόπου και στα φιλόξενα ξωκλήσια της πόλης!
Είναι μεγάλη η ανηφόρα για να φτάσεις στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Περιτριγυρισμένος ο ναός από κυπαρίσσια και πεύκα σαν να σκεπάζουν τον χώρο με αίσθημα προστασίας και ευημερίας. Πάντα θα βρεις κάποιον να κάθεται στα φιλόξενα παγκάκια και να ρεμβάζει τη ζωή! Για άλλους ένας χώρος χαρμόσυνος να βρίσκουν καταφύγιο τα βλαστάρια τους! Εκεί θα βρεις και ψυχές που ψάχνουν τον σωστό δρόμο. Παραστράτισαν και τώρα κοιτάνε ψηλά να βρουν την καθοδήγηση.
Πάντα εκεί η παρουσία του ιερέα του πράου, του νηφάλιου, του προσιτού και του φιλόξενου, να σε καλωσορίσει και να σε ακούσει.
«Κάποιος μωρέ να με ακούσει! Θέλω να μιλήσω»
Άλλαξαν οι εποχές και η εκκλησία προσπαθεί να βρει ένα αποκούμπι να γαντζωθεί στους έξαλλους ρυθμούς της αλλαγής και της διαφοροποίησης. Κάποιος εύλογα θα πει πως “η εκκλησία δεν αλλάζει απλά είναι πάντα εκεί να σε ακούσει”.
Άλλοι την κατηγορούν και άλλοι την υμνούν. Κάποιοι αφιερώνουν τη ζωή τους σε σκοπούς αγιότητας και πνευματικής ηρεμίας! Άλλοι πάλι προσπερνούν υποτιμητικά! Διχασμός και εδώ. Μας αρέσει να μοιραζόμαστε σε ομάδες. Το άσπρο και το μαύρο. Μην ψάχνεις για γκρι δεν πηγαίνει στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Πάντα των άκρων αυτή «ράτσα»!
Εκεί λοιπόν στον λόφο της πόλης, στην αυλή της αγαλλίασης και της αγιοσύνης ο κόσμος ψάχνει να μιλήσει. Να βρει την κόρη του Αγάθων και της Πολιτείας. Καρφωμένο πολλές φορές το βλέμμα ανάμεσα στα δέντρα μήπως και νιώσεις την παρουσία της. Είναι και η απόλυτη σιγή ιχθύος του ναού που σε σφραγίζει και σε καθηλώνει. Όσο και να την ψάχνεις αυτή την ησυχία σε κλειστά δωμάτια πάντα θα ακούγεται ένας ήχος του μέσα σου. Εθισμένοι σε ήχους γίναμε και μας φοβίζει η παύση!
Στα στασίδια, στον άμβωνα και στα ψαλτήρια, όπου κι αν αποφασίσεις να ξαποστάσεις σε κερδίζει πάντα αυτός ο απόλυτος ησυχασμός. Αναλογίζεσαι, «πως και δεν περνάει η βαβούρα στα μέσα του ναού»;
Kαι συνεχίζεις να «συνομιλείς» με όρους εκκλησιαστικούς!
Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον,
ἐργασαμένη φερώνυμε,
τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι,
Παρασκευὴ ἀθλοφόρε·
ὅθεν προχέεις ἰάματα,
καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Μη ψάξεις να βρεις την πολυτέλεια που κατηγορείς την εκκλησία. Εκεί θα βρεις εθελοντές να περιποιούνται το ναό με ευλάβεια και πίστη. Σα να καθαρίζουν κάθε τόσο τις αμαρτίες που μεταφέρουμε εκεί.
Κάθαρση και πάλι από την αρχή να ανοίξει την αγκαλιά και να ζυμώσει αμαρτίες και συναισθήματα για το καλό σου! Εκεί θα βρεις χαμογελαστούς ανθρώπους που κέρδισαν την εμπιστοσύνη της Αγίας Παρασκευής και τώρα είναι εδώ να σε φιλέψουν με λόγια και κουβέντες!
Το καταφύγιο της αγιοσύνης το αναζητούν πολλοί. Στις εποχές που διανύουμε το μέσα μας πολλές φορές τερματίζει και ψάχνει διέξοδο. Μπουχτίσαμε στα πρέπει και στα θέλω μας και δεν αφήνουμε να γιάσει το μυαλό και η ψυχή! Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει το μέρος της δικής του απόλυτης αρμονίας.
Την έχουμε ανάγκη αυτή τη στάση για επαναπρογραμματισμό! Πιάνει ταβάνι η βούληση και πρέπει να αναπαυτεί!
Και εκεί στον λόφο της Αγίας Παρασκευής κάποιοι βρήκαν την ηρεμία και ας μας κοιτούν από ψηλά!
Την απόλυτη, την υγιή..
ΥΓ. Γιορτάζει το ξωκλήσι στις 26 Ιουλίου!
