Η ανωνυμία στο διαδίκτυο αποτελεί μείζον ζήτημα, το οποίο προκαλεί αρκετά νομικά ζητήματα. Βρισιές, τραμπουκισμοί με greeklish και προσωπικές επιθέσεις συνθέτουν το κατεβατό άναρχων σχολίων στο τέλος κάθε άρθρου! Τα έχετε δει και τα γνωρίζετε. Μερικές φορές και εσείς οι ίδιοι μπορεί να μπήκατε στον πειρασμό της ανωνυμίας!
Δεν είναι καθόλου προσβλητικό να διαφωνεί κάποιος μαζί σου. Σήμερα μπορείς πολύ εύκολα να εντοπίσεις τα τρολ, τους flamers ή τους έμμισθους που πληρώνονται για να μεταφέρουν τη γραμμή.
Θέλουμε την αποκάλυψη των ταυτοτήτων εκείνων που διαδίδουν το μίσος διαδικτυακά – δηλαδή στην αφαίρεση της διαδικτυακής ανωνυμίας ως επιλογή για τον καθέναν;
«Υπάρχει μεγάλη οργή στον κόσμο, που δεν ξέρει πώς και πού να τη διοχετεύσουν»
Σε ένα ιδανικό περιβάλλον κανείς δε θα είχε ανάγκη να κρύψει την ταυτότητά του, όπως κι αν ονομαζόταν. Στα δημοσιογραφικά μπλογκ, μόνο η επώνυμη δημοσίευση μπορεί να μας εξασφαλίσει υγιείς συνθήκες αξιοπιστίας. Στα διάφορα μη-ενημερωτικά μπλογκ δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλάμε για υποχρέωση επωνυμίας.
Οι λόγοι που συνέβαλαν σε αυτό, είναι αρκετοί και μεγάλο ρόλο στη διάδοση αυτού του θέματος είναι σίγουρα η αύξηση των χρηστών του διαδικτύου και η ύπαρξη πολυπληθών ενημερωτικών (με η χωρίς εισαγωγικά) ιστοσελίδων.
Η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι κάτι το δεδομένο για τις νέες γενιές.
Οι ανώνυμες ταυτότητες μπορούν να χρησιμεύσουν ως μια μορφή αυτοέκφρασης ή μια ψυχολογική «νέα αρχή», επιτρέποντας στους ανθρώπους να «γίνουν» κάποιος στο διαδίκτυο που μπορεί να μην είναι στον πραγματικό κόσμο.
Η ανωνυμία επιτρέπει στους ανθρώπους να αναζητούν ελεύθερα πληροφορίες, να συμμετέχουν σε πολιτικές συζητήσεις, να αναπτύσσουν ιδέες και να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς τον φόβο των επιπτώσεων. Η επικοινωνία έχει αλλάξει με την έλευση του ίντερνετ και όχι μόνο προς το χειρότερο. Ένωσε ψηφιακά ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνωρίζονταν ποτέ, τους έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουν για κοινά τους ενδιαφέροντα, να διαφωνήσουν πολιτισμένα και να μάθουν πράγματα. Η δυνατότητα σχολιασμού άρθρων έδωσε φωνή σ’ αυτούς που δεν είχαν και προώθησε τον εποικοδομητικό διάλογο.
Ως ανώνυμη μπορεί να οριστεί κάθε επικοινωνία που δεν κομίζει κανένα στοιχείο για την ταυτότητα του ενεργούντος αυτή.
Η ανωνυμία, λένε οι υποστηρικτές της, διασφαλίζει ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κατασκοπεύουν τους πολίτες και έτσι εγγυάται την ιδιωτικότητα και την ελευθερία της έκφρασης.
Το Διαδίκτυο άλλαξε την ανθρωπότητα για πάντα προς το καλύτερο. Η παγκοσμιοποίηση στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μια ή η άλλη πλευρά του. Όμως ό,τι κακό αναπόφευκτα έφεραν οι συνθήκες ανάπτυξής του τώρα πια είναι σκόπιμο να αντιμετωπιστεί.
Είναι η ανωνυμία κάτι κακό;
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει, μπορούμε να μιλάμε για ώρες ή και για χρόνια εξετάζοντάς το.
Είναι ενοχλητικό να υπάρχουν ανώνυμα σχόλια στο διαδίκτυο, ειδικά αυτά που προσβάλλουν ή θίγουν με οποιονδήποτε τρόπο και καθιστούν τον νούμερο ένα κίνδυνο για την ελευθερία του λόγου. Λέγοντας και γράφοντας λόγια μπορείς να κάνεις κακό. Μπορείς να συκοφαντήσεις, να διασπείρεις ψευδείς ειδήσεις, να προσβάλεις, ό,τι θες μπορείς να κάνεις. Γι’ αυτό, βέβαια, θα αντιμετωπίσεις και τις συνέπειες που προβλέπονται από το νόμο.
Η ανωνυμία έχει δύο πτυχές. Η πρώτη αφορά τους διαχειριστές και η δεύτερη τους χρήστες. Η σημαντική πτυχή είναι η δεύτερη αν και οι περισσότεροι δείχνουν να ενοχλούνται από την πρώτη!
Όμως αλήθεια ποιοι ενοχλούνται από την ανωνυμία και τι ακριβώς τους ενοχλεί;
Για να είμαστε ξεκάθαροι, εάν κάποιος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του θα σεβαστώ την επιλογή του. Είναι ένα δικαίωμα. Όμως θα εναντιωθώ με όλες μου τις δυνάμεις όταν η ανωνυμία του αξιοποιηθεί για να προσβάλλει και για να επιτεθεί στον οποιονδήποτε, χωρίς αυτό να ενέχει ρίσκο. Για μένα οι ανώνυμοι, στην πλειονότητά τους, εφόσον δεν πληρώνονται και δεν καθοδηγούνται από κάποιο κέντρο εξουσίας καλά κάνουν. Όμως υπάρχουν και οι άλλοι!
Το 2010, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ αρθρογράφος Λέοναρντ Πιτς υποστήριξε ότι οι ανώνυμες ενότητες σχολίων:
«Έγιναν καταφύγιο για ένα επίπεδο ωμότητας, μεγαλομανίας, κακίας, πραγματικής ανακρίβειας και ξεκάθαρης αηδίας που σοκάρει τα κουρελιασμένα απομεινάρια της ευπρέπειάς μας».
Ο δημόσιος διάλογος, με ευπρέπεια και επιχειρήματα για τα τοπικά θέματα, μόνο θετική συνεισφορά μπορεί να έχει και ας διαφωνούμε μεταξύ μας.
Ανωνυμία, δεν σημαίνει απαραίτητα κακόβουλη κριτική, αρνητική πρόθεση και διάθεση. Φαίνεται πως είναι ανθρώπινη ανάγκη, να θέλουμε να αλλάζουμε ταυτότητα για συνειδητούς ή υποσυνείδητους λόγους.
Η επίδραση που έχει η ανωνυμία σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι ακραία. Μερικοί άνθρωποι θα δημοσιεύσουν εμπρηστικά σχόλια και υποτιμητικά σχόλια με την ελπίδα να ξεκινήσουν μια διαφωνία ή απλώς να προκαλέσουν προβλήματα. Άλλοι μπορεί να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα και να εκφοβίσουν ένα άλλο άτομο, δημοσιεύοντας αρνητικά σχόλια, δημιουργώντας φήμες και κάνοντας την διαδικτυακή τους εμπειρία άθλια. Άλλοι μπορεί να παραμονεύουν στη σκιά, βλέποντας τι κάνετε και δημοσιεύετε στο διαδίκτυο, καθώς σας καταδιώκουν από απόσταση.
Η πεποίθηση ότι είναι κρυμμένοι και αποκομμένοι σωματικά από άλλους που μπορεί να τους θέσουν υπόλογους μπορεί να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους μια ψευδή αίσθηση δύναμης.
Η ανωνυμία είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που έχουν επισημανθεί από έρευνες ως τακτική που χρησιμοποιείται από όσους επιδιώκουν να βλάψουν ή να κακοποιήσουν άλλους στο διαδίκτυο. Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για αυτό.
Πρώτον, η ανωνυμία μπορεί να κάνει τους δράστες να αισθάνονται ανεμπόδιστοι από τα συνήθη κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς. Κρύβοντας την πραγματική τους ταυτότητα ή χρησιμοποιώντας ψεύτικα προφίλ μπορούν να ενεργήσουν χωρίς τον φόβο ότι θα κριθούν για τις πράξεις τους ή θα τιμωρηθούν.
Δεύτερον, η δυνατότητα απόκρυψης της πραγματικής τους ταυτότητας επιτρέπει σε άτομα να προσποιούνται ότι είναι κάποιος άλλος και να το χρησιμοποιούν ως τρόπο εκμετάλλευσης άλλων.
Το να αφήνουμε τους ανθρώπους να παραμένουν ανώνυμοι ενώ έχουν ουσιαστικά δημόσια συμπεριφορά τους ενθαρρύνει να συμπεριφέρονται άσχημα. Οι ιστότοποι θα πρέπει να απαιτούν από τους ανθρώπους να αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους ονόματα όταν συμμετέχουν σε όλες τις διαδικτυακές συνομιλίες!
Η πρώτη έκκληση για δράση ενάντια στην ανωνυμία ήρθε το 2010 όταν η American Journalism Review είπε: «Είναι καιρός οι ειδησεογραφικοί ιστότοποι να σταματήσουν να επιτρέπουν ανώνυμα διαδικτυακά σχόλια». Από εκείνη την τολμηρή δήλωση, μια μεγάλη ποικιλία μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των ESPN, Huffington Post, Popular Science, Sporting News και USA Today είτε έχουν απαγορεύσει τις ανώνυμες αναρτήσεις στους ιστότοπούς τους είτε έχουν εξαλείψει εντελώς τις ενότητες σχολίων.
Ο κόσμος μας πλέον δεν βρίσκεται έξω από τα παράθυρά μας, αλλά είναι ακριβώς πίσω από τις οθόνες των φορητών υπολογιστών, των tablet ή των smartphone μας.
Αυτή η σύγχρονη αλλαγή μας άνοιξε την πόρτα σε μια ξεχωριστή κατηγορία της ανθρωπότητας. Ο διαδικτυακός εκφοβιστής, το τρολ, το προβληματικό άτομο που βρίσκει θεραπευτική απόδραση επιτιθέμενος σε άλλους από την ασφάλεια μιας καρέκλας γραφείου αποτυπώνει την σοβαρότητα της κατάστασης!
Η ανωνυμία σίγουρα δίνει σε μερικά τρολ τα κότσια να πουν άσχημα πράγματα!
Αν λοιπόν είστε πολιτικός ή δημόσιο πρόσωπο, αρθρογράφος κτλ και αισθάνεστε ενοχλημένος από τις απόψεις των ανωνύμων, σας έχω μια ειλικρινή πρόταση: Συνηθίστε το ή πιέστε για να αλλάξει το νομικό πλαίσιο!
