Το 1930 η Ιταλίδα φωτογράφος Tina Modotti βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα. Οι αρχές πίστευαν ότι ήταν η ένοχη πίσω από την απόπειρα δολοφονίας του Pascual Ortiz Rubio, εκλεγμένου Προέδρου του Μεξικού. Μετά από 13 ημέρες στη φυλακή, η καλλιτέχνις και εξέχον μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος του Μεξικού αφέθηκε τελικά ελεύθερη και απελάθηκε – μια καθοριστική στιγμή που έφερε το τέλος της φωτογραφικής της καριέρας.
Η ζωή της δεν έπαψε ποτέ να είναι ταραχώδης. Έζησε σε εξορία μετά το 1930 στο Βερολίνο, όπου φαίνεται να παρακολουθούνταν από τη μυστική αστυνομία του Μουσολίνι. Έφυγε από τη Γερμανία για την Ισπανία χωρίς έγγραφα και αργότερα ταξίδεψε στη Μόσχα, το Παρίσι και την Ισπανία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας συνέβαλε προς την κατεύθυνση του κομμουνιστικού αγώνα, πραγματοποιώντας μυστικές συναντήσεις σε όλη την Ευρώπη και οργανώνοντας την αντιφασιστική δράση.
Η νέα φωτογραφική συλλογή, με τίτλο Tina Modotti, την επανατοποθετεί στην ιστορία της φωτογραφίας, παρουσιάζοντας σπάνια έργα της που δημιουργήθηκαν στο Μεξικό της δεκαετίας του 1920, πριν η ίδια γίνει εχθρός του κράτους.
Η συλλογή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις La Fabrica Essentials, συγκεντρώνει πάνω από 400 ασπρόμαυρα έργα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός καθοριστικού κεφαλαίου της ζωής της Modotti.
Αν και εμπνευσμένη από τον Weston, η Modotti ανέπτυξε το δικό της ύφος, το οποίο ανταποκρινόταν στο μετεπαναστατικό μεξικανικό κίνημα Stridentist, γεγονός που εξηγεί γιατί βιομηχανικά θέματα και μοτίβα εμφανίζονται συχνά στο έργο της.
Όπως και άλλοι Ευρωπαίοι που ταξίδεψαν στο Μεξικό, η Modotti ήρθε σε επαφή με πρωτοποριακούς δημιουργούς, όπως τον εραστή της (και διάσημο φωτογράφο) Edward Weston, τους καλλιτέχνες Jean Charlot, Frida Kahlo και Diego Rivera. Αυτοί οι κύκλοι –μερικές φορές γνωστοί ως «La Familia» του Rivera– συναντιόντουσαν τακτικά και οι ιδέες τους διαμόρφωσαν το καλλιτεχνικό και πολιτικό της όραμα.
Αν και εμπνευσμένη από τον Weston, η Modotti ανέπτυξε το δικό της ύφος, το οποίο ανταποκρινόταν στο μετεπαναστατικό μεξικανικό κίνημα Stridentist, γεγονός που εξηγεί γιατί βιομηχανικά θέματα και μοτίβα εμφανίζονται συχνά στο έργο της: τηλεγραφικά καλώδια, γέφυρες, στάδια και τανκς.
Οι δρόμοι έγιναν πλούσια πηγή έμπνευσης. Η ίδια δήλωνε ότι το Μεξικό της θύμιζε την Ιταλία. Χρησιμοποίησε την κάμερα της για να καταγράψει με ευαισθησία και να προσδώσει αξιοπρέπεια στις εργατικές τάξεις, όπως φαίνεται σε έργα όπως το Workers Parade (1926) και το Woman from Tehuantepec (1929).
Source/ lifo.grlifo.gr
