Το κλάμα του Αλιάκμονα
Τον Άγιο Αλιάκμονα τον φτιάξαν οι Τιτάνες
και τον ορκίσαν οι Θεοί, ποτέ να μη στερέψει.
Με ορμηνιά να μη δεθεί από ανθρώπου χέρι
και γέφυρα καμαρωτή, στην πλάτη να μη βάλει.
Τον πάλεψαν σ’ Ορεστικό, Βογατσικό στη Σμίξη,
και τίναξε ο Ποταμός και πέταξε τις πέτρες.
Μόνο μια άγρια φυλή, οι Πετρομαστοράδες,
πάτησαν το γινάτι του, τού φόρεσαν “σαμάρι”.
Κι ο Ποταμός αγάπησε το εξάτοξο γεφύρι,
το φόρεσε σα κόσμημα για δυόμιση αιώνες!
Απ’ τη χαρά του γλύκανε τα κρέτσανα νερά του,
οι προβατίνες έπιναν κι άσπριζε το μαλλί τους!
Μα έφερε έτσι ο καιρός να σπάσουν τις καμάρες,
και έπεσε η γέφυρα σαν ήρωας πολέμου.
Κι ακούστηκε στα Γρεβενά μέσα στη μαύρη νύχτα,
το κλάμα τ’ Αλιάκμονα που θέλει το γεφύρι:
“Για το γεφύρι του Πασά, πάτησα χίλιους όρκους,
χαιρόμουν τις καμάρες του, τα όμορφά του τόξα.
Ανθρώπου έργο ο πόλεμος, ανθρώπου το γεφύρι…
μα τη χαρά που έχασα, εγώ τη θέλω πίσω.”
Αφιερωμένο στο γεφύρι του Πασά που ανατινάχθηκε το 1941 και έπεσε σαν ήρωας πολέμου, για να μην περάσουν οι Γερμανοί.
Ο Θωμάς Μπιζιούρας είναι προγραμματιστής εφαρμογών Excel και ερασιτέχνης φωτογράφος από τα Γρεβενά.
Επικοινωνία: thomas@gnosia.gr
