Η Πηγή της θεωρίας αυτής ήταν μια Ομάδα Δανών Σκηνοθετών Κινηματογραφιστών με πρωτοβουλία των Lars von Trier & Thomas VinterbergΕκέινη τη χρονιά, οι δύο παραπάνω σκηνοθέτες, έγραψαν μια διακήρυξη για τον κινηματογράφο την οποία και συνυπέγραψαν περίπου άλλοι δέκα Σκηνοθέτες.
“ΤΟ ΔΟΓΜΑ 95” | Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
1) To γύρισμα πρέπει να γίνεται σε φυσικούς χώρους. Σκηνικά και είδη φροντιστηρίου δεν επιτρέπονται. (Αν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο είναι απαραίτητο για την ιστορία, πρέπει να χρησιμοποιηθεί και η τοποθεσία, όπου αυτό θα βρεθεί).
2) Ο ήχος δεν πρέπει ποτέ να παράγεται ξεχωριστά από τις εικόνες, ή αντίστροφα. (Μουσική δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί, εκτός αν παίζεται εκεί που γυρίζεται η ταινία).
3) Η κάμερα πρέπει να κρατιέται στο χέρι. Οποιαδήποτε κίνηση ή ακινησία που μπορεί να επιτευχθεί με το χέρι επιτρέπεται. (Η ταινία δεν πρέπει να λαμβάνει χώρα εκεί που στέκεται η κάμερα, το γύρισμα πρέπι να λαμβάνει χώρα εκεί που η ταινία λαμβάνει χώρα).
4) Η ταινία πρέπει να είναι έγχρωμη. Ειδικός φωτισμός δεν είναι αποδεκτός. (Αν υπάρχει πολύ λίγο φώς για έκθεση του φίλμ, η σκηνή πρέπει να κοπεί, ή μία απλή λάμπα μπορεί να προσαρτηθεί στην κάμερα).
5) Οπτική εργασία και φίλτρα απαγορεύονται.
6) Η ταινία δεν πρέπει να περιέχει επιπόλαιη δράση. (Φόνοι, όπλα κλπ, δεν πρέπει να υπάρχουν).
7) Χρονικές και γεωγραφικές αποστασιοποιήσεις απαγορεύονται. (Αυτό σημαίνει ότι η ταινία λαμβάνει χώρα εδώ και τώρα)
8. Ταινίες συγκεκριμένων ειδών δεν είναι αποδεκτές.
9) Το φορμά του φίλμ πρέπει να είναι το ακαδημαικό 35mm.
10) Ο σκηνοθέτης δεν πρέπει να αναγράφεται στους τίτλους.
Επιλέον ορκίζομαι ως σκηνοθέτης να απέχω από το προσωπικό γούστο! Δεν είμαι πια καλιτέχνης. Ορκίζομαι να απέχω από την δημιουργία ενός “έργου”, καθώς θεωρώ το στιγμιαίο πιο σημαντικό από το συνολικό. Ο υπέρτατος σκοπός μου είναι να βγάλω την αλήθεια από τους χαρακτήρες και το σκηνικό χώρο μου. Ορκίζομαι να το κάνω αυτό με όλα τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου και εις βάρος κάθε καλού γούστου και κάθε αισθητικής σύμβασης. Έτσι δίνω όρκο αγνότητας”.
Ο Στόχος του ΔΟΓΜΑΤΟΣ 95 ήταν να επανέλθει ο Κινηματογράφος σε μια καθαρή, αγνή, ημι-ερασιτεχνική δημιουργία αλλά με πολλές αφαιρέσεις που ήταν δύσκολες στην πράξη.
Εκείνο που προείχε ήταν η κινηματογράφιση του γεγονότος-συμβάντος, ακριβώς τη στιγμή που λάμβανε χώρα, χωρίς ιδιότυπα στολίδια και άλλα καλούδια που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το “φυσικό” του θέματος. Να γιατί το ΔΟΓΜΑ 95 ήταν έντονα αφαιρετικό σε όλες τις καλλιτεχνικές πτυχές του Κινηματογράφου (Μουσική, ήχος, φωτισμός, φίλτρα, εφέ κ.λ.π.)Έδινε δηλαδή ένα χαρακτήρα ντοκιμαντέρ στο φιλμ.
Χαρακτηριστικές ταινίες του Δόγματος 95
” Οικογενειακή γιορτή ” Τόμας Βιντεμπεργκ
“Οι ηλίθιοι” Λάρς φον Τριερ
“Δαμάζοντας τα κύματα”Λαρς φον Τρίερ
“Χορεύοντας στο σκοτάδι” Λαρς Φον Τρίερ
“DOGVILLE” Λαρς Φον Τρίερ
Κάλλιστα το “ΔΟΓΜΑ 95” μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ των Κινηματογραφικών κινημάτων του 20ου αιώνα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το ΔΟΓΜΑ 95 ακούγεται κάπως σαν θρησκευτικό δόγμα και αφαιρεί όλες τις προόδους του Κινηματογράφου στα 100 του χρόνια. Δεν είναι όμως έτσι. Απλά δίνει δύναμη απόλυτη στην κάμερα στο χέρι με φυσική απεικόνιση. Το Φιλμ δεν είναι ψευδαίσθηση τονίζουν αλλά φυσική εικόνα-περιγραφή. Πολλές φορές οι εικόνες στην Κινηματογραφία του ΔΟΓΜΑΤΟΣ 95 σοκάρουν….! Οι εικόνες προβάλλονται χωρίς την καθώς πρέπει επεξεργασία αλλά είναι ωμές και ψυχρές.
Στο “ΔΟΓΜΑ 2” του Λαρς Φον Τρίερ οι σκηνές του ερωτικού οργίου καταγράφονται επαναλειπτικά χωρίς καμουφλάζ μήτε όμως για να διεγείρει ερωτικά σαν ταινία πορνό μήτε να καλύψει σαν καθως πρέπει ταινία.
To Δόγμα ’95 εγκαινιάστηκε στις 20 Μαρτίου 1995 στο Theatre de l’ Odeon de Paris στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια της 7ης τέχνης. Ολοκληρώθηκε τον Μάρτη του 2005 στα πλαίσια του Φεστιβάλ των Κάννων. Η σκηνοθετική ομάδα του Δόγματος, αν και στην αρχή εμφανώς Δανοκρατούμενη, στην πορεία εντάσσει στους κόλπους της ταινίες προερχόμενες από την παγκόσμια σκηνή ( Κορέα, Αργεντινή, Ιταλία, και δώδεκα Αμερικανικές παραγωγές κ.τ.λ.) εκφράζοντας πλέον μία πιο συνολική αντίδραση.
Το ΔΟΓΜΑ 95 είχε και καθαρά πολιτικοκοινωνικό μήνυμα ενάντια στον κινηματογράφο της μπουρζουαζίας καθώς έλεγε και τόνιζε. Άλλωστε οι ταινιές όλες σχεδόν αποτελούσαν και ένα χαστούκι ηθικής εκβαράθρωσης στην αστική οικογένεια και τρόπο σκέψης.
