Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα ασανσέρ έχουν μέσα καθρέφτες; Την απάντηση θα τη βρείτε στη «βιομηχανική εποχή», κατά την οποία συνήθιζαν να χτίζουν ψηλά κτίρια. Οι κατασκευαστικές εταιρείες βρίσκονταν σε διαρκή ανταγωνισμό για το ποια θα χτίσει το «ψηλότερο κτίριο του κόσμου», οι όροφοι πλήθαιναν, άρα και η «διαδρομή» προς τα πάνω.
Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Τότε οι ανελκυστήρες ήταν αργοί και σε καμία περίπτωση όπως οι σημερινοί. Έτσι, απαιτούνταν χρόνος για να φτάσεις πάνω στους ορόφους και ο κόσμος διαμαρτύρονταν για την καθυστέρηση.
Οι κατασκευαστές σκέφτηκαν πως κάπως έπρεπε να κατευνάσουν τις φωνές του κόσμου. Οπότε… έβαλαν καθρέφτες.
Ο κόσμος σταμάτησε να διαμαρτύρεται τόσο επειδή η ώρα περνούσε και έφταναν στον όροφό τους δίχως να το καταλάβουν. Οι επιβάτες κοίταζαν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, περιποιώντας κάποια ατέλεια στο ντύσιμο ή στο χτένισμά τους.
Ο άλλος λόγος που τοποθετήθηκαν οι καθρέφτες είναι και για θέμα ασφάλειας, γλιτώνοντας τον κόσμο από πιθανές πτώσεις στο φρεάτιο.
Αν το ασανσέρ δε σταματούσε στο σημείο που έπρεπε και βρισκόταν χαμηλότερα ή ψηλότερα, με αποτέλεσμα ο αφηρημένος κόσμος ή αυτοί που κάνουν μηχανικά τέτοιες κινήσεις, να κινδυνεύουν με πτώση.
Με την απουσία του καθρέφτη αυτός που κάθεται απέναντι και ετοιμάζεται να μπει μέσα στο ασανσέρ δεν αντικρίζει το είδωλό του, αλλά τον τοίχο. Με τους καθρέφτες ο κόσμος βλέπει πλέον το είδωλό του, που σημαίνει πως το ασανσέρ είναι εκεί στη θέση του. Αν υπάρχει πίσω από την πόρτα μαύρο κενό, τότε υπάρχει κίνδυνος και… δεν μπαίνουμε.
