Η μουσική είναι η πιο ευγενική από τις τέχνες, γιατί δίνει στην ανθρώπινη ψυχή τη δυνατότητα να εκφραστεί τελείως ελεύθερα, δίχως να περιορίζεται από σύμβολά όπως τα χρώματα ή οι λέξεις . (Debussy)
Στις μουσικές μου αναζητήσεις στα χρόνια των σπουδών μου κοντά σε εξαιρετικούς καθηγητές, βίωσα αυτό ακριβώς που αναφέρεται παραπάνω, την ελευθερία της ψυχής μου , μέσα από την ερμηνεία των τραγουδιών
Πηγή έμπνευσης για την επιλογή του θέματος συνετέλεσε η εντρύφησή μου δια μέσω της καθηγήτριας μου κ. Κατερίνας Παπαδοπούλου στο ποντιακό τραγούδι, η ποντιακή καταγωγή μου από την μεριά της μητέρας μου καθώς και ο κοινός τόπος καταγωγής με τον Χρύσανθο Θεοδωρίδη ο οποίος είναι ο Ν. Κοζάνης.
Ένας νομός ο οποίος δέχτηκε μεγάλο αριθμό Ελλήνων Ποντίων προσφύγων, οι οποίοι ακόμα και σήμερα διατηρούνε τα έθιμα και τις παραδόσεις τους μέσα από τα πολιτιστικά δρώμενα που πραγματοποιούνται. Η περιοχή της Κοζάνης συνεχίζει και σήμερα να αναδεικνύει εξαιρετικούς καλλιτέχνες στη ποντιακή μουσική με πρωτεργάτη τον Χρύσανθο Θεοδωρίδη, καθώς και τον Γιώργο Αμαραντίδη (Σιμούλτς) λύρα -τραγούδι, Καραπαναγιωτίδη Κώστα τραγούδι, Χρήστο Ακριτίδη τραγούδι, Αλέξη Παρχαρίδη τραγούδι, Γ.Σοφιανίδη λύρα -τραγούδι, Στάθη Παρχαρίδη τραγούδι, Αραματανίδης Γιάννης αγγείο τουλουμ ,Παναγιώτη Θεοδωρίδη τραγούδι, Παναγιώτη Χωλόπουλο λύρα τραγούδι, Γιάννη Σιαμίδη λύρα, Θεόφιλο Πουταχίδη τραγούδι, Γιώργο Πουλαντζακλή λύρα-κεμανέ, Βασίλης Φωλίνας αγγείο-γαβάλκ.α
Eπιδίωξα να διερευνήσω τη μουσική ταυτότητα του καλλιτεχνικού έργου του Χρύσανθου Θεοδωρίδη ο οποίος επηρέασε όσο κανένας άλλος πόντιος τραγουδιστής την ιστορική διαδρομή της παραδοσιακής ποντιακής μουσικής, μια παράδοση που έχει τις ρίζες της βαθιά στους αιώνες. Ήταν ο τραγουδοποιός, συνθέτης, στιχουργός ο οποίος ταυτίστηκε απόλυτα με την ποντιακή μουσική. Μέσα από την πεντηκονταετή πορεία του στη δισκογραφία (1951 -2005) ηχογραφώντας περίπου 48 δίσκους και ερμηνεύοντάς περισσότερα από 200 τραγούδια, των συναυλιών που πραγματοποίησε στο εξωτερικό ,των συνεργασιών του σε ραδιοφωνικές εκπομπές, συνέβαλε ώστε η ποντιακή μουσική να καταστεί ευρέως αναγνωρίσιμη εντός και εκτός του Ελλαδικού χώρου.
O Χρύσανθος Θεοδωρίδης ταυτίστηκε απόλυτα με τα τραγούδια του με την ποντιακή παραδοσιακή μουσική και την συμβολή του στη διαμόρφωση της εξελικτικής πορείας της μέχρι σήμερα .
Στα πενήντα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας υπηρέτησε τη ποντιακή μουσική ως στιχουργός, ερμηνευτής, συνθέτης, άφησε μεγάλη δισκογραφική παρακαταθήκη που είναι ο κορμός της παραδοσιακής μουσικής για τους σύγχρονους καλλιτέχνες.
Σήμερα ασκεί επιρροή και γίνεται πρότυπο για νέους ερμηνευτές. Τα τραγούδια του αγαπήθηκαν ερμηνεύονται από όλους τους πόντιους καλλιτέχνες όσο κανενός άλλου πόντιου τραγουδιστή.
Ο Χρύσανθος αποτέλεσε σημείο αναφοράς του πολιτιστικού ποντιακού προφορικού μουσικού πολιτισμού καταγράφοντας στίχους και μελωδίες από την πρώτη γενιά Ελληνοποντίων προσφύγων. Η διάσωση και η δημιουργία μεγάλου αριθμού τραγουδιών που ερμηνεύονται ακόμη και σήμερα από νέους καλλιτέχνες οφείλεται στο μουσικό έργο του Χρύσανθου.
Προώθησε την αξία και το πνεύμα της ποντιακής μουσικής παράδοσης στην Ελληνική κοινωνία, απευθύνθηκε τόσο σε ένα ποντιακό κοινό όσο και στο ευρύτερο Ελληνικό κοινό και κατέστησε αναγνωρίσιμο τον ποντιακό μουσικό πολιτισμό στην ευρύτερη ελληνική μουσική σκηνή.
Προσπάθησε με την πίστη του στην παράδοση, το ταλέντο του στη συγγραφή δίστιχων ,τον ιδιόμορφο τρόπο ερμηνευτικής εκτέλεσης, την τεχνική του, την φωνή και τα τραγούδια του να αποτελεί πρότυπο μίμησης για αρκετούς νέους καλλιτέχνες οι οποίοι μελετούν την δισκογραφία του και υιοθετούν στοιχεία της.
Μετά από ακρόαση και μελέτη της δισκογραφίας του Χρύσανθου και συγχρόνως μεγάλου αριθμού τραγουδιών της σημερινής Ποντιακής μουσικής έχω διαπιστώσει ότι το νεοποντιακό ρεπερτόριο έχει επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά στις μέρες μας έναντι των παραδοσιακών ερμηνειών. Άλλαξε η δομή και το ύφος της ποντιακής μουσικής. Τα ποντιακά τραγούδια που ακούγονται είναι διαφορετικά από τα πρότυπα τραγούδια της πρώτης και δεύτερης γενιάς. Η διείσδυση νέων στοιχείων έχουν αλλοιώσει και τη ταυτότητα και την ποιότητα της μουσικής. Πλήκτρα, μπάσο, ντραμς, κιθάρα έχουν γίνει μέρος της ποντιακής ορχήστρας με τη λύρα αρκετές φορές να μην έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρατηρούνται αλλαγές στον ρυθμό, το ύφος και τη χρήση της γλώσσας με προσθήκη νεοελληνικών στοιχείων.
Επίσης, πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να πραγματοποιείται αναπαραγωγή των παραδοσιακών τραγουδιών με παραλλαγές, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μελωδίες με διαφορετικό στίχο και με σύγχρονα μουσικά όργανα, αυτό συμβαίνει και σε παραδοσιακά τραγούδια που ερμήνευσε και ο Χρύσανθος.
Υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες οι οποίοι είναι μουσικά καταρτισμένοι, μελετούν τους παλιούς παραδοσιακούς μουσικούς και προσπαθούν να διατηρήσουν την ποντιακή ταυτότητα στο έργο που παράγουν. Δημιουργούν δισκογραφία προσπαθώντας να μην ξεφεύγουν από τα βασικά στοιχεία της ποντιακής μουσικής της πρώτης γενιάς, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν βάση την δισκογραφία του Χρύσανθου γιατί αυτός την αποτύπωσε με άριστο τρόπο. Για τους περισσότερους μουσικούς δεύτερης και τρίτης γενιάς υπήρξε ο «Δάσκαλος» που τους δίδασκε και τους καθοδηγούσε στα μουσικά τους βήματα.
Το έργο του Χρύσανθου Θεοδωρίδη παραμένει ακόμα και σήμερα ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των ποντίων μουσικών, αυτών οι οποίοι θέλουν να δημιουργήσουν νέα μουσική παράδοση και καλό ποντιακό τραγούδι.
Η διαχρονικότητα του μουσικού έργου του Χρύσανθου Θεοδωρίδη αποτελεί κληροδότημα για τις νέες γενιές μουσικών όπως διαφαίνεται από την σημερινή μουσική σκηνή.
