Ο Βασίλης Ναλμπάντης είναι Έλληνας τρομπετίστας, συνθέτης και παραγωγός. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει μελετήσει και ερμηνεύσει πολλά διαφορετικά μουσικά στυλ, επικεντρώνοντας στη γεφύρωση και τη συγχώνευση της ”δυτικής” και της ”ανατολικής” μουσικής. Κάτι που μπορεί να φανεί στα συγκροτήματά του, Ellipsis Quintet και HaydeTanz. Επιπλέον, μαζί με τον κατασκευαστή χάλκινων πνευστών Lechner, έχει αναπτύξει το δικό του μοντέλο μικροτονικής τρομπέτας ”Nalbantis”, που χρησιμοποιεί στα έργα του!
Βασίλη, καταρχάς θα ήθελα να μου πεις πως ξεκίνησε επαφή σου με τη μουσική και πως ανακάλυψες τη τρομπέτα.
Μεγαλώνοντας στη Δυτική Μακεδονία και συγκεκριμένα στη Κοζάνη, ο ήχος των χάλκινων μουσικών οργάνων ήταν πάντα παρών. ¨Όταν όμως ήμουν αρκετά ώριμος ώστε να καταλαβαίνω, ως έναν βαθμό, τι παίζει και πως ακούγεται το κάθε όργανο, τότε ήταν που ερωτεύτηκα την τρομπέτα! Αυτό έγινε περίπου σε ηλικία 11 χρονών, στα 12 αποφάσισα ότι ήθελα να μάθω να παίζω αυτό το όργανο.
Ο θείος ενός τότε φίλου μου, ήταν μέλος της τοπικής Φιλαρμονικής “Πανδώρας”. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε να μάθουμε, αυτός τρομπόνι ΚΑΙεγώ τρομπέτα. Αν και ο φίλος μου τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη, πήγα μόνος μου και δεν το μετάνιωσα από τότε!
Έχεις βρεθεί σε Πανεπιστημιακό περιβάλλον στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, στην Ιόνιο Ακαδημία και στην σχολή καλών και παραστατικών τεχνών του Γκρατς. Ποιες είναι διαφορές που εντόπισες είτε με αρνητικό η θετικό πρόσημο (αν υπήρχαν) ;
Αναπόφευκτα κάποιος μπορεί να δει αρκετές διαφορές ανάμεσα στα δύο τμήματα. Ειδικά στην Jazz, με την οποία ασχολήθηκα. Καταρχάς στο Γκρατς υπάρχει αποκλειστικό τμήμα Jazz, το οποίο λειτουργεί από το 1965 ενώ στη Κέρκυρα υπάρχει η κατεύθυνση Jazz, η οποία, αν και δε θυμάμαι πότε καθιερώθηκε, σίγουρα είναι νεότερη του Γκρατς.
Δε μπορώ να μιλήσω για το πως λειτουργεί το τμήμα το 2023, αλλά όταν έφυγα εγώ, το 2010 από τη Κέρκυρα, αν και υπήρχε ένας καλός αριθμός μαθημάτων πάνω στη Jazz, με τα παγκόσμια στανταρ δεν ήταν αρκετά. Αυτό ήταν ένα κενό το οποίο συμπληρωνόταν (και με το παραπάνω) από άλλα μουσικολογικά μαθήματα τα οποία σε κάποιο βαθμό σου “έτρωγαν” χρόνο, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται ο μαθητής να αφιερωθεί στην Jazz. Υπήρχαν κάποια θέματα οργάνωσης αλλα αυτό είναι κάτι που βρίσκεται σε αρκετά πανεπιστήμια της Ελλάδος.
Το τμήμα του Γκρατς, αν και μικρό για τα μέτρα των τμημάτων των μεγάλων πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής, είναι αρκετά μεγάλο ώστε να μην επιτρέπει ιδιαίτερο χρόνο στους καθηγητές να έχουν μια πιο προσωπική σχέση με τους μαθητές τους. Αυτό δε συνέβαινε τόσο στη Κέρκυρα, όπου ο σχετικά μικρότερος αριθμός μαθητών άφηνε περιθώρια ώστε να αναπτυχθεί μια σχέση δασκάλου-μαθητή όπου η ανταλλαγή γνώση συμπληρωνόταν από ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών πάνω στο εκάστοτε αντικείμενο.
Ποια μουσική εμπειρία σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Δύσκολη ερώτηση! Θα μπορούσα να διαλέξω κάποια συναυλία/περιοδεία που έπαιξα ή ηχογράφηση, και υπάρχουν αρκετές από τις παραπάνω που απήλαυσα. Αλλα αν είχα να διαλέξω μία, θα ήταν μια συγκεκριμένη συναυλία που παρακολούθησα, η οποία διαμόρφωσε καθοριστικά την μουσική μου αισθητική. Ήμουν στο τέταρτο έτος των σπουδών μου, στηΝ Κέρκυρα και η συναυλία ήταν του τότε καθηγητή μου στο τμήμα, Βασίλη Ρακόπουλου. Αν και είχα ακούσει ήδη αρκετή world/ethnic-jazz όπως και τον ίδιο να παίζει στο πλαίσιο των μαθημάτων δεν είχα ακούσει ακόμα την δική του μουσική. Με λίγα λόγια, ήταν η πρώτη φορά(και μέχρι σήμερα) που κάποια μουσική μίλησε κατευθείαν μέσα μου, με τρόπο τόσο οικείο και σε τοσα επίπεδα. Ίσως ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να ακούσω εκείνη τη στιγμή αλλά με συγκίνησε τόσο που για καλό μέρος της συναυλίας δε μπορούσα να σταματήσω να δακρύζω και να ανατριχιάζω! Από εκείνο το βράδυ και πέρα, οι μουσικοί μου στόχοι, η μουσική μου ενσυναίσθηση και τα πρότυπα άλλαξαν ανεπιστρεπτί!
Θα ήθελα να πεις λίγα λόγια τον Σύλλογο “Echos” που εδρεύει στην Αυστρία.
Ο Echos είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος ο οποίος έχει ως στόχο την προώθηση της μουσικής και κουλτούρας των Βαλκανίων, Ελλάδας και νοτιοανατολικής μεσογείου στην Αυστρία, όπως και το να βοηθήσει τον διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών με διαφορετικές κουλτούρες και έχει ως έδρα το Γκρατς.
Αν και ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2017, αρχίσαμε να δραστηριοποιούμαστε κυρίως από το 2020. Μέχρι σήμερα έχουμε οργανώσει και συμμετάσχει σε πληθώρα σεμιναρίων και workshops, έχουμε παίξει συναυλίες με το δικό μας Echos Project Ensemble όπως και με σύνολα συνδεδεμένα με τον σύλλογο. Είμαστε συνέχεια σε κίνηση οργανώνοντας νέα πράγματα και σχεδιάζουμε συνεργασίες με άλλους συλλόγους της Αυστρίας. Σιγά σιγά έχουμε χτίσει μια πολύ καλή φήμη στο Γκρατς, κάτι που φαίνεται από τη προσέλευση σε κάθε ιβέντ που οργανώνουμε.
Τέλος, θα ήθελα να μιλήσουμε για την τελευταία σου προσωπική δισκογραφική δουλειά. Ποια ήταν η ιδέα πίσω από ένα σόλο άλμπουμ με τρομπέτα.
Το άλμπουμ λέγεται “Byzantine music through the Microtonal Trumpet” και περιέχει 10 Υμνους και χωρικά της Βυζαντινής μουσικής (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τον ακούσει και να με στηρίξει εδώ). Η ιδέα για την δημιουργία αυτου του δίσκου αναπτύχθηκε παράλληλα με την μικροτονική τρομπέτα μου! Πάντα μου άρεσε και με συγκινούσε η Βυζαντινή μουσική σε βαθύ επίπεδο και τώρα έχοντας ένα όργανο που μπορεί να αναπαράγει τον ασυγκέραστο χαρακτήρα αυτής της μουσικής, θέλησα με σεβασμό και προσοχή, να εισάγω τον ήχο των χάλκινων οργάνων στη Ορθόδοξη εκκλησιαστική μουσική και να την ερμηνεύσω μέσω της τρομπέτας. Κάτι που, απ όσο ξέρω τουλάχιστον, δεν έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν.
Αν και προτιμώ να παίζω με άλλους μουσικούς, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλη μικροτονική τρομπέτα, έχω το πρωτότυπο, γι’αυτο προκειμένου να προσομοιωθεί μια χορωδία, ηχογράφησα επτά “στρώματα” από τρομπέτες με overdubbing, οπως και μπάσο τρομπέτα και τρομπόνι για τον Ισοκράτη. Ο δίσκος έχει λάβει καλές κριτικές, και ελπίζω να προτρέψει τους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης να τον ακούσουν.
Δυο λόγια για τη μικροτονική τρομπέτα:
Τα τελευταια χρόνια (και λόγω του Echos) παίζω πολύ παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας και της ανατολικής μεσογείου. Αυτή η μουσική είναι κατά βάση ασυγκέραστη. Η τρομπέτα, σαν όργανο δεν είναι φτιαγμένη για τέτοια μουσική.
Γι’αυτό είχα την ιδέα να φτιάξω ένα όργανο το οποίο να μπορεί να σταθεί δίπλα σε ένα ούτι η ένα κανονάκι και να μπορεί να αναπαράγει ένα αυθεντικό, παραδοσιακό ήχο. Πρότεινα λοιπόν την ιδέα μου στον αυστριακό κατασκευαστή χάλκινων οργάνων Lechner, ο οποίος και δέχθηκε. Μέσα σε 2 χρόνια, μετά από αρκετούς πειραματισμούς, αναπτύξαμε τη τρομπέτα “Ναλμπάντης”. Την οποία πια και χρησιμοποιώ και μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να την αγοράσει!
