Η Κοζάνη, κάποτε κέντρο της ακμής και της ανάπτυξης, σήμερα φαίνεται να υποφέρει από τη σκιά της δόξας της. Η παλιά ζωντάνια της πόλης έχει σχεδόν εξαφανιστεί, και στη θέση της έχει μείνει μια αίσθηση απώλειας και απογοήτευσης.
Η ΔΕΗ, ο κινητήρας της ανάπτυξης και της ευημερίας για δεκαετίες, έφερε αρχικά ευκαιρίες και πλούτο. Τώρα, όμως, αυτός ο πλούτος έχει εκφυλιστεί σε αδράνεια και στασιμότητα. Το λεγόμενο “θαύμα της Κοζάνης” που υποσχόταν μια λαμπρή αναπτυξιακή πορεία, έχει μετατραπεί σε απογοητευτική πραγματικότητα. Οι τεράστιες επενδύσεις και τα οικονομικά οφέλη δεν κατάφεραν να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα της πόλης, αφήνοντάς την με ανεκπλήρωτα όνειρα και περιττές υποσχέσεις.
Οι γονείς που μείναμε εδώ βλέπουμε τα παιδιά μας να φεύγουν, αναζητώντας ευκαιρίες και προοπτικές αλλού. Το ερώτημα “γιατί;” παραμένει αναπάντητο, καθώς οι λόγοι για την εγκατάλειψη της πόλης δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν. Η ανάπτυξη που ήταν για χρόνια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος έχει αντικατασταθεί από την αίσθηση της απουσίας, του κενού.
Οι αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές, οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πυλώνες για τη δημιουργία μιας ζωντανής κοινότητας, έχουν αφεθεί να παρακμάσουν. Οι πολιτιστικές δραστηριότητες που άλλοτε ένωναν τους κατοίκους και δημιουργούσαν μια αίσθηση κοινότητας, τώρα είναι περιορισμένες και οι εκδηλώσεις σπάνιες. Η έλλειψη νέων πρωτοβουλιών και η αδυναμία να κρατηθούν οι υπάρχουσες πρωτοβουλίες ζωντανές είναι εμφανής.
Η ειρωνεία είναι αβάσταχτη: μια πόλη που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα ανάπτυξης και ζωντάνιας, βρίσκεται να σπαταλά τις ευκαιρίες της, κλείνοντας την πόρτα σε εκείνους που επιθυμούν να μείνουν και να δημιουργήσουν. Η Κοζάνη, με τη μοναδική της ιστορία και το πλούσιο πολιτιστικό της παρελθόν, δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί πλήρως τα πλεονεκτήματά της.
Εμείς που μείναμε παρακολουθούμε με νοσταλγία και παράπονο, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τις ρίζες της χαμένης μας ζωντάνιας. Ελπίζουμε για μια μέρα που η Κοζάνη θα ξαναβρεί τη δύναμή της, θα ανασυγκροτηθεί και θα μπορέσει να επαναφέρει τη ζωντάνια που κάποτε την χαρακτήριζε.
Γιατί η Κοζάνη δεν είναι απλώς μια πόλη, αλλά η ψυχή μας, η κληρονομιά μας. Και αυτή η ψυχή αξίζει μια νέα ευκαιρία να αναδειχθεί, να ζήσει και να δημιουργήσει ξανά τη μαγεία της.
