Στην εποχή μας, εποχή των ραγδαίων τεχνολογικών και επιστημονικών εξελίξεων, οι εικαστικές τέχνες αλλά και οι έννοιες που εμπλέκονται ενεργά στη διαμόρφωσή τους, όπως οι έννοιες, της μορφής, της ύλης, του χώρου κ.α, έχουν υποστεί μια σειρά από μεταμορφώσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας νέας κοσμοθεωρίας[1], η οποία έχει σκοπό να γκρεμίσει τα τείχη μεταξύ των φαινομενικά ξένων ερευνητικών πεδίων της ανθρώπινης σκέψης και δράσης και να τα οδηγήσει σε μια νέα κοινή αρχή. Η τέχνη επηρεασμένη από τις συναρπαστικές επιστημονικές εξελίξεις, στράφηκε στην αναζήτηση νέων τρόπων απεικόνισης του κόσμου, χρησιμοποιώντας μια νέα αφαιρετική διατύπωση, έναν νέο κοσμικό κώδικα. Η αντιληπτή μέσω των αισθήσεων μας πραγματικότητα δεν είναι παρά μόνο το φαινομενικό πλαίσιο περισσοτέρων μη αντιληπτών επιπέδων που είναι σε συνεχή κίνηση και αλλαγή.
Κατόπιν συστηματικής έρευνας και πειραματισμού, έχω επιλέξει ως κύρια πεδία δράσης της πλαστικής μου την έννοια του χώρου καθώς και της ρέουσας ενέργειας εντός του αλλά και την μετατροπή της ύλης σε ενέργεια, μετασχηματίζοντας τα στον πεδίο έρευνας των εικαστικών.
Η εξέλιξη της δουλειάς μου με οδήγησε στο ανεικονικό πεδίο έρευνας και ως συνέχεια αυτής της πορείας προέκυψε η ανάγκη το έργο να βγει από τις δυο διαστάσεις και να υφίσταται πλέον ως αντικείμενο στον βιωμένο χώρο[2].
Παράλληλα οι νέες προσεγγίσεις της επιστήμης της φυσικής βεβαιώνουν πως :«… η πραγματικότητα του χώρου δεν είναι όπως την αντιλαμβανόμαστε, αλλά ο χώρος είναι καμπυλωμένος και μη ευκλείδειος. Οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι η αιτία που αντιλαμβανόμαστε ελλιπώς την πραγματικότητα. Στην ουσία τα πάντα γύρω μας αποτελούνται από αόρατα σωματίδια υλοενέργειας, που πάλλονται, καμπυλώνοντας το χώρο, παίρνοντας διάφορες τιμές». Σύμφωνα με τις έννοιες της φυσικής, το κενό που περιβάλλει κάθε υλικό, δεν είναι πραγματικά κενό, αντιθέτως είναι, πλήρες, γεμάτο. Τα όρια μεταξύ τους δεν είναι υπαρκτά. «Το κενό που αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις, είναι μια κοχλάζουσα ενέργεια, πανταχού παρούσα, μη αισθητή ουσία» υποστηρίζει ο Μάνος Δανέζης[3].
Η ενασχόλησή μου με την τρισδιάστατη ψηφιακή σχεδίαση με οδήγησε στην απελευθέρωση της σκέψης από τα στενά όρια των νόμων της νευτώνειας φυσικής (βαρύτητα). Το έργο πλέον είναι ελεύθερο να αιωρηθεί, να μεταφερθεί και να κινηθεί στον χώρο και στον χρόνο, δίχως δεσμεύσεις, δίχως όρια. Γι’ αυτό το λόγο ονόμασα το έργο μου: « ΩΣΙΣ» «OSIS» (« ὦσις » = ΩΘΗΣΙΣ = ΑΙΩΡΗΣΙΣ).
Έτσι, επέλεξα ο τρόπος παρουσίασης της έρευνας μου να γίνει με το ψηφιακό πολυμέσο της Επαυξημένης Πραγματικότητας -(AR)- Augmented Reality[4]. Η υλικότητα του έργου δεν θα υπάρχει πλέον με τη συνήθη έννοια, ως βιώσιμη, δηλαδή, πραγματικότητα, αλλά θα φανερώνεται μέσω της τεχνολογίας, ως εικόνα και στα πλαίσια μιας διαφορετικά νοούμενης υλικότητας. Κάτι, δηλαδή, που δεν είναι άμεσα ορατό με τις αισθήσεις μας, καθίσταται ορατό μέσω της μετατροπής της πληροφορίας σε κώδικα 0-Ι.
Ο Αριστοτέλης[5] τα Φυσικά του προσδίδει στην έννοια ύλη, ανοιχτότητα, εύρος και βαθύτητα. Για αυτόν η ύλη δεν είναι μόνο ο χαλκός του αγάλματος, αλλά και κάθε αναγκαία συνθήκη που καθιστά δυνατό το φαινόμενο. Τα γράμματα – για τον φιλόσοφο – είναι ύλη των συλλαβών, τα τέσσερα στοιχεία: φωτιά, νερό, αέρας, γη, είναι ύλη των σωμάτων, τα μέρη του όλου αποτελούν την ύλη του όλου και οι προκείμενες προτάσεις ενός συλλογισμού, την ύλη του συμπεράσματος.
Έτσι, η ύλη αποκτά μια τελείως διαφορετική υπόσταση έξω από την Νευτώνεια αντίληψη και πολύ κοντά στις αντιλήψεις και ανάγκες της σύγχρονης Φυσικής. Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως και η πληροφορία 0 – Ι είναι ύλη του ψηφιακού έργου, η οποία μεταφέρεται στον ψηφιακό χώρο αλλά και τον «πραγματικό» μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Ο θεατής καλείται να ανοίξει την εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας στο κινητό ή το τάμπλετ, η οποία μέσω της κάμερας ανιχνεύει μέσα στον πραγματικό χώρο, έναν καθοδηγητικό δείκτη (marker- σχέδιο). Έπειτα μέσα στην οθόνη θα προβληθεί το τρισδιάστατο ψηφιακό μοντέλο ως επαύξηση του φυσικού χώρου.
Βιογραφικό
Ο εικαστικός Αδάμ Στέργιος γεννήθηκε στην Φλώρινα, το 1997. Το 2015 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας, με καθηγητές τον Χάρη Κοντοσφύρη, Θωμά Ζωγράφο και Σοφία Παπαδοπούλου, από όπου αποφοίτησε με ’‘ Άριστα ’’ και με Master Integrated τον Ιούνιο του 2020. Τον Οκτώβριο του 2020 ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο ΠΜΣ Οπτικοακουστικές Τέχνες στην Ψηφιακή Εποχή στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Το εικαστικό έργο του Στέργιου, αναζητά στον πλαστικό χώρο απλές ρυθμικές συμμετρικές δομές, που συνθέτουν μορφές από τα βασικά γεωμετρικά στερεά, όπως ο κύβος και η σφαίρα. Στόχος της πλαστικής του είναι ο εντοπισμός και η φανέρωση του εσωτερικού. Η ταυτόχρονη παρουσία – απουσία του υλικού στοιχείου μέσω της διαφάνειας. Η έρευνα και οι πειραματισμοί του επικεντρώνονται κυρίως στις έννοιες του χώρου και της ύλης, την μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και τη ροή της ενέργειας στον χώρο. Κυρίως δε τις ενδεχόμενες μορφοποιήσεις τους στον εικαστικό χώρο. Η κίνηση αποκτά στο έργο του, τον χαρακτήρα της λειτουργίας.
Οδηγίες εγκατάστασης AR εφαρμογής.
Σαρώστε με το κινητό σας το QR Code. (Αν δε διαθέτετε στο κινητό σας QR σαρωτή, μπορείτε να κατεβάσετε έναν από την εφαρμογή Play Store.)
Πατήστε πάνω στον σύνδεσμο που εμφανίζει η σάρωση.
(0SIS.apk – Google Drive.)
Στη συνέχεια πατήστε ‘’ Πρόγραμμα εγκατάστασης πακέτου ’’ , όπου κατεβαίνει η εφαρμογή -0SIS- Α.S στο κινητό σας.
Έπειτα πατήστε Ρυθμίσεις και ενεργοποιήστε την παράμετρο, ‘’ Να επιτρέπεται από αυτήν την πηγή ‘’.
Πηγαίνετε πίσω και πατήστε ‘’ Εγκατάσταση ‘’. Μετά την εγκατάσταση της εφαρμογής πατήστε ‘’ Άνοιγμα ‘’.
Μόλις ανοίξει η εφαρμογή ΑR, είστε έτοιμοι να σαρώσετε τους καθοδηγητικούς δείκτες που βρίσκονται στις σελίδες του περιοδικού και να προβάλλετε το περιεχόμενο – έργο τέχνης. (Η εφαρμογή λειτουργεί μόνο σε κινητά με λειτουργικό σύστημα Android.)
Βιβλιογραφικές αναφορές – Ηλεκτρονικές πηγές
[1] Γέτμου, Ε. (2018). Τέχνη και Επιστήμη. Ερμηνευτικές Προσεγγίσεις στη Μοντέρνα και Σύγχρονη Τέχνη μέσα από την Επίδραση της Επιστήμης. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Επίκεντρο.
2 Δασκαλοθανάσης, Ν. (2006). Από τη Μινιμαλιστική στην Εννοιολογική Τέχνη. Αθήνα: Εκδόσεις Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
3 Δανέζης, Μ. (2018). Μετασχηματίζοντας τον Κενό Χώρο σε Ύλη και Ενέργεια.
Ανακλήθηκε 15 Ιανουαρίου 2020 από https://www.youtube.com/watch?v=bgl8Gqy9au8
4 Μουστάκας, Κ., Παλιόκας, Ι., Τσακίρης, A., Τζοβάρας, Δ. (2015). Επαυξημένη Πραγματικότητα.
Ανακλήθηκε 17 Ιανουαρίου 2020 από http://repfiles.kallipos.gr/html_books/50/Chapter_10/index.html
5 Κάλφας, Β. (2000). Αριστοτέλης Περί Φύσεως. Το δεύτερο βιβλίο των φυσικών. Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις.
[1] Γέτμου, Ε. (2018). Τέχνη και Επιστήμη. Ερμηνευτικές Προσεγγίσεις στη Μοντέρνα και Σύγχρονη Τέχνη μέσα από την Επίδραση της Επιστήμης. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Επίκεντρο.
[2] Δασκαλοθανάσης, Ν. (2006). Από τη Μινιμαλιστική στην Εννοιολογική Τέχνη. Αθήνα: Εκδόσεις Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
[3] Δανέζης, Μ. (2018). Μετασχηματίζοντας τον Κενό Χώρο σε Ύλη και Ενέργεια.
Ανακλήθηκε 15 Ιανουαρίου 2020 από https://www.youtube.com/watch?v=bgl8Gqy9au8
[4] Μουστάκας, Κ., Παλιόκας, Ι., Τσακίρης, A., Τζοβάρας, Δ. (2015). Επαυξημένη Πραγματικότητα.
Ανακλήθηκε 17 Ιανουαρίου 2020 από http://repfiles.kallipos.gr/html_books/50/Chapter_10/index.html
[5] Κάλφας, Β. (2000). Αριστοτέλης Περί Φύσεως. Το δεύτερο βιβλίο των φυσικών. Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις.
