Εκατό χρόνια συμπληρώνονται τον φετινό Σεπτέμβριο από την Μικρασιατική Καταστροφή και τα αφιερώματα δεν λείπουν από τον γερμανικό Τύπο.
Η κυριακάτικη Welt σε μακροσκελή ιστορική της ανάλυση καταγράφει λεπτομερώς το χρονικό της καταστροφής δίνοντας μια συνολική εικόνα των τραγικών εκείνων ημερών για την κοσμοπολίτικη πόλη της Μικράς Ασίας. «Η καταστροφή της Σμύρνης ήταν συνέπεια της παράνοιας, της λεηλασίας και της εκδίκησης, μέσα στην οποία χάθηκαν οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρώτα οι Έλληνες κι έπειτα οι Τούρκοι στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Οι Έλληνες έχασαν και εγκατέλειψαν τη Σμύρνη, μετά από τη μανιώδη βία της Τουρκίας. Η ιστορία 500 ετών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατέληξε σε μια σφαγή που έτρεψε σε φυγή εκατομμύρια ανθρώπους από τις εστίες τους και οι συνέπειες της οποίας είναι μέχρι σήμερα πολιτικά εκρηκτικές» αναφέρει το αφιέρωμα, το οποίο παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα και από τις δυο πλευρές: Μεγάλη Ιδέα, μικρασιατική εκστρατεία, άνοδος του Κεμάλ, κεμαλική αντεπίθεση…
«Ο πόλεμος δεν διεξαγόταν μόνο με τακτικό στρατό. Έλληνες όσο Τούρκοι διέθεταν αντάρτικές ομάδες, οι οποίες δεν ένιωθαν να δεσμεύονται από κανενός είδους δίκαιο του πολέμου» αναφέρει η εφημερίδα σε άλλο σημείο. Το αφιέρωμα όμως αναφέρεται και στον σκιώδη ρόλο των ξένων, δυτικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο λιμάνι της Σμύρνης τις τελευταίες ώρες πριν την ολική καταστροφή. «Η συμπεριφορά των Ευρωπαίων οδήγησε σε σκληρές καταστάσεις. Ένω όσοι αναζητούσαν προστασία –κάτοικοι, πρόσφυγες, στρατιώτες του ελληνικού στρατού– συνωστίζονταν στην προκυμαία “στα ξένα εμπορικά πλοία αλλά και θωρηκτά έβλεπε κανείς ξεκάθρα να στρέφονται οι κάμερες προς το μέρος μας και να κινηματογραφούν τη δυστυχία μας” σύμφωνα με τον Αρμένιο γιατρό Γκαραμπέρ Χατσεριάν».
Το ρεπορτάζ διατρέχει όλη την περιόδο από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι τη Συνθήκη της Λωζάνης «που υπέγραψαν οι νικήτριες δυνάμεις του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου με την Τουρκία τον Ιούλιο του 1923 καταλήγοντας σε ένα σκληρό συμπέρασμα: Η Ελλάδα έχασε τη Σμύρνη και την Ανατολική Θράκη. Η Τουρκία και η Σοβιετική Ένωση είχαν προηγουμένως χωρίσει στα δύο την Αρμενία (…) 400.000 Χριστιανοί έπρεπε τώρα να εγκαταλείψουν την Τουρκία. Αντίστοιχα 500.000 μουσουλμάνοι της Ελλάδας έχασαν τα σπίτια τους. Δεδομένου ότι κριτήριο δεν ήταν η γλώσσα ή η εθνικότητα, αλλά η θρησκεία, οι μειονότητες βυθίστηκαν επίσης στη δίνη απελάσεων. Η ιστορία 3000 χρόνων του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία έκλεισε με τη ‘μικρασιατική καταστροφή’».
