Από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη. 4.000 χιλιόμετρα. Εσύ, το ποδήλατό σου και μερικά εφόδια. Ακούγεται ακατόρθωτο; Δεν είναι. Το Transcontinental Race Journey είναι ένα ποδηλατικός αγώνας που διαρκεί 17 ημέρες, κατά τη διάρκεια του οποίου ποδηλάτες από όλον τον κόσμο συγκεντρώνονται για να διασχίσουν αυτά τα 4.000 χιλιόμετρα. Ο Γιάννης Μάσσας, ήταν ένας από τους ποδηλάτες, που τερμάτισε το Transcontinental Race Journey ξεκινώντας από το Βέλγιο και καταλήγοντας στα Μετέωρα.
Συνομιλήσαμε μαζί του για αυτή την μοναδική εμπειρία, την προετοιμασία του, ψυχική και σωματική, τα συναισθήματά του και την επιτυχία του ποδηλατικού του άθλου.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την ποδηλασία;
Ποδήλατο κάνω από πολύ μικρός, στην ουσία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Για μένα, όντας πιτσιρίκι χαζοχαρούμενο, ήταν ο μόνος τρόπος να αρχίσω να γνωρίζω τον κόσμο γύρω μου, ακόμη και τον αέρα το πόσο γλυκά σε χαϊδεύει καθώς τρέχεις ανενόχλητος εδώ κι εκεί!
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσεις την καθημερινότητά σου με ένα τόσο απαιτητικό χόμπι;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση! Η αλήθεια είναι πως η δουλεία που κάνω δεν μου δίνει και πολλά περιθώρια, μου ρουφά σχεδόν όλη την ενέργεια και τις περισσότερες φορές βγαίνω για προπόνηση η για μια καθημερινή ποδηλατοβόλτα με τα απομεινάρια μου. Όταν ασχολείσαι με χειρονακτική δουλειά θέλει πολλές θυσίες να κάνεις αυτό που γουστάρεις.. Παρόλα αυτά όταν θέλεις κάτι πολύ τα καταφέρνεις χωρίς πολλές πολλές δικαιολογίες!
Πως θα περιέγραφες μια τυπική μέρα σου;
Η μέρα μου πάντοτε ξεκάνει με ένα καλό πρωινό για ενέργεια, καβαλάω το ποδήλατο μου και ξεχύνομαι στις διάφορες γειτονιές της πόλης, με βροχή, με αέρα, με ζέστη, με κακή διάθεση.. Όλα ξέρεις πάνω στο ποδήλατο ξεχνιούνται ή έστω μοιάζουν διαφορετικά, πιο όμορφα!
Τι ακριβώς είναι το bike packing και τι το Transcontinental Race Journey;
Το bike packing είναι μια παλιά ιστορία που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ must στους κύκλους των ποδηλατών μεγάλων αποστάσεων. Όπως λέμε backpacking, δηλαδή παίρνουμε μια τσάντα στον ώμο και φύγαμε με τα ελάχιστα, έτσι και το bike packing προωθεί στην ουσία τον “μίνιμαλ” ταξιδιωτικό χαρακτήρα, με μικρές τσάντες απευθείας “κουμπωμένες” πάνω στο ποδήλατο χωρίς την χρήση έξτρα αξεσουάρ, όπως είναι οι σχάρες. Και μη ξεχνάς όσο πιο ελαφρύς γίνεται…
Ο αγώνας λοιπόν, (Tcr) είναι ένας παγκόσμιος αγώνας “bike packing ultra marathon race” που ενώνει την μια άκρη της Ευρωπαϊκής ηπείρου με την άλλη, με λίγα λόγια καλείσαι να διανύσεις μια απόσταση περίπου 4000 χιλιόμετρων με τα ελάχιστα περνώντας από 4 ίσως και λιγότερα-περισσότερα σημεία έλεγχου και προσπαθείς να τερματίσεις μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι διοργανωτές, δηλαδή τις 17 μέρες ακριβώς.
Πως πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις στο Transcontinental Race Journey; Η συμμετοχή σου θα έλεγες πως ήταν ένα όνειρό σου;
Την απόφαση αυτή την δούλευα καιρό στο μυαλό μου, αυτός ο αγώνας θα γινόταν για 6η χρόνια με τερματισμό στα υπέροχα Μετέωρα, και σκέφτηκα ότι ήταν μια πραγματική πρόκληση για μένα να ξεκινήσω από το Βέλγιο και να τερματίσω στην χώρα μου. Με τα ελάχιστα, να διανύσεις μια ολόκληρη ήπειρο, διασχίζοντας 14 χώρες και ποδηλατώντας 4000 χλμ σε λιγότερο από 20 μέρες. Πραγματικά θύμιζε ένα άπιαστο όνειρο. Και εντέλει ναι ήταν ένα από τα όνειρα μου, ενώ είχα ποδηλατήσει αρκετές φορές από την μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη. Αυτό ήταν κάτι άλλο, κάτι πολύ δύσκολο που θα με βοηθούσε να γνωρίσω ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου.
Πως θα περιέγραφες αυτόν τον ποδηλατικό άθλο; Πέρα από διαγωνισμός είναι μια περιπέτεια;
Η αλήθεια είναι ότι άργησα να καταλάβω ότι ήταν διαγωνισμός, για μένα από την αρχή ήταν μια γνήσια, ατόφια περιπέτεια!
Ακολούθησες κάποια συγκεκριμένη προετοιμασία για το Transcontinental Race Journey, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά;
Κυρίως ψυχολογική ήταν η προετοιμασία μου. Θα ήθελα και σωματικά να είχα κάνει την ανάλογη προετοιμασία, αλλά οι υποχρεώσεις μου απέναντι στη δουλειά δεν μου άφησαν και πολλά περιθώρια. Παρόλα αυτά θα δηλώσω ότι έμεινα αρκετά ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα!
Ποια είναι τα βασικά εφόδια που πρέπει να έχει κάποιος για ένα τέτοιο εγχείρημα;
Τα βασικά εφόδια λοιπόν.. Να είσαι καλά με τον εαυτό σου, πολύ σημαντικό, γιατί ο καλύτερος σου φίλος, ο βοηθός σου, ο εχθρός σου, ο συνοδοιπόρος σου κτλπ, όλα αυτά είναι ο εαυτός σου. Και για να μην “σκοτωθείτε” καλό είναι να τα πάτε καλά!
Και φυσικά να έχεις μια καλή σχέση με το ποδήλατο σου, για παράδειγμα να ξέρεις να το συντηρήσεις κατά την διαδρομή, να μη τα χάσεις με την πρώτη ζημιά. Να εχεις καποιες γεωπολιτικές γνώσεις, και εννοείται μια άλφα σωματική δύναμη!
Είναι μοναχικό ένα τέτοιο ταξίδι;
Κατά βάση ναι, μπορείς να το χαρακτηρίσεις μοναχικό, αλλά εγώ δεν ένιωσα ποτέ μόνος. Είσαι τόσο αφοσιωμένος και απορροφημένος σε αυτό που κάνεις που δεν θέλεις να σκοτίζεις το μυαλό σου με καθημερινά δυστυχισμένα προβλήματα..
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Χαχαχ όσο το σκάφτομαι γελώ και θα εξηγήσω γιατί. Μπορεί να νιώσεις τα πάντα την ίδια στιγμή, δηλαδή να θυμώσεις με έναν οδηγό αυτοκίνητου να τον βρίσεις μετά να γελάσεις γιατί δεν καταλαβαίνει κανείς αυτά που λες, μετά να αναπολήσεις ένα αγαπημένο πρόσωπο, μετά να θυμηθείς τις διακοπές σου στην Αμοργό να πίνεις φραπέ και να τρως μερέντα τα πρωινά και ούτω καθ’ εξής.. Πραγματικά όμως, τα πάντα την ίδια στιγμή!
Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία; Ποιες αναμνήσεις κρατάς;
Αν και η αλήθεια είναι ότι ακόμη προσπαθώ να συνειδητοποιήσω το τι έκανα, το πως έγινε κτλπ. Θα πω πως μετά από ένα τέτοιο ταξίδι, σίγουρα δεν είσαι ο ίδιος, τα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα πιο ξεκάθαρα θα έλεγα, μη με ρωτήσεις πως, απλά συμβαίνει! Σίγουρα μαθαίνεις πολλά, βλέπεις πολλά, ακούς πολλά, συμβαίνουν πολλά…
Τι περιλαμβάνουν τα μελλοντικά ποδηλατικά σου σχέδια;
Είναι πάρα πολλά αυτά που έχω σκεφτεί είναι η αλήθεια. Ένα από αυτά για παράδειγμα είναι να κάνω τον γύρο της Ισλανδίας ίσως και τον γύρο της Ταϊβάν, μπορεί και της Ιαπωνίας! Αυτό όμως που θέλω στο άμεσο μέλλον είναι να κάνω τον γύρο της μαύρης θάλασσας με παρέα αυτή τη φορά, και πιο συγκεκριμένα με εκλεκτή παρέα…
