Το νέο βιβλίο του Tim Richmond -που εκδόθηκε από τους Loose Joints- τεκμηριώνει τον ατμοσφαιρικό χαρακτήρα της μικρής πόλης του Somerset.
Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Βρετανού φωτογράφου Tim Richmond, Love Bites, ήρθε μέσα από μια εμπειρία στην παραλιακή πόλη Watchet, στο δυτικό Somerset: “Είδα έναν τύπο σε ένα σταθμό λεωφορείων να κρατάει ένα μισοάδειο μπουκάλι μηλίτη – δεν είχα κάμερα πάνω μου, μια από τις μεγάλες μου τύψεις – αλλά ενέπνεε μια μεγάλη αγάπη (love bite) και απλότητα και έτσι ξεκίνησε μια σειρά από σκέψεις, από αυτή τη βαρετή αγγλική στιγμή”.
Μια “ξεχασμένη” έκταση 20 μιλίων από παράκτιες λασποτοπιές στο δυτικό Somerset -που μοιάζουν περισσότερο με έρημο παρά με βρετανική ακτή- είναι η βασική έμπνευση και το σκηνικό του φωτογραφικού αυτού λευκώματος που προσφέρει μια ματιά στις ζωές και τις επιθυμίες των περιθωριακών- για κάποιους- κοινοτήτων που καταλαμβάνουν αυτό το κομμάτι της μικρής πόλης της Αγγλίας – από μετανάστες εργάτες σε αγροκτήματα φρούτων και ομάδες αστέγων μέχρι swingers.
Χωρίς να είναι εσκεμμένα πολιτικό, το βιβλίο ζωγραφίζει ένα πορτρέτο εμπορικής παρακμής. Τούτου λεχθέντος, η απεικόνιση του Richmond δεν είναι σε καμία περίπτωση αρνητική: πλημμυρίζει από ανθρωπιά, λαχτάρα και ένα λυρικό είδος ομορφιάς. Το βιβλίο είναι κυρίως μια ερωτική επιστολή προς την “ιδιόμορφη αγγλικότητα” που βρίσκεται εκεί.
“Αυτό το κομμάτι της Ουαλίας δεν έχει αποτυπωθεί καλλιτεχνικά φωτογραφικά σχεδόν ποτέ. Είναι ελαφρώς ξεχασμένο. Ξεχασμένο με την έννοια της καθημερινής διαδρομής μέσα από αυτό, αλλά και ξεχασμένο στον κανόνα της ιστορίας της βρετανικής φωτογραφίας”. αναφέρει ο ίδιος.
Το νέο βιβλίο είναι το αποτέλεσμα δουλειάς έξι ετών που αφιερώθηκαν στην αποτύπωση της περιοχής και σηματοδοτεί το δεύτερο -πιο μακρύ χρονικά- έργο/ ντοκιμαντέρ του φωτογράφου, μετά το βιβλίο του 2015, Last Best Hiding Place, το οποίο απαθανάτισε την αχανή αμερικανική μεσοδυτική περιοχή κατά τη διάρκεια επτά καλοκαιριών.
Ο Richmond μεταπήδησε από τη “γρήγορη” και “εμπορική” φωτογραφία και τη φωτογραφία μόδας για εκδόσεις όπως η Wonderland και το Vanity Fair σε ένα πιο αργό, καθηλωτικό στυλ πριν από μια δεκαετία. “Το 2009, η πρώτη μου σύζυγος πέθανε και πήρα μια πολύ ξεκάθαρη απόφαση. Πάντα ήθελα να κάνω αντίστοιχα έργα/ντοκιμαντέρ, αλλά κάπως είχα ενσωματωθεί στον “εμπορικό” κόσμο της φωτογραφίας, στο να κάνω πορτρέτα, μόδα και άλλα πράγματα, αλλά ήταν κάτι που δεν τροφοδοτούσε την ψυχή μου”.
Αυτή η αργή, αφοσιωμένη προσέγγιση επιτρέπει επίσης στον Richmond να οικοδομήσει μια βαθιά εμπιστοσύνη με τα θέματά του, φωτογραφίζοντας μερικά από αυτά πολλές φορές σε μια σειρά ετών. Τα θέματά του έχουν μια κινηματογραφική ποιότητα, σε παρασύρουν σε διάφορα χρονογραφήματα και σε προσκαλούν να δημιουργήσεις τις δικές σου αφηγήσεις. “Ο κινηματογράφος είναι εξ ολοκλήρου η επιρροή μου από τότε που ήμουν στη σχολή κινηματογράφου στη δεκαετία του ’80”, αναφέρει για τις εικόνες του, οι οποίες παρουσιάζουν αληθινούς ανθρώπους. “Είναι σχεδόν σαν να είναι στιγμιότυπα από ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ”.
Οι φωτογραφίες στο φωτογραφικό λεύκωμα Love Bites συνθέτουν και ένα συγκλονιστικό πορτρέτο του Καναλιού του Bristol – ένα πορτρέτο που είναι γεμάτο αγώνα και παραξενιές, αλλά και πραγματικές επιθυμίες και ανθρώπινη ανθεκτικότητα. “Ελπίζω να αφήνουμε τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους”, καταλήγει.
