Δεν είναι λίγο ειρωνικό; Να βλέπουμε τους πολιτικούς μας να χειροκροτούν με θέρμη τον Μίλτο Τεντόγλου για το χρυσό μετάλλιο που κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ παράλληλα οι αθλητικές υποδομές στη χώρα μας παραμένουν σε άθλια κατάσταση. Το έργο της πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα μοιάζει με κακόγουστη φάρσα. Ας αναλογιστούμε λίγο: ποιος πραγματικά υποστήριξε τον Τεντόγλου μέχρι να φτάσει στην κορυφή;
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, τα στάδια και τα γήπεδα θυμίζουν περισσότερο σκηνικά ταινιών από τη δεκαετία του ’80 παρά σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις. Οι αθλητές μας προπονούνται υπό άθλιες συνθήκες, με ελάχιστους πόρους και χωρίς την απαραίτητη τεχνολογική υποστήριξη που χρειάζονται για να ανταγωνιστούν σε διεθνές επίπεδο. Τα στάδια καταρρέουν, τα γυμναστήρια είναι ανύπαρκτα και τα αποδυτήρια θυμίζουν….
Και όμως, οι πολιτικοί μας δεν διστάζουν να φωτογραφίζονται δίπλα στους αθλητές όταν αυτοί επιτυγχάνουν μεγάλες νίκες. Είναι τα ίδια πρόσωπα που αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες του αθλητισμού και δεν παρέχουν καμία ουσιαστική οικονομική στήριξη. Αν δεν ήταν οι χορηγοί και η προσωπική αυτοθυσία των αθλητών και των προπονητών τους, οι επιτυχίες αυτές δεν θα ήταν παρά όνειρα θερινής νυκτός.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι χορηγοί. Είναι αυτοί που καλύπτουν τα κενά της κρατικής αδιαφορίας, παρέχοντας στους αθλητές τα μέσα για να προπονηθούν και να συμμετάσχουν σε διεθνείς διοργανώσεις. Ωστόσο, η υποστήριξη από τους χορηγούς δεν είναι αρκετή για να εξασφαλίσει μια συνεχή και βιώσιμη ανάπτυξη του αθλητισμού στη χώρα. Η λύση απαιτεί συστηματική και μακροπρόθεσμη κρατική παρέμβαση.
Οι επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν πρέπει να είναι ευκαιρία για φτηνές φιέστες και επικοινωνιακά κόλπα από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας. Είναι μια κλήση για δράση. Είναι καιρός να σταματήσουν οι χειροκροτητές και να αρχίσουν οι πραγματικές επενδύσεις στον αθλητισμό. Διότι η επιτυχία του Τεντόγλου και κάθε άλλου αθλητή είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς και της αυτοθυσίας τους, παρά των αμελητέων υποδομών και της ανύπαρκτης στήριξης που παρέχει το κράτος.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα χειροκροτήματα και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Η Ελλάδα έχει χρέος να στηρίξει τους αθλητές της όχι μόνο όταν αυτοί κατακτούν μετάλλια, αλλά κάθε μέρα, με σύγχρονες υποδομές και ουσιαστική οικονομική στήριξη. Ίσως τότε να μπορούμε πραγματικά να πανηγυρίσουμε, όχι μόνο για τις νίκες τους, αλλά και για την αθλητική κληρονομιά που αφήνουμε στις επόμενες γενιές.
