Όταν έχεις μικρά παιδιά, η αγωνία των ημερών –πέρα από τις εορταστικές
προετοιμασίες– είναι και το πώς θα σκηνοθετήσεις την εμφάνιση των δώρων του Άη Βασίλη, με έναν τέτοιο «μαγικό» τρόπο, που θα πείθει και τους πιο δύσπιστους της παρέας για του Αγίου το αληθές. Έτσι, τη μια χρονιά φροντίσαμε ο Άη Βασίλης να αφήσει φάκελο στην εξώπορτα με τις οδηγίες για τη «μυστική» τοποθεσία των δώρων, την επόμενη οργανώσαμε να στείλει sms με ανάλογες οδηγίες (που θύμιζαν κυνήγι πειρατικού θησαυρού), τη μεθεπόμενη βάλαμε τον Άγιο να αφήσει κάρτα στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή, ενώ μια Πρωτοχρονιά τον «πείσαμε» να στείλει ηχητικό μήνυμα στο tablet. Μόλις, όμως, τελείωσαν οι απρόσωποι τρόποι επικοινωνίας,
και για να προληφθούν τυχόν αμφιβολίες, ο Άη Βασίλης απέκτησε φωνή –τη φωνή ενός
φίλου μας ποιητή– και στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα πήρε τηλέφωνο στο σπίτι, για να
φανερώσει στα κατάπληκτα παιδιά μας –εν μέσω συνεχών χο! χο! χο!– τη μυστική
κρυψώνα των δώρων.
Όλα πήγαιναν περίφημα. Μόνο που καθώς περνούσαν τα χρόνια, ξεχάσαμε να σβήσουμε τα ίχνη του «εγκλήματος», τα παιδιά μεγάλωσαν, άρχισαν να ψαχουλεύουν τα αρχεία σε tablet και κινητό και τυχαία ανακάλυψαν μια σειρά ηχητικών στο tablet, όπου προσπαθούσαμε αποτυχημένα να παραστήσουμε τον Άη Βασίλη. Ήταν τότε που επιβεβαίωσαν με αδιάσειστα τεκμήρια του Αγίου το αναληθές (το οποίο μάλλον υποψιάζονταν για καιρό), και μας απάντησαν με ένα πονηρό, συνωμοτικό χαμόγελο.
Ηθικό δίδαγμα: ό,τι κι αν σκαρφιστείτε, για να στήσετε το αγιοβασιλιάτικο
σκηνικό, στη συνέχεια καταστρέψτε τα τεκμήρια της «πλεκτάνης». Τα παιδιά
καιροφυλακτούν καχύποπτα, για να τα εντοπίσουν. Καλές γιορτές, λοιπόν, και κάθε
επιτυχία στην προετοιμασία της πιο γλυκιάς «απάτης»!
