Οι ζωές των κοριτσιών και των γυναικών στο Αφγανιστάν καταστρέφονται εξαιτίας της ανελέητης καταπάτησης των δικαιωμάτων τους από το καθεστώς των Ταλιμπάν, στηλιτεύει η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Αμνηστία σε έκθεσή της που δίνει στη δημοσιότητα σήμερα.
Αφότου επέστρεψαν στην εξουσία στο Αφγανιστάν τη 15η Αυγούστου 2021, οι φονταμενταλιστές σουνίτες απαγόρευσαν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν ολοένα αυστηρότερο αποκλεισμό από τη δημόσια ζωή, την εργασία και ακραίους περιορισμούς στην ελευθερία της κίνησης.
Η Αμνηστία βασίζει την έκθεσή της, την οποία τιτλοφορεί «Death in Slow Motion» («Θάνατος σε αργή κίνηση»), σε συνεντεύξεις με πάνω από εκατό γυναίκες και κορίτσια στο Αφγανιστάν. Αποκάλυψαν στη ΜΚΟ πως οι Ταλιμπάν απειλούν, συλλαμβάνουν, φυλακίζουν, βασανίζουν και «εξαφανίζουν» γυναίκες που τολμούν να αμφισβητήσουν τους περιορισμούς τους.
Δεσμοφύλακες «έρχονταν στο κελί μου και μου έδειχναν φωτογραφίες της οικογένειάς μου. Επαναλάμβαναν: ”Μπορούμε να τους σκοτώσουμε”», αφηγήθηκε μια φυλακισθείσα.
Μια δεύτερη είπε πως «μας χτύπαγαν στα στήθη και ανάμεσα στα πόδια», ώστε «να μην μπορούμε να δείξουμε σε κανέναν» τα σημάδια των βασανισμών.
Μια τρίτη λέει ότι συνελήφθη αυθαίρετα και υπέστη βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένων «ηλεκτροσόκ», διότι εμφανίστηκε δημόσια με άνδρα που δεν θεωρείτο «μαχράμ», δηλαδή άνδρας «κηδεμόνας» της.
Η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει ότι οι γάμοι παιδιών αυξάνονται ξανά ραγδαία υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν. Η φτώχεια, η ξηρασία, η στέρηση της πρόσβασης στην παιδεία είναι οι κυριότεροι παράγοντες για την εξάπλωση του φαινομένου.
Η ΜΚΟ, που εδρεύει στη Βρετανία, καλεί τη διεθνή κοινότητα να αντιδράσει σε αυτές τις παραβιάσεις επιβάλλοντας στοχευμένες κυρώσεις και ταξιδιωτικές απαγορεύσεις σε ηγέτες του καθεστώτος των Ταλιμπάν.
«Οι Ταλιμπάν στερούν εσκεμμένα από εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια τα ανθρώπινα δικαιώματά τους» τις και τα μετατρέπουν σε θύματα «συστηματικών διακρίσεων», συνοψίζει η Ανιές Καλαμάρ, η γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Αν η διεθνής κοινότητα μείνει άπρακτη, θα πρόκειται για εγκατάλειψη των γυναικών και των κοριτσιών στο Αφγανιστάν και υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού».
