Έφηβοι στην μετά – covid εποχή: «Δεν είμαστε μόνοι – δεν είμαστε οι μόνοι»

Τη σχολική χρονιά (2021-2022) στα πλαίσια της Αξιολόγησης Σχολικών Μονάδων προγραμματίστηκαν και υλοποιήθηκαν ποικίλες δράσεις από τους εκπαιδευτικούς όλης της Ελλάδας.  Η δική μας Ομάδα Δράσης αναλαμβάνοντας τον Άξονα «Σχολείο και Κοινότητα» δημιούργησε ένα Πλαίσιο Δράσης και Συνεργασιών με Φορείς και Άτομα. Ένας από αυτούς τους φορείς με τους οποίους συνεργαστήκαμε ήταν το μηνιαίο περιοδικό της πόλης μας  “Together”, που διατίθεται δωρεάν. Η εκδότρια του εν λόγω περιοδικού μας βοήθησε σημαντικά δίνοντας μας χρήσιμες οδηγίες – προτάσεις για το «στήσιμο» και τη λειτουργία της Διαδικτυακής Εφημερίδας του Σχολείου, που ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2022.

Στις συναντήσεις που είχαμε μαζί της προέκυψε αυθόρμητα η ιδέα της άμεσης συνεργασίας – σύμπραξης του Λυκείου μας με το περιοδικό. Αποφασίσαμε λοιπόν από κοινού να διερευνήσουμε μέσω συνεντεύξεων και ερωτηματολογίου τις επιπτώσεις της πανδημίας στους εφήβους της πόλης μας. Τα αποτελέσματα αξίζουν της προσοχής όλων!

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Γρηγοριάδου Κέλλυ, εκδότρια του περιοδικού, την κ.Κυκκίδου Σόνια, εκπαιδευτικό του Λυκείου μας, καθώς και τους μαθητές μας, Ζερβανταρίδου Κωνσταντίνα,  Καρτερολιώτη Αφροδίτη και Κυπιρτίδη Χαράλαμπο για την άριστη συνεργασία που είχαμε.

Συζήτηση των μαθητών με την κ. Κυκκίδου Σόνια

Αφροδίτη:  Πώς διαχειριστήκατε/βιώσατε την περίοδο της καραντίνας;

Όπως όλοι, κλεισμένη αναγκαστικά στο σπίτι. Έχω τρία μικρά παιδιά, αλλά έχουμε το προνόμιο να διαθέτουμε αυλή, οπότε τα παιδιά έπαιζαν εκεί προστατευμένα.

Και εγώ, όπως και εσείς, χάρηκα περισσότερο την πρώτη περίοδο της καραντίνας (Μάρτιος – Απρίλιος 2020). Ήταν  κάτι πρωτόγνωρο για όλους,μας παραξένεψε, μας φόβισε, αλλά ήταν και μια ευκαιρία να βρεθεί όλη η οικογένεια μαζί.

Πριν οι χρόνοι ήταν πολύ πιεσμένοι, δουλεύαμε και οι δύο, τα παιδιά ήταν απασχολημένα με τις υποχρεώσεις τους για το σχολείο και τις άλλες δραστηριότητές τους. Επομένως βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε χρόνο όλοι μαζί. Χρόνο και  ποσοτικό αλλά και ποιοτικό.

Εν ολίγοις, δε δυσκολευτήκαμε. Θα την χαρακτήριζα μάλιστα ως μια ευχάριστη περίοδο.

Χαράλαμπος:  Τη δεύτερη περίοδο της καραντίνας (σχολική χρονιά 2020-2021);

Εκεί τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν, κυρίως λόγω της τηλεκπαίδευσης. Το πρωί είχα εγώ μάθημα, οπότε τα παιδιά έπρεπε να κάνουν ησυχία,  και αφού τελείωνα -το μεσημέρι- άρχιζαν τα παιδιά και έπρεπε να είμαι κοντά τους, μήπως προκύψει κάποιο πρόβλημα με τη σύνδεση του δικτύου, πράγμα που συνέβαινε συχνά. Αυτή η κατάσταση επαναλαμβανόταν κάθε μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.

Αγχώθηκα με όλη αυτή τη διαδικασία, γιατί είχα αναλάβει μαθήματα της Γ’ Λυκείου πανελλαδικώς εξεταζόμενα. Ήθελα το μάθημαμέσω webexνα είναι το ίδιο αποδοτικό όσο ήταν και με το διά ζώσης. Έτσι αγόρασα γραφίδα, οργάνωσα την ύλη μου διαφορετικά και την προσάρμοσα στα νέα δεδομένα. Ευτυχώς, χάρη ΚΑΙστη βοήθεια των μαθητών, όλα πήγαν κατ΄ ευχήν: η ύλη βγήκε και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν εξαιρετικάστις απαιτήσεις των εξετάσεων.

Κωνσταντίνα:  Όταν επιστρέψατε στο σχολείο, παρατηρήσατε κάποια αλλαγή στους μαθητές σας;

Ναι. Υπήρξαν περιπτώσεις μαθητών που τους διακατείχε έντονα ο φόβος ότι θα νοσήσουν,θα νοσηλευτούν και ίσως θα αναγκαστούν να διασωληνωθούν.

Παρατήρησα επίσης ότι αυξήθηκαν τα περιστατικά κρίσεων πανικού και διαταραχών άγχους. Νομίζω ότι καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των γονέων στο πώς διαχειρίστηκαν και εξακολουθούν να διαχειρίζονται όλη αυτή την κρίσιμη κατάσταση: υπήρξαν γονείς που πανικοβλήθηκαν και αυτόματα το μετέφεραν στα παιδιά τους επιβάλλοντας έναν σχεδόν απόλυτο εγκλεισμό στο σπίτι.

Αυτή η κατάσταση μάς επιβάρυνε όλους ψυχολογικά, πολύ περισσότερο εσάς τα παιδιά. Πολλά από εσάς δεν έχετε προσαρμοστεί πλήρως στις τωρινές συνθήκες και δεν έχετε επανέλθει στην «ομαλότητα» της προ-covid εποχής.

Αυτό ισχύει– λιγότερο ή περισσότερο- για όλους μας.Προσπαθούμε να βρούμε τα πατήματά μας, τους παλιούς ρυθμούς μας. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε σύντομα.

Χαράλαμπος:  Παρατηρείτε αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των εφήβων; 

Ασφαλώς. Το κομμάτι της κοινωνικής επαφής έχει επηρεαστεί άμεσα. Δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε με τους συνομηλίκους σας και πολύ περισσότερο να ενταχθείτε σε μια παρέα.

Οφείλω βέβαια να τονίσω ότι τα σημάδια προϋπήρχαν και ήταν ήδη ανησυχητικά. Τώρα όμως εξαιτίας της πανδημίας η κατάσταση είναι οριακή: η επικοινωνία των εφήβων -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- πραγματοποιείται ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς το διαδίκτυο έχει καλύψει πολλούς τομείς και ανάγκες της ζωής σας.

Βλέπω παρέες παιδιών σε μια καφετέρια που, αντί να συζητούν μεταξύ τους, ασχολούνται με το κινητό, σερφάρουν στο διαδίκτυο, βλέπουν κάτι εκεί και το δείχνουν στους άλλους. Η επικοινωνία αρχίζει και τελειώνει με το κινητό, αποτελεί προέκταση του εαυτού σας.

Ακόμη και το φλερτ γίνεται μέσω του κινητού!

Είναι ανησυχητικό το πόσες ώρες ασχολείστε με αυτό!

Μέσα στο σχολείο η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη: υπάρχει αυτή η συντροφιά και η συντροφικότητα-κυρίως στο διάλειμμα- αλλά και αυτή είναι περιορισμένη.

Αφροδίτη:  Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στην επίδοση των μαθητών;

Ναι.Η εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση σάς έχει κάνει λιγότερο υπομονετικούς και εργατικούς. Δεν έχετε τη διάθεση να προσπαθήσετε. Αυτή η επιμονή – σχεδόν εμμονή- με το διαδίκτυο έχει μειώσει κατά πολύ την υπομονή σας.

Επίσης έχετε χάσει την επαφή σας με το γραπτό. Η απόσταση μεταξύ του προφορικού και του γραπτού λόγου είναι τεράστια: υπάρχουν μαθητές που προφορικά σου δίνουν την εντύπωση πως έχουν κατανοήσει την ύλη, αλλά δυστυχώς αυτό δεν αποτυπώνεται στο γραπτό. Η εικόνα είναι τελείως διαφορετική.

Κάθε χρόνο παρατηρώ και εγώ και άλλοι συνάδελφοι σημαντική πτώση στην ικανότητα των μαθητών να διαβάζουν και να κατανοούν ακόμη και την εκφώνηση του ερωτήματος, να οργανώνουν και να διαχειρίζονται σωστά τον χρόνο τους τόσο κατά την προετοιμασία-μελέτη όσο και κατά τη διάρκεια της εξέτασης.

Αυτό έχει επιδεινωθεί την τελευταία διετία εξαιτίας του εγκλεισμού, που έχει επηρεάσει τις κοινωνικές δεξιότητές μας, αλλά συγχρόνως και τον τρόπο σκέψης και ομιλίας μας.

Καλείστε λοιπόν ως μαθητές, έχοντας τη βοήθειά μας ασφαλώς, να «χτίσετε» εκ νέου τις δεξιότητες αυτές βήμα βήμα. Να αποκτήσετε όσα χάθηκαν. Αυτό απαιτεί ωρίμανση εκ μέρους σας και ασφαλώς θυσίες, που δεν ξέρω πόσοι από εσάς είστε  διατεθειμένοι να τις αναλάβετε. Οι αρχαίοι έλεγαν «Τα αγαθά κόποις κτώνται». Αν δηλαδή δεν καταβάλλετε συστηματική προσπάθεια, αν δεν κοπιάσετε και δεν κουραστείτε, δε θα έρθουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αυτό να το θυμάστε κυρίως του χρόνου, που θα είστε τελειόφοιτοι και υποψήφιοι των πανελλαδικών.

Χαράλαμπος:  Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία 2 χρόνια δεν έχουμε δώσει εξετάσεις. Αυτό αυξάνει την πίεση και το άγχος μας.

Συμφωνώ. Δεν είστε εξοικειωμένοι με τη διαδικασία των εξετάσεων. Ασφαλώς την τρέχουσα σχολική χρονιά που για πρώτη φορά θα δώσετε εξετάσεις στο Λύκειο θα αντιμετωπίσετε προβλήματα. Ας το δείτε όμως ως ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ μιας ωφέλιμης διαδικασίας.

Κωνσταντίνα:  Κατά πόσο νομίζετε ότι έχουν διαφοροποιηθεί οι σχέσεις μαθητών και καθηγητών;

Θα ήθελα πρώτα να ακούσω τη δική σας γνώμη και στη συνέχεια θα σας πω και εγώ τη δική μου.

Κωνσταντίνα:Είναι τυπικές, απρόσωπες, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία ούτε και προθυμία εκ μέρους των καθηγητών να ακούσουν τα προβλήματά μας– εκτός βέβαια κάποιων εξαιρέσεων.

Ασφαλώς αυτό έχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, εννοώ και του μαθητή και του καθηγητή. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους με διαφορετικό τρόπο. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο.Υπήρχε και πριν από την καραντίνα.

Νομίζω πάντως ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια προσπάθεια να ενισχυθεί ο δεσμός μεταξύ καθηγητών-μαθητών- γονέων. Όλα τα σχολεία προσπαθούν να εξωτερικεύσουν τον χαρακτήρα τους. Δε γνωρίζω αν τα καταφέρνουν ή όχι, αλλά σίγουρα προσπαθούν.

Ας λάβετε υπόψη σας ότι και εμείς οι καθηγητές, αν και ενήλικες, έχουμε επηρεαστεί πολύ από αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν να επικεντρωνόμαστε μόνο στο διδακτικό μας έργο, αφήνοντας στην άκρη το παιδαγωγικό. Κατανοούμε ότι αυτό είναι λάθος. Ξέρουμε ότι θα έπρεπε να εστιάσουμε περισσότερο στις σχέσεις μας με εσάς: να σας πλησιάσουμε και να σας ενθαρρύνουμε να μας πείτε τα άγχη σας, τους φόβους και τις ανησυχίες σας, αλλά τα βάρη της τρέχουσας καθημερινότητας είναι πολλά. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία.

Υπάρχουν πάντως ειδικοί στους οποίους μπορείτε εντός του σχολείου να απευθυνθείτε, όπως για παράδειγμα οι ψυχολόγοι.

 Χαράλαμπος: Εμείς όντας μαθητές της Β’ Λυκείου δεν έχουμε ζήσει το Λύκειο προ καραντίνας. Δεν έχουμε λοιπόν αντικειμενική άποψη για τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί σε αυτό. Πιστεύω πάντως ότι υπάρχει καλή σχέση μεταξύ μαθητών –καθηγητών. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο ότι συγκριτικά με το Γυμνάσιο μας θεωρούν πιο ώριμους, οπότε μπορούμε πιο άνετα να συζητήσουμε μεταξύ μας. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου τόσο αποστασιοποιημένοι.

Πράγματι, στο Λύκειο τα παιδιά έχουν ωριμάσει συγκριτικά με το Γυμνάσιο, έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση και δεν αισθάνονται ντροπή να απευθυνθούν σε κάποιον καθηγητή τους.

Πάντως, αφού αποδεχόμαστε ότι η καραντίνα έχει επηρεάσει καθοριστικά τις σχέσεις σας με τους συνομηλίκους σας, φανταστείτε πόσο πολύ έχει επηρεάσει τις σχέσεις σας με εμάς τους μεγαλύτερους.

Αν προσπαθήσουμε και οι δύο πλευρές,θα βρούμε τη λύση.

Συζήτηση των μαθητών με την κυρία Σπυρίδου Νεκταρία

Κωνσταντίνα:  Πώς βιώσατε την περίοδο της πανδημίας;

Τον Μάρτιο του 2020 άρχισε το «lockdown» ή καλύτερα το «απαγορευτικό», όπως προτείνει ο κ. Μπαμπινιώτης. Κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας και σοκαριστικό. Συνειδητοποιήσαμε την κρισιμότητα της κατάστασης και για αυτό «πανηγυρίζαμε» κάθε απόγευμα, όταν ο κ. Τσιόδρας  καιο κ. Χαρδαλιάς ανακοίνωναν τα ελάχιστα κρούσματα που είχαμε (σημείωση: κρούσματα και όχι απώλειες).

Το θεωρούσαμε – και ήταν κατά τη γνώμη μου– μεγάλη επιτυχία, συγκρίνοντας τα επιδημιολογικά δεδομένα της εποχής με όσα ακούγαμε και βλέπαμε να γίνονται στην Κίνα, αλλά και στη γειτονική Ιταλία.

Την περίοδο, λοιπόν, εκείνη του καθολικού εγκλεισμού την χάρηκα, σχεδόν θα έλεγα ότι την αξιοποίησα δημιουργικά. Καταρχάς βρήκα χρόνο να οργανώσω καλύτερα τις επαναλήψεις των μαθημάτων μου. Σας θυμίζω ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων είχε ολοκληρωθεί, οπότε βρισκόμασταν στη φάση των επαναλήψεων. Επιπρόσθετα, διέθετα πια χρόνο να διαβάσω λογοτεχνικά βιβλία, να επικοινωνήσω με ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορούσα προηγουμένως λόγω έλλειψης χρόνου, να ακούσω μουσική και να παρακολουθήσω αγαπημένες σειρές και ταινίες. Τότε έγινα συνδρομήτρια στη γνωστή ψηφιακή πλατφόρμα, την οποία έκτοτε  δεν αποχωρίζομαι.

 Αφροδίτη:Η περσινή σχολική χρονιά πώς ήταν;

Πολύ δύσκολη: τηλεκπαίδευση, κλείσιμο στο σπίτι, απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα, πίεση, άγχος.

Η καθημερινότητά μου– η δική μου και πολλών άλλων φαντάζομαι– ήταν μέσα σε ένα σπίτι. Τα μόνα «διαβατήρια εξόδου» ήταν το σούπερ μάρκετ και το περίφημο Β6= σύντομη μετακίνηση, κοντά στην κατοικία, για ατομική σωματική άσκηση (σκύλο δεν έχω).Ελπίζω να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις!

 Χαράλαμπος:Ποιες ιδιαίτερες δυσκολίες αντιμετωπίσατε   την περίοδο εκείνη ως καθηγήτρια; 

Τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεργασία, τηλεκπαίδευση: οποιαδήποτε λέξη έχει ως πρώτο συνθετικό το τηλε- (μακριά) έχει θετικά αλλά και αρνητικά. Από τη μία χάρη σε αυτά γίνεται εύκολη η επικοινωνία, καθώς μειώνονται αποτελεσματικά οι αποστάσεις• από την άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος εξαιτίας τους να μετατραπούν οι ανθρώπινες- διαπροσωπικές σχέσεις σε τυπικές.

Επομένως, η τηλεκπαίδευση ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο, που εξυπηρέτησε κάποιες ανάγκες της κρίσιμης εκείνης περιόδου- όχι όλες μόνο. Το παιδαγωγικό κομμάτι νομίζω πως δεν το κάλυψε καθόλου. Και αυτό είναι φυσιολογικό, γιατί η οθόνη είναι μεν διάφανη, αλλά συγχρόνως είναι και ψυχρή.

Συνηθίζω να λέω ότι τους μαθητές της περσινής χρονιάς δεν τους γνώρισα καλά λόγω της τηλεκπαίδευσης και τους μαθητές της  τρέχουσας σχολικής χρονιάς δεν τους  αναγνωρίζω λόγω της χρήσης της μάσκας.

 Χαράλαμπος: Πιστεύω ότι, επειδή τα παιδιά από τη φύση τους είναι πιο προσαρμοστικά, διαχειρίστηκαν καλύτερα την κατάσταση. Δε δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ όσο οι μεγαλύτεροι.

Ίσως να έχεις δίκαιο. Εμείς οι μεγαλύτεροι             αντιμετωπίσαμε μεγαλύτερες δυσκολίες, γιατί έπρεπε να λάβουμε υπόψη πολλές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα                           τα οικονομικά.

Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμασταν σε ασφαλές περιβάλλον – στα σπίτια μας- και όχι σε κάποιο νοσοκομείο ή σε σούπερ μάρκετ. Επομένως ελαχιστοποιούνταν οι πιθανότητες να εκτεθούμε στον ιό και βέβαια πληρωνόμασταν κανονικά.

Υπήρχαν όμως εργαζόμενοι που αντιμετώπισαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι η πανδημία ξέσπασε  στην Ελλάδα, ενώ ήδη η χώρα μετρούσε 10 χρόνια μνημονίων (το πρώτο μνημόνιο υπογράφηκε το Μάιο του 2010).

Στην αρχή είχαμε τα μνημόνια, ακολούθησε η πανδημία, τώρα έχουμε τον πόλεμο. Ζούμε μια περίοδο «συμπυκνωμένης ιστορίας», δηλαδή πολλών και σημαντικών γεγονότων σε μικρό χρονικό διάστημα. Συμπυκνωμένη ιστορία σημαίνει και συμπυκνωμένη πίεση. Δεν ξέρω πόσα ακόμη μπορούμε να αντέξουμε. Στηρίζομαι πάντως στο γονίδιο του Έλληνα και στην καλή του τύχη!

Κωνσταντίνα:Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στη συμπεριφορά των μαθητών;

Ναι. Διαπιστώνω σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας. Νομίζετε ότι επικοινωνείτε, αλλά αυτό δεν ισχύει.

Ή δε θέλετε ή δεν μπορείτε να ανοιχτείτε, να εκφράσετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας, να εκτεθείτε. Ίσως και να ξεχάσατε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό.

Παρατηρώ μάλιστα την εξής αντίφαση:

είστε η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Κάνετε σχεδόν καθημερινά αναρτήσεις αναζητώντας «like» ακόμη και από ανθρώπους που δεν είναι φίλοι σας, αλλά είναι απλοί γνωστοί, οι λεγόμενοι «εικονικοί- ψηφιακοί φίλοι».

Επομένως, καθημερινά «εκτίθεστε» αναρτώντας στιγμές της καθημερινότητάς σας, αλλά το κάνετε προστατευμένα. Εννοώ πίσω από μια οθόνη και με πολλά φίλτρα.

Τι είδους επικοινωνία μπορεί να υπάρχει,  όταν ο πομπός εξαρχής βάζει φίλτρα- περιορισμούς στον δέκτη;

Τι είδους επικοινωνία μπορεί να υπάρχει μέσα από ένα συνεχές scroll, που εστιάζει μόνο στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία;

Μήπως είμαι υπερβολική σε αυτό που λέω, γιατί ανήκω σε άλλη γενιά; Εσείς τι παρατηρείτε;

 Κωνσταντίνα: Οι περισσότεροι στα social media κρατούν μια απρόσωπη, ουδέτερη στάση.

Φορούν ακόμη και εκεί – μια μάσκα που δεν επιτρέπει στους άλλους να δουν ολόκληρη την εικόνα.

Σ.Ν: Άρα η εικόνα που προβάλλεται είναι επίπλαστη!

Αφροδίτη: Ναι, αυτό συμβαίνει. Ο καθένας διαμορφώνει  μια εικόνα που θέλει να δει ο ΑΛΛΟΣ!

Σ.Ν: Και όταν έρχεστε στο σχολείο; Ποια εικόνα προβάλλετε;

Αφροδίτη:  Οι περισσότεροι προσπαθούν και στο σχολείο να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, αλλά είναι πιο δύσκολο, γιατί οι συνθήκες είναι πραγματικές, χωρίς φίλτρα και οθόνες.

Σ.Ν: Πόσο νομίζετε ότι μας έχει επηρεάσει εμάς τους καθηγητές η πανδημία και ο εγκλεισμός; Διαπιστώνετε κάτι ιδιαίτερο στον τρόπο συμπεριφοράς μας προς εσάς;

Χαράλαμπος: Νομίζω ότι έχετε επηρεαστεί πολύ και ως άνθρωποι και ως καθηγητές. Αυτό ήταν πολύ εμφανές την περσινή σχολική χρονιά, που ούτως ή άλλως ήταν πολύ σύντομο το διάστημα της διά ζώσης εκπαίδευσης. Φέτος τα πράγματα είναι καλύτερα. Υπάρχει μια φιλική προσέγγιση προς τους μαθητές και μια διάθεση να συζητήσουν μαζί μας.

Κωνσταντίνα: Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι γίνεται πράγματι μια προσπάθεια εκ μέρους τους να μας προσεγγίσουν και να μας κατανοήσουν. Κάποιες φορές αυτή η προσπάθεια δεν έχει αποτέλεσμα. Σε αυτό νομίζω ότι καθοριστική ήταν φέτος  η ανάγκη να «βγει η ύλη» λόγω της Τράπεζας Θεμάτων. Με μια τόσο μεγάλη ύλη, δε μένει πολύς χρόνος για άλλα ζητήματα. Δεν υπάρχει αλληλεπίδραση ούτε διάθεση και χρόνος για συζήτηση.

Αφροδίτη: Συμφωνώ με την Κωνσταντίνα. Αν φέτος δεν υπήρχε η Τράπεζα Θεμάτων, θα μπορούσαμε πιο εύκολα όλοι – καθηγητές και μαθητές -να επανέλθουμε στην ομαλότητα της προ-covid εποχής.

Σ.Ν: Να σας ρωτήσω κάτι τελευταίο. Όλες αυτές οι δράσεις που ανέλαβε φέτος  το Λύκειό μας βοηθάνε κατά τη γνώμη σας στο να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς; Ή νομίζετε ότι γίνονται τυπικά, μόνο και μόνο γιατί πρέπει να γίνουν;

Αφροδίτη: Είναι πολύ σημαντικές, γιατί μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωριστούμε μεταξύ μας και να επικοινωνήσουμε.

Κωνσταντίνα: Συμφωνώ. Ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Επί 2 χρόνια το πρόγραμμά μας ήταν το ίδιο: ξύπνημα, μάθημα, διάβασμα, κινητό, ύπνος. Τώρα τουλάχιστον γίνεται και κάτι άλλο, ενδιαφέρον και διαφορετικό.

Χαράλαμπος: Τώρα νιώθω πιο έντονα την ανάγκη να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους. Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει  και λόγω της πανδημίας και λόγω της ηλικίας και της ωρίμανσης που επέρχεται.  Αυτές οι δράσεις ικανοποιούν ακριβώς αυτή την ανάγκη μου! Μακάρι να τις συνεχίσετε και του χρόνου.

Σ.Ν:  Το ίδιο εύχομαι και εγώ! Ευελπιστούμε βέβαια και στη συμμετοχή σας.

Κωνσταντίνα: Τι αποκομίσατε ως άνθρωπος από όλη αυτή την κατάσταση των 2 τελευταίων ετών;

Σ.Ν:Κατά τη γνώμη μου, το χειρότερο ή το καλύτερο που προέκυψε ως συμπέρασμα   ήταν ότι συνειδητοποιήσαμε το πόσο αδύναμοι είμαστε, κυρίως όταν είμαστε μόνοι μας.

Κάθε φορά λοιπόν που νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε βοήθεια, ας το κάνουμε χωρίς δισταγμό. Ομοίως και όταν ζητήσουν τη βοήθειά μας!

Και οι λύπες και οι χαρές είναι για τους ανθρώπους. Μόνος του δε ζει κανείς, εκτός αν είναι «θεός ή θηρίο», όπως είπε ο Αριστοτέλης.

4^ο Λύκειο Κοζάνης Ερωτηματολόγιο: Έφηβοι στην μετά – covid εποχή

Το ερωτηματολόγιο διανεμήθηκε σε 148 μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου μας:

Αποτίμηση -Σχολιασμός:

Σε συντριπτικό ποσοστό (περίπου 94%) οι μαθητές υποστηρίζουν ότι η επιρροή της πανδημίας και του εγκλεισμού που ακολούθησε υπήρξε καταλυτική στη ζωή τους. Εστιάζουν τις επιπτώσεις κυρίως στον κοινωνικό τομέα, δηλαδή στις κοινωνικές επαφές και συναναστροφές τους ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΣΟ στη σχολική τους επίδοση!(περίπου το 70% των ερωτηθέντων απάντησε ότι επηρεάστηκε πολύ λίγο η επίδοσή τους στο σχολείο! Άρα η τηλεκπαίδευση – κατά τη γνώμη τους -λειτούργησε  ικανοποιητικά!)

Συντριπτικό επίσης ποσοστό των μαθητών (περίπου το 80%) παρατηρεί σημαντικές αλλαγές στην κοινωνική συμπεριφορά και των μεγαλυτέρων. Όλοι δυσκολεύονται πλέον να επικοινωνήσουν. Χρήσιμα και ωφέλιμα είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά η άμεση, βιωματική επαφή δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα σύγχρονο τεχνολογικό μέσο. Τα social media δημιουργούν ένα τυπικό πλέγμα κοινωνικών επαφών σε ευρύ – είναι αλήθεια- φάσμα, αλλά χωρίς καμία εμβάθυνση. Οι εικονικοί φίλοι μπορεί να είναι πολλοί, αλλά είναι «ψηφιακοί», απλά ψηφία,νούμερα.

Ζερβανταρίδου Κωνσταντίνα- Καρτερολιώτη Αφροδίτη-Κυπιρτίδης Χαρά

Διαδικτυακός Διαγωνισμός Φωτογραφίας

Μία ακόμη δράση που πραγματοποιήθηκε ήταν η διεξαγωγή  Διαδικτυακού Διαγωνισμού Φωτογραφίας με θέμα  «Όταν μια πανδημία ενώνει ή και χωρίζει τον κόσμο όλο» , στον οποίο μπορούσαν να συμμετάσχουν μόνο μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου μας.

1^η φωτογραφία:  Κασνάκης Γιώργος, Υποδιευθυντής του Λυκείου μας

2η^: Κεχάογλου Μελίνα, μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου

3^η: Σαπανίδης Στάθης, μαθητής της Β΄ Λυκείου

4^η: Τσιμπούρη – Κρικέλη Μαρία, μαθήτρια της Α’ Λυκείου