Άρης Σερβετάλης. Τον γνωρίσαμε μέσα από τους ρόλους του σε πετυχημένες σειρές όπως το Είσαι το ταίρι μου, το Κλείσε τα Μάτια, τους Singles. Έχει κάνει ταινίες υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μπάμπη Μακρίδη και του Γιώργου Λάνθιμου. Τον έχουμε δει στο θεατρικό σανίδι ως Ριχάρδο Β και Δον Κιχώτη. Έχει κάνει πολλά και είναι defacto καλός σε όλα. Πρόσφατα, το The Waiter, η νέα ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί, προβλήθηκε στο 59 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βρήκαμε λοιπόν την αφορμή για να μιλήσουμε μαζί του, σε μια τηλεφωνική συνέντευξη, και τον ρωτήσαμε για τον ρόλο, το θέατρο, την Ελλάδα και τα μελλοντικά του σχέδια!
59 Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Πρώτη προβολή του Waiter στο Ολύμπιον. Πως το βίωσες;
Πολύ ωραία! Το κοινό νομίζω ότι επικοινώνησε με την ταινία, φάνηκε ότι υπήρξε σύνδεση.
Πρόλαβες να δεις καμία ταινία στο Φεστιβάλ;
Δυστυχώς όχι, ήρθα μόνο για την προβολή. Ήρθα κι έφυγα πολύ γρήγορα.
Ας μιλήσουμε λίγο για την ταινία. Παίρνεις το σενάριο στα χέρια σου. Ποια είναι η πρώτη σου αντίδραση;
Είχε πολύ ενδιαφέρον. Το σενάριο έβλεπε από κοντά έναν χαρακτήρα ο οποίος είχε μια μονόπλευρη διάσταση, σχεδόν ψυχαναγκαστική. Ήταν μια άμυνα στο περιβάλλον ως προς το οποίο ζει και γνωρίζοντας δυο ανθρώπους μπήκε σε μια περιπετειώδη κατάσταση η οποία τον έβγαλε από τα συνηθισμένα. Μπήκε σε μία διαδικασία να πάρει θέση ως προς το τι να επιλέξει, πράγμα που το απέφευγε. Είχε σχηματίσει έναν κόσμο, μέσα από τη δουλειά του, που δεν έμπαινε στη διαδικασία να «τοποθετηθεί». Μέσα από τα γεγονότα, ήρθε η στιγμή που έπρεπε να επιλέξει.
Η συνεργασία με τους συντελεστές πως ήταν; Με Στάνκογλου έχεις ξανασυνεργαστεί;
Πολύ καλή. Με τον Γιάννη ήταν η πρώτη μας συνεργασία. Του ταιριάζει πάρα πολύ ο χαρακτήρας αυτός και έδωσε πάρα πολλά στην ταινία. Πολύ καλός.
Πως είναι να δουλεύεις με τον Στηβ Κρικρή, έναν δημιουργό νέο στο χώρο;
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω ταινία η οποία είναι η πρώτη κάποιου καλλιτέχνη. Με τον Στηβ ήταν μια πολύ δημιουργική συνεργασία. Συζητήσαμε μαζί το σενάριο, την πορεία του χαρακτήρα, ανταλλάξαμε απόψεις και ήταν εν τέλει μια πολύ καλή συνεργασία.
Τα προσωπικά
Σε έχω γνωρίσει μέσα από τον ρόλο του Λάζαρου και ίσως γι’ αυτό στο μυαλό μου σε έχω σαν έναν ανεπιτήδευτα κουλ τύπο. Είσαι όντως έτσι;
Δεν μπορώ να το δω με αυτόν τον τρόπο. Όταν μπαίνεις σε μια καλλιτεχνική διαδικασία, το κάνεις από ανάγκη γιατί κάτι σου έχει δημιουργήσει κάποιο έργο ή οι συνεργάτες, η πρόθεση του αντικειμένου με το οποίο καταπιάνεσαι και μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία. Δεν υπάρχει σε πρώτο επίπεδο το πώς θα φανεί ή πως θα είμαι εγώ μέσα σε αυτό. Τώρα ως προς αυτό που κουβαλάει μαζί το καλλιτεχνικό κομμάτι, την «κοσμική» διάσταση που φέρει, δεν είναι κάτι από το οποίο έλκομαι.
Η μεγάλη σου επιτυχία έφερε εξίσου μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Σου μιλάει ο κόσμος έξω;
Υπάρχει μια επαφή. Νομίζω ότι πλέον είναι πιο ανθρώπινο. Δεν έχει τη φόρα που έχει όταν έχεις κάνει μια δουλειά στην τηλεόραση και υπάρχει ένας ενθουσιασμός. Τώρα είναι πιο συζητήσιμο. Μπορεί να μιλήσεις με κάποιον, να πιάσεις μια συζήτηση και αυτό είναι ωραίο. Νομίζω ότι είναι σε ένα πολύ ωραίο επίπεδο αυτή τη στιγμή.
Στις παρέες σου πως είσαι;
Όπως φαντάζομαι θα είσαι κι εσύ. Δεν είμαστε ένα πράγμα. Είμαστε ένα συνονθύλευμα πραγμάτων. Η συμπεριφορά μου ποικίλλει ανάλογα με το που και με ποιους είμαι, πολλά παίζουν ρόλο.
Social Media? Απέχεις;
Ναι, τελείως.
Δεν πιστεύεις ότι μπορούν να γίνουν εργαλείο προώθησης της δουλειάς σου;
Φυσικά! Απλά εγώ δεν έχω μπει στη διαδικασία. Δεν με έχει τραβήξει αυτό. Όταν είναι να διαφημιστεί μια παράσταση, υπάρχει μια σελίδα γι’αυτό.
Τα θεμελιώδη
Η τέχνη σε διαλέγει ή την διαλέγεις εσύ;
Έγινε μια συνάντηση, δεν ξέρω ποιος έφτασε πρώτος. Προφανώς η τέχνη υπήρχε και πριν από μένα.
Τι θα ήταν ο Άρης Σερβετάλης αν δεν ήταν ηθοποιός;
Οτιδήποτε άλλο.
Μπορείς να σκιαγραφήσεις, με μια πρόταση, τη σχέση σου με τον κόσμο της υποκριτικής;
Ένας παίκτης που παίρνει μέρος σε ένα παιχνίδι.
Που θέλεις να φτάσεις; Υπάρχει κάποιος ύψιστος στόχος, προσωπικά και επαγγελματικά;
Κοίταξε, στόχους βάζω καθημερινά, όμως όχι μακροπρόθεσμους.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος που θα ήθελες να παίξεις;
Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο κι έτσι δεν έχω τέτοιου είδους επιθυμίες για να πω ότι θέλω να κάνω ξέρω γω τον Άμλετ…
Είσαι ένας άνθρωπος που τα έχει κάνει όλα με μεγάλη επιτυχία. Ακολουθεί κλισέ ερώτηση: Τι διαλέγεις, θέατρο, τηλεόραση ή σινεμά;
Δεν έχω πρόβλημα. Τελευταία ασχολούμαι κυρίως με το θέατρο και ταινίες στον κινηματογράφο αλλά είμαι ανοιχτός στο οτιδήποτε. Όλα είναι θεμιτά.
Η θέση του θεάτρου στην σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα;
Γίνονται πολύ ωραία πράγματα, υπάρχουν ενδιαφέρουσες ομάδες. Είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο. Καλλιτεχνικά. Οργανωτικά και από θέμα παραγωγής νομίζω ότι είμαστε πολύ πίσω και ό,τι γίνεται, γίνεται από προσωπικές θυσίες των καλλιτεχνών..
Φταίει η έλλειψη χρημάτων;
Και έλλειψη χρημάτων αλλά και έλλειψη ουσιαστικής παιδείας στην οργάνωση των πραγμάτων.
Τα μελλοντικά
Φέτος συνέβη και η επιστροφή σου στην τηλεόραση, με μια νέα σειρά. Πως σου φαίνεται η τηλεόραση του 2018;
Ναι ήταν μια σειρά που έγινε πριν δυο χρόνια και προβλήθηκε τώρα. Γενικά τηλεόραση έχω πολλά χρόνια να παρακολουθήσω, δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι.
Δουλεύοντας με κινηματογραφιστές στις πρώτες τους δουλειές, σου έχει μπει το μικρόβιο του να δημιουργήσεις κάτι από σκηνοθετική πλευρά;
Είναι ακριβό σπορ ο κινηματογράφος και θέλει πολλές θυσίες. Πρέπει να κάνεις μόνο αυτό. Δεν είναι κάτι που είναι εύκολα εφικτό.
Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις στο εξωτερικό για να κυνηγήσεις κάτι εκεί;
Στο παρελθόν ίσως το είχα σκεφτεί αλλά τώρα δεν νομίζω γιατί μου αρέσει εδώ ο τόπος, δεν μου είναι εύκολο να ζήσω για πολύ καιρό έξω. Αλλά αν ήταν ανάγκη, θα το έκανα.
Πως είναι να δημιουργείς στην Ελλάδα του σήμερα;
Από τη μία είναι δύσκολο να δημιουργείς εδώ γιατί υπάρχουν λίγα χρήματα, ξέρεις. Ένας καλλιτέχνης για να κάνει ένα έργο πρέπει να τα κάνει όλα, την παραγωγή, τα πάντα. Από την άλλη είναι ευχάριστο να δημιουργείς στη γλώσσα σου και σε ένα κοινό που έχετε αρκετά πράγματα κοινά. Βέβαια, το ευρωπαϊκό κοινό έχει άλλες προσλαμβάνουσες, επομένως θα είχε ενδιαφέρον για έναν καλλιτέχνη να δει πως επικοινωνεί το έργο του με ανθρώπους που έχουν άλλα δεδομένα.
Προτιμάς να παίζεις Αθήνα ή στην επαρχεία;
Το καλύτερο θα ήταν να είναι έτσι οργανωμένες οι πόλεις της Ελλάδας και να υπήρχε μια αποκέντρωση σε σχέση με τη δημιουργία. Να μπορεί ένας καλλιτέχνης να δημιουργεί κάπου εκτός από την πρωτεύουσα και να μπορεί το έργο του να ταξιδέψει στην Αθήνα και σε διάφορες πόλεις. Θα είχε ενδιαφέρον να γινόταν η δημιουργία εκτός του κέντρου.
Βλέπω ότι γίνονται κάποιες δουλειές. Στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης γίνεται μια αξιόλογη προσπάθεια.
Τα ΔΗΠΕΘΕ λειτουργούν ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Αλλά σίγουρα με μια μεγαλύτερη κρατική βοήθεια θα μπορούσαν να έχουν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο στα πράγματα.
Βλέπεις φως στο τούνελ;
Από εμάς εξαρτάται το φως. Αν ο καθένας προσπαθήσει, θεωρώ ότι υπάρχει ελπίδα.
Σε τι θα σε δούμε στο άμεσο μέλλον;
Προετοιμάζομαι για μια ταινία, τα «Μήλα», του Χρήστου Νίκου.
