Καλλιτέχνης με αναζητήσεις, αδυναμίες και πάθος ο Χρήστος Βογιατζής μας χάρισε μερικές «καλλιτεχνικές» στιγμές από τον χρόνο του.
Ο Χρήστος γεννήθηκε στην Λευκόβρυση Κοζάνης το 1974, μεγάλωσε μέσα στο σιδεράδικο του πατέρα του από όπου θεωρεί πως γνώρισε την φόρμα και την σύνθεση στην πράξη βιώνοντας έτσι την κατασκευαστική διαδικασία.
Το 1995-1997 φοίτησε στην σχολή Ωμέγα στην Αθήνα, στον τομέα των εφαρμοσμένων τεχνών και το 2008 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών – ζωγραφική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με δασκάλους τους Κυριάκο Μορταράκο , Γιώργο Τσακίρη, και στην χαρακτική τον Ξενή Σαχίνη.
Τι σημαίνει Τέχνη για εσένα; Πώς την αντιλαμβάνεσαι;
Για μένα είναι μια αδιάσπαστη πνευματική λειτουργία της ανθρώπινης φύσης και δεν νομίζω πως είναι προνόμιο λίγων, υπάρχει στον άνθρωπο σαν δυνατότητα. Αυτή αναπτύσσεται ή όχι μέσα σε όλο αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα, μέσω της καλλιέργειας μετά της συνειδητοποίησης και τέλος της κριτικής. Αποτέλεσμα ίσως είναι το έργο, το οποίο και διαπέρνα την πεπερασμένη του υπόσταση, το χρονικό όριο της ζωής του. Τώρα για μένα κάποιες έννοιες που θεωρώ πως μπορούν να αντέξουν δίπλα σε μια τόσο φιλόδοξη προσπάθεια και φυσικά εγώ προσπαθώ και θέλω να υπάρχουν στη δουλειά μου, είναι η απλότητα η μετουσίωση, το απόσταγμα..
Ποιοι καλλιτέχνες παλιοί ή σύγχρονοι είναι σημαντικοί για εσένα;
Αποφάσισα ότι θα γίνω ζωγράφος κάπου στην προεφηβική μου ηλικία , όταν είδα για πρώτη φόρα την Guernica του Picasso και όχι πως δεν ζωγράφιζα από πριν, αλλά την απόφαση πως θέλω να κάνω αυτό! Την πήρα τότε τόσο με συντάραξε. Θεοτοκόπουλος, Rembrandt, Cézanne, Van Gogh, Monet, Kandinsky, malevitsj, Μπουζιάνης, Freud, Richter, Κουνέλης, κ.ά.
Η προσωπική σου δουλεία; Με τι καταπιάνεσαι σαν καλλιτέχνης; Τι θέλεις να δηλώσεις μέσα από τα έργα σου;
Ζωγραφίζω, φτιάχνω κατασκευές γλυπτά ότι χρειαστεί για να πραγματώσω τη σκέψη μου.
Με απασχολεί η θέση και η στάση του ανθρώπου στις κατά καιρούς αναδιπλώσεις της ιστορίας του. Επίσης με ενδιαφέρουν οι περιπτώσεις που αυτός ξεπερνά την κατά κάποιο τρόπο κατεκτημένη του λογική, πχ πριν ακόμη ανατραπούν οι βεβαιότητες από μια νέα ανακάλυψη.
Δεν νομίζω πως είμαι σε θέση να δηλώσω οτιδήποτε, ίσως μόνο να θέσω κάποια ερωτήματα.
Έχεις συγκεκριμένες καλλιτεχνικές εμμονές; Πως σου έρχεται η έμπνευση;
Είναι αλήθεια πως για να αντέξει κάποιος δημιουργός την διαδικασία του έργου πρέπει να υπάρχει κίνητρο σημαντικό και φυσικά αυτό δεν είναι σε όλους μας το ίδιο, η εμμονή έγκειται στο ανικανοποίητο, στο ότι το ξαναβλέπεις το εξελίσσεις και αυτό δεν εξαντλείται. Είναι κάποιοι δημιουργοί που λένε ότι νοιώθουν πως καταπιάνονται με το ίδιο έργο μια ζωή.
Εκτός από όλα αυτά που έχεις ζωγραφίσει, υπάρχει κάτι που θέλεις πολύ να ασχοληθείς αλλά δεν έχεις καταφέρει να το κάνεις ακόμα;
Κατ’ αρχήν δε νομίζω πως η δουλειά μου έχει τέτοιο εύρος για να μπορέσω να πω πως υπάρχει και κάτι ακόμα που θα ήθελα να κάνω, είναι τόσα πολλά αυτά με τα όποια θα ήθελα να ασχοληθώ που αν συνειδητοποιήσω το αμείλικτο του χρόνου θα απογοητευθώ. Αφήνω τη ζωή μου να με οδηγήσει μέσα από τις προτεραιότητες που έχω θέση γι’ αυτήν.
Κάνεις Τέχνη σε περίοδο κρίσης, τι σημαίνει αυτό για εσένα; Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να γίνει ζωγράφος αλλά δεν έχει μία.
Κάνω; δεν ξέρω..ας πούμε καλύτερα πως προσπαθώ να κάνω. Πάντως ακόμη και αν θεωρήσουμε πως οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες η συμπεριφορά δεν αλλάζει. Ο δημιουργός έχει ανεπτυγμένες ευαισθησίες και αφουγκράζεται τα πράγματα πριν ακόμη συμβούν, πόσο μάλλον μέσα στην καταιγίδα. Αυτό όμως που θεωρώ πως είναι σημαντικό είναι το κέρδος της εμπειρίας, να μην απολέσουμε την μνήμη μας να μάθουμε. Εγώ νομίζω πως αυτόν τον καιρό βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση, δεν ξέρω αν θα φέρει και ποιες αλλαγές στη δουλειά μου αυτή η στάση, θα δούμε.
Τώρα το χρήμα που δεν υπάρχει νομίζω πως δεν θα αποτρέψει κάποιον από το να γίνει ζωγράφος αν πραγματικά το θέλει, όχι πως παραγνωρίζω την δύναμη του χρήματος, αλλά δεν θα τον σταματήσει αυτό, θα γίνει όμως πιο δύσκολο. Άλλωστε σίγουρα γνωρίζει πως αυτό με το οποίο θα ασχοληθεί είναι κάτι περισσότερο από μια επαγγελματική ειδικότητα.
Μίλησε μας για την ταινία μικρού μήκους που ετοιμάζετε “Ο Σολωμός, στ’ όνειρο μου”.
Δουλεύω φέτος ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση Πρέβεζας σε κάποια Γυμνάσια και ένα Λύκειο της ευρύτερης περιοχής. Ένα από τα σχολεία που παραδίδω το μάθημα των Εικαστικών είναι το Δεσκείο Γυμνάσιο Πάργας. Σε αυτό το σχολείο μια ομάδα εκπαιδευτικών με ψυχή τον Γιάννη Σύρπα φιλόλογο και ένα μεγάλο σύνολο μαθητών, τα τελευταία χρόνια ανεβάζουν τραγωδίες γυρίζουν ταινίες και έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον πρόσφορο για την τέχνη μην υπολογίζοντας χρόνο και κόπο. ‘’Ο Σολωμός στ’ όνειρο μου’’ είναι η νέα ταινία των παιδιών που πραγματεύεται το φαινόμενο του ποιητή και του έργου του, με έναν ποιητικό και αλληγορικό τρόπο. Εγώ συμμετέχω και βοηθώ στην ταινία σε θέματα που είμαι χρήσιμος εξαιτίας της ιδιότητας μου.
Ασχολείσαι χρόνια με το Εικαστικό εργαστήρι της Κοζάνης. Πες μας δυο λόγια για αυτό.
Στο εικαστικό εργαστήρι του δήμου Κοζάνης παραδίδω μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής έξι χρόνια. Έχω τα τελευταία χρόνια τα τμήματα ζωγραφικής ενηλίκων και προετοιμασίας. Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που έστησα το τμήμα προετοιμασίας για τις κάλων τεχνών και παρότι λειτουργεί περιορισμένα αρκετοί σήμερα φοιτητές από την περιοχή που σπουδάζουν στις καλών τεχνών βρήκαν σε αυτό διέξοδο για την προετοιμασία τους. Δυναμικά είναι και τα άλλα τμήματα, το ζωγραφικής ενηλίκων που πέρσι έκανε εξαιρετική έκθεση, τα παιδικά, τα εφηβικά, τα προεφηβικά.. Οι συνάδελφοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Εδώ και λίγα χρόνια υπάρχει τμήμα κοσμήματος και φέτος λειτουργεί επίσης τμήμα γραφικών τεχνών.
Πού θα τοποθετούσες σήμερα την ελληνική τέχνη μέσα στο παγκόσμιο εικαστικό τοπίο;
Σύγχυση νομίζω επικρατεί, είναι και οι δυνατότητες της τεχνολογίας τέτοιες που αναιρούν τη βιωματική σχέση του καλλιτέχνη με την όποια ετερότητα του οπότε για ποια ελληνική τέχνη να μιλή
σουμε σήμερα. Κάτι σαν αυθυποβολή συμβαίνει με μια κατεύθυνση παγκόσμια αυτών που ελέγχουν τα της τέχνης. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις.
Το ίντερνετ έχει φέρει την τέχνη πιο κοντά μας, με εικονικές επισκέψεις σε μουσεία και με τα προσωπικά σάϊτ των καλλιτεχνών. Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτόν τον τρόπο έκθεσης της δουλειάς ενός καλλιτέχνη;
Νέες δυνατότητες και νέες προκλήσεις που ακόμη δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αλλά και να διαχειριστούμε. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοιος πληθωρισμός εικόνας, αναρωτιέμαι όμως αν συμβαδίζει όλο αυτό που συμβαίνει με μια προσέγγιση σε βάθος η θα νικήσει η εικόνα τρόπαιο σε μάτια αδηφάγα που θέλουν μόνο να εντυπωσιαστούν όλο ένα και περισσότερο.
Τι σκέψεις έχεις για το μέλλον και ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Οι σκέψεις είναι πολλές αλλά μοιάζουν με κενό γράμμα χωρίς την πράξη, έτσι λέω να τις αφήσω να ωριμάσουν, μια ατομική έκθεση ίσως όπως θα την ήθελα, θα δούμε.
