Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος πραγματικά «εφηύρε» την πρώτη χιονοσανίδα (snowboard). Οι άνθρωποι ανέκαθεν αναγνώριζαν πως να τσουλάνε μια πλαγιά σε κάποιο έλκηθρο, οπότε θα ήταν άδικο να ξεχωρίσουμε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο ανακάλυψε «το πρώτο» snowboard.
Υπήρχαν ορισμένοι,ωστόσο,που κατασκεύαζαν έλκηθρα σαν snowboard στο παρελθόν.Ένας από αυτούς ήταν ο M.J. “Jack” Burchett, που κόβοντας μια σανίδα κόντρα-πλακέ το 1929 και προσπάθησε να ασφαλίσει τα πέλματά του με κάποιους ιμάντες ρούχων και χαλιναριών.Ο Burchett ανακάλυψε την πρώτη «χιονοσανίδα». Για το επόμενο βήμα εξέλιξης του snowboard,έπρεπε να περάσουν 30 χρόνια έως το 1965. Εκείνο το έτος ο Sherman Poppen, χημικός-μηχανικός στο Muskegon, εφήυρε το ” Snurfer” (η γυναίκα του βρήκε το όνομα) ως ένα παιχνίδι για την κόρη του.
Έφτιαξε το Snurfer ενώνοντας δύο πέδιλα σκι και τοποθετώντας ένα σχοινί στη μύτη,ώστε ο αναβάτης να μπορεί να το κρατάει και να το διατηρεί πιο σταθερό. Πολλοί φίλοι της κόρης του ήθελαν ένα από αυτά τα νέα Snurfers, και σύντομα ο Poppen αδειοδότησε την νέα του ιδέα σε έναν κατασκευαστή. Το Snurfer πωλήθηκε σε πάνω από ένα εκατομμύριο τεμμάχια το 1966,αλλά αντιμετωπιζόταν μόνο ως ένα παιδικό παιχνίδι,παρότι ο Poppen οργάνωνε διαγωνισμούς με αυτή τη νέα σανίδα.
Ο Jake Burton πήρε μέρος σε αυτούς του διαγωνισμούς και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο snurfer.Για εκείνον ήταν μια ενδιαφέρουσα νέα ασχολία να κάνει,τη στιγμή που δεν του δινόταν η δυνατότητα να πάει για surf (οι γονείς του δεν του αγόραζαν σανίδα).Αλλά ο Burton έδειχνε σοβαρό ενδιαφέρον για το σκι.Αφού έσπασε την κλέιδα του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα,δεν ήταν πλέον σε θέση να λάβει μέρος σε αγώνες σκι.Ενώ ο Burton εμπλεκόταν να κάνει Snurfer,ο Dimitrije Milovich ξεκίνησε να φτιάχνει snowboards το 1969. Αφού τσούλησε ορισμένες πλαγιές σε ένα δίσκο καφετέριας στο Κολλέγιο,του ήρθε η ιδέα.Οι σανίδες του βασίζονταν σε σανίδες του surf συνδιασμένες με το τρόπο λειτουργίας των πεδίλων σκι.
Το 1972 ο Milovich ίδρυσε μια νέα εταιρεία αποκαλούμενη “Winterstick”. Παρήγαγε διάφορες σανίδες,ακόμα του αφιερώθηκαν άρθρα στο “Newsweek”, το “Playboy” και το”Powder”, που βοήθησαν να κάνει το snowboard πιο γνωστό. Αν και ο Milovich έφυγε από τη βιομηχανία του snowboard το 1980,συνεχίζει να αναγνωρίζεται ως ένα πολύ σημαντικός πρωτοπόρος στο άθλημα.Το 1977 ο Jake Burton, τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης,μετακόμισε στο Londonderry, Vermont κερδίζοντας μερικά χρήματα φτιάχνοντας διαφορετικές εκδόσεις του Snurfer, που ακόμα θυμόταν. Οι πρώτες του σανίδες ήταν κατασκευασμένες από ελασματοποιημένα φύλλα ξυλείας.
Ο Burton κατέπληξε όλους τους αναβάτες Snurfer με το να κερδίσει ένα διαγωνισμό Snurfer με την ίδια του τη σανίδα,που είχε την πρώτη δέστρα.Αυτή η πρώτη δέστρα έκανε τη μεγάλη διαφορά για το χειρισμό της σανίδας,και άρα έκανε πιο έυκολο για αυτόν να νικήσει τους υπόλοιπους αναβάτες. Μετά αυτό,το 1979 ο Poppen σταμάτησε να παράγει Snurfer και γύρισε στο παλιό του επάγγελμα.Ήταν πλέον έξω από την επιχείρηση,και δεν επανήλθε.Παράλληλα με τον Burton, ο Tom Sims παρήγαγε τα πρώτα του snowboards το 1977. Όντας παθιασμένος με το skateboard,ο Sims αποπειράθηκενα βγει στο χιόνι και να τσουλίσει την πλαγιά με μια «χιονοσανίδα» που έφτιαξε ο ίδιος. Απλά κόλλησε ένα είδος τάπητα σε ένα κομμάτι ξύλο και έβαλε ένα αλουμινένιο φύλλο στον πάτο.Αφού επικεντρώθηκε στην παραγωγή skateboards στο γκαράζ του, με τη βοήθεια του φίλου και συνεργάτη του Chuck Barfoot, ξεκίνησε να κατασκευάζει snowboards το 1977. Ο Barfoot, που στην πραγματικότητα έφτιαχνε τα the snowboards, σκέφτηκε το “Flying Yellow Bannana”. Επισήμως η πρώτη αληθινή τεχνολογία σκι για snowboards εισάχθηκε από τον Burton to 1980 (λέγεται ότι η Winterstick ήδη χρησιμοποιούσε βάση P-Tex το 1974).
Το νέο πρωτότυπο είχε μια βάση P-tex και με αυτό συνδύαζε την περισσότερη από την τεχνολογία του σκι στα snowboards. Το ίδιο έτος ο Sims υπέγραψε συμφωνία για skate και snowboard με μια μεγάλη εμπορική εταιρεία (Vision Sports), που τον βοήθησε να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα.
Ο Barfoot έμεινε αμέτοχος και προσπάθησε να φτιάξει τη δική του φίρμα. Δεν τα κατάφερε απέναντι στους μεγάλους ανταγωνιστές όπως ο Sims και ο Burton. Το 1982 ο πρώτος Εθνικός αγώνας snowboard έγινε στο Suicide Six, λίγο έξω από το Woodstock, Vermont. Ο σκοπός του αγώνα πήρε τη μορφή «επιβίωσης»,επειδή ο αγώνας αποτελούταν από μια παγωμένη και απότομη διαδρομή,αποκαλούμενη “The Face”. Το 1985 μόνο 39,από τις συνολικά 600 περιοχές για σκι επιτρέπουν τα snowboards. Τον ίδιο χρόνο ένα από τα πρώτα περιοδικά για snowboard εκδόθηκε (υπήρχε ακόμα ένα από το 1981,αποκαλλούμενο “Snowboarder”). Το όνομά του “Absolutely Radical”,που άλλαξε αργότερα σε “International Snowboarding Magazine”.
Το 1986 ο Regis Rolland, ένας Γάλλος snowboarder, πρωταγωνιστεί στη ταινία “Apocalypse Snow” και ξεσηκώνει μια νέα ευρωπαϊκή γενιλα οπαδών που διοργανώνουν τις δικές τους τοπικές εκδηλώσεις,όπως το Ελβετικό πρωτάθλημα στο St. Moritz.ΤοSnowboard γίνεται συνεχώς ολοένα πιο δημοφιλές άθλημα.
Το Snowboard σημερα και οι ολυμπιακοι αγωνες του 1998
Το 1994 το Snowboard ανακυρήσσεται Ολυμπιακό άθλημα.Τώρα επιτέλους έγινε αποδεκτό ως ένα πραγματικά ανταγωνιστικό άθλημα,και όχι μόνο ως μια μόδα που θα εξαφανιζόταν.Στους Ολυμπιακούς του 1998 ήταν η πρώτη φορά που το Snowboard εισήλθε ως ολυμπιακό άθλημα και ήταν τεράστια επιτυχία.Ωστόσο κάποιες προκαταλήψεις απέναντι στους snowboarders συνέχιζαν να υπάρχουν.Όταν ο Καναδός boarder Ross Rebagliati κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο γιγαντιαίο σλάλομ έπρεπε να υποβληθεί σε εξετάσεις αντι-doping.Το δείγμα του έδειξε θετικό σε μαριχουάνα με 17.8 νανογραμόμετραανα μιλιλίτρο. Ο Rebagliati υποστήριξε ότι δεν κάπνισε μαριχουάνα από τον Απρίλιο του 1997.Αντίθετα ο ίδιος κατέθεσε ότι πιθανώς εισέπνευσε τον καπνό από πάρτυ φίλων του στον Καναδά. Το χρυσό του μετάλλιο επεστράφηκε την πρώτη μέρα,αλλά το πήρε πίσω αργότερα.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή,μη έχοντας κάνει συμφωνία με την FIS όσον αφορά τη χρήση μαριχουάνα,δεν μπορούσε να πάρει το μετάλλιο από τον Rebagliati. Αυτό το περιστατικό είχε αρνητική επίπτωση για όλους τους snowboarders, επειδή τους δυσφημούσε.Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι οι Snowboarders συνεχώς κάπνιζαν μαριχουάνα,επαληθεύοντας τις προκαταλήψεις. Δύο χρόνια πριν το 1996,ο Mike Hatchett δημοσίευσε ένα νέο βίντεο,αποκαλλούμενο TB5, με πρωταγωνιστές όπως τους Noak Salasneck and Johan Olofson. Οι αναβάτες έκαναν απίστευτα κόλπα και φιγούρες.Κινηματογραφημένο στην Αλάσκα με εξαιρετική επεξεργασία αποτέλεσε έργο τέχνης.
Το 1998 το snowboard συμμετέχει κατά 50% σε όλη τη χειμερινή δραστηριότητα.Τα περισσότερα χιονοδρομικά θέρετρα αποδέχονται τόσο σκιέρ όσο και snowboarders.To snowboard επιτέλους είναι αποδεχτό από τον καθένα.
*sbhistory.de
