Δυο λέξεις βαριές και αχώνευτες αφού βαραίνουν το στομάχι και δένουν κόμπους που δεν λύνονται. Κι όμως με αυτά ζούμε...

  Ψηλός,αδύνατος, μάτια υγρά, ρούχα σκούρα, κεφάλι κατεβασμένο, ντροπαλό. Μια πλάτη που κουβάλησε πολλά από παιδί. Αμαρτίες γονέων τον παίδευσαν...

  Ερωτήσεις που και το ερωτηματικό ντράπηκε να τις συνοδεύσει και να μπει στο τέλος. Κοκκίνισαν και οι ίδιες πριν...

  Πετάχτηκε πριν έρθει η σειρά του, όπως πάντα άλλωστε. «Εγώ θα ντυθώ Batwoman» είπε. Σιωπή! Παύση…Αυτή η ησυχία που...

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου κουβαλάει όλες τις στιγμές,τα γεγονότα, τις αναμνήσεις, τις πικρές και τις χαρές ολοκλήρου του χρόνου....

  Μήνας αγαπημένος, απολογιστικός. Γιορτινός και αστραφτερός. Γλυκός γεμάτος άχνη και σιρόπι. Φωτάκια πολύχρωμα. Φορτίο με ευχές και επιθυμίες. Άδειος...

Αυτός ο χειμώνας φάνηκε αιώνας! Κουβαλούσε ένα γκρίζο, μια παγωνιά, μια κατήφεια, μια ρυτιδιασμένη ταλαιπωρία και μια εξαντλημένη υπομονή. Περάσανε...

Ήταν κύριος με συνόδευσε από την πλατεία μέχρι το σπίτι, πλησίασε και ζητιάνεψε ένα χάδι. Εύκολα κατάφερε να το κερδίσει,...