Τα Πιέρια όρη είναι ορεινός όγκος βορειοδυτικά του Ολύμπου. Η έκτασή τους μοιράζεται ανάμεσα στους Νομούς Πιερίας,Κοζάνης και Ημαθίας.
Τα Πιέρια είναι ένα εκτεταμένο βουνό, εξαιρετικά δασωμένο και με χαρακτήρα. Δεν εντυπωσιάζει με το ύψος του αλλά με τις όμορφες και μακριές διαδρομές του και με την ηρεμία του τοπίου. Δέχεται πολλά χιόνια το χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Φλάμπουρο (2.188 μ.) στην Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης,στο Δήμο Βελβεντού.
Η περιοχή των Πιερίων αποτελεί έκταση που απλώνεται στις ΠΕ Πιερίας, Κοζάνης και Ημαθίας. Αποτελεί τη ΒΔ προέκταση του Ολύμπου με ψηλότερη κορυφή το Φλάμπουρο (2188 μ.). Άλλες λιγότερο ψηλές κορυφές είναι: η Τούρλα (2.104), η Αβδέλλα (2.049 μ.), ο Αρβανίτης (2.023), η Πλάκα (1.938 μ.), το Χτένι (1.791 μ.) και οι Πέντε Πύργοι (1.710 μ.).
Τα Πιέρια είναι γνωστά για την πλούσια χλωρίδα τους, κυρίως για τα φυλλοβόλα δάση τους καθώς και για ορισμένα σπάνια είδη αγριολούλουδων. Είναι κατάφυτα με πλούσια και ποικίλη βλάστηση από πυκνά δάση οξιάς, βελανιδιάς και καστανιάς, μαύρων και κόκκινων πεύκων, ενώ θάμνοι και φυλλοβόλα συναντιούνται στα χαμηλότερα επίπεδα.
Κατά την ελληνική μυθολογία οι εννέα Πιερίδες Μούσες, κόρες του Πιέρου και της Ευίππης, προστάτιδες της ποίησης, της μουσικής, του τραγουδιού και του χορού τόσο πολύ μαγεύτηκαν από το θαυμάσιο περιβάλλον των Πιερίων, ώστε παρέμεναν για πάντα στην περιοχή αυτή και το μελωδικό τραγούδι τους αντηχούσε στις βουνοκορφές και στα φαράγγια μέχρις ότου νικήθηκαν σε αγώνα από τις Ελικωνιάδες Μούσες και μεταμορφώθηκαν από αυτές σε πουλιά.
Πρώτοι κάτοικοι των βουνών αυτών ήταν οι Πίερες που κατοικούσαν στη Θράκη, αλλά, όταν εκδιώχθηκαν από τους Τημενίδες βασιλείς της Μακεδονίας, κατέφυγαν στην περιοχή που έχει λάβει από αυτούς την ονομασία της.
