Το κρασί είναι ένα από τα πιο δημοφιλή οινοπνευματώδη ποτά, τόσο στη χώρα μας, όσο και σε όλο τον κόσμο. Έχει έντονη και ευχάριστη γεύση, αρωματική επίγευση και συνδυάζεται υπέροχα με ένα ευρύ φάσμα εδεσμάτων.
Την ίδια στιγμή, το κρασί συχνά συνοδεύει όμορφες στιγμές στη ζωή μας. Ένα οικογενειακό δείπνο, ένας γάμος, μία μάζωξη με καλούς φίλους, ένα ρομαντικό ραντεβού. Σε όλες αυτές τις περιστάσεις, ο οίνος είναι πάντα εκεί!
Ενώ λοιπόν πίνουμε και απολαμβάνουμε τη συντροφιά του κρασιού, ουσιαστικά οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε βασικές πληροφορίες για την προέλευσή του, τα χαρακτηριστικά του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να το σερβίρουμε και να το γευόμαστε.
Ναι, υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος και εάν τον εμπεδώσουμε, τότε η εμπειρία μας στον κόσμο του οίνου θα γίνει μοναδική.
Μπορεί η ενασχόληση με το κρασί, η απόκτηση ειδικών γνώσεων και η εμπειρία αναγνώρισης των διαφόρων ποικιλιών και ετικετών να φαντάζει μια δύσκολη διαδικασία, ωστόσο ακόμη κι ένας αρχάριος μπορεί να αποκτήσει βασικές γνώσεις για τον οίνο.
Η ιστορία του κρασιού
Το πρώτο υπόλειμμα κρασιού σε δοχείο βρέθηκε στην επαρχία Henan της Κίνας και έχει ηλικία 9.000 ετών. Το προηγούμενο εύρημα στο Hajji Firuz Tepe του Ιράν ήταν ηλικίας 7.000 ετών, και το αμέσως προηγούμενο από αυτό, από την ίδια περιοχή ήταν ηλικίας 5.100 ετών.
Η διαδικασία της αμπελουργίας εικάζεται πως έχει τις ρίζες της στην αγροτική επανάσταση και τη μόνιμη εγκατάσταση πληθυσμών με σκοπό την καλλιέργεια, χρονολογείται δηλαδή γύρω στο 5.000 π.Χ. Από τους πρώτους γνωστούς αμπελοκαλλιεργητές θεωρούνται οι αρχαίοι Πέρσες, οι Σημιτικοί λαοί και οι Ασσύριοι.
Μεταγενέστερα οι γνώσεις αμπελουργίας και οινοποιίας μεταφέρθηκαν στους Αιγύπτιους, τους λαούς της Φοινίκης και τους πληθυσμούς της Μ. Ασίας και του ελλαδικού χώρου.
Ξηρότητα
Με τον όρο ξηρότητα περιγράφεται το πόσο γλυκό είναι ένα κρασί και διακρίνεται σε τέσσερα στάδια: Ξηρό, ημίξηρο, ημίγλυκο και γλυκό. Τα ξηρά κρασιά είναι αυτά που συνοδεύουν ένα γεύμα, ενώ το γλυκό κρασί συνήθως καταναλώνεται μετά από το γεύμα, γι’ αυτό και αποκαλείται επιδόρπιος οίνος.
Οξύτητα
Ο όρος οξύτητα περιγράφει πόσο όξινο είναι στη γεύση ένα κρασί. Φυσικά, όταν λέμε «όξινο», δεν εννοούμε ξινισμένο. Το κρασί μπορεί να έχει μικρή, μεσαία και υψηλή οξύτητα, ανάλογα με το πόσο έντονη είναι η «λεμονένια» γεύση του. Ποικιλίες με υψηλή οξύτητα είναι ο Ροδίτης και το Ασύρτικο.
Τανίνες
Διαδεδομένη γεύση για τους λάτρεις του οίνου, ωστόσο οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε τη σημασία της. Στις τανίνες οφείλεται το πόσο στεγνώνει στο στόμα μας όταν δοκιμάζουμε ένα κρασί. Περιέχονται στις φλούδες των κόκκινων ποικιλιών και διακρίνονται σε τρία στάδια: χαμηλές, μέτριες και υψηλές τανίνες.
Πώς να δοκιμάσω ένα κρασί
Ο καλύτερος τρόπος να απολαύσει κανείς ένα κρασί είναι αργά, έτσι ώστε να εντρυφήσει σε όλα τα στάδια της γεύσης του. Η οινογευσία ξεκινά κοιτάζοντας το κρασί στο ποτήρι, την καθαρότητα, τη διαύγεια, το χρώμα του και το «παίξιμο» των ανταυγειών με το φως. Κατόπιν, ανακινείστε λίγο το ποτήρι κυκλικά για να βγάλετε τα αρώματά του και στη συνέχεια μυρίστε το, όπως μυρίζετε ένα φαγητό.
Κοιτάξτε το για να επικεντρωθείτε καλύτερα και πιείτε αβίαστα μια γουλιά. Φέρτε το γύρω από το στόμα ώστε να πάρετε όλη τη γεύση του και καταπιείτε σιγά. όταν το γεύεστε, επικεντρωθείτε στην αρχική γεύση που αφήνει στη γλώσσα σας και ύστερα στην επίγευση.
Τι κρασί να διαλέξω;
Η επιλογή του κρασιού έχει να κάνει με το προσωπικό σας γούστο αλλά και την περίσταση. Εάν θέλετε να συνδυάσετε το κρασί με ένα γεύμα θαλασσινών ή λευκών κρεάτων, τότε το λευκό είναι η τέλεια επιλογή. Εάν πάλι ετοιμάζετε ένα γεύμα με κόκκινα κρέατα, κόκκινες σάλτσες ή κυνήγι, τότε επιλέξτε ένα κόκκινο τανικό κρασί.
Μπορείτε ακόμη και να αναζητήσετε τις προτάσεις του οινοποιού, για το ταίριασμα κρασιού ή να ρωτήσετε τον υπεύθυνο της κάβας από όπου διαλέγετε και αγοράζετε το κρασί σας. Δείτε τα παραπάνω περισσότερο σαν προτάσεις και όχι κανόνες και βρείτε μόνοι σας ποιο κρασί σας ταιριάζει με κάθε γεύση.
Σερβίρισμα
Χρησιμοποιούμε ποτήρια με πόδι (κολονάτα) και τα πιάνουμε από εκεί, γιατί με αυτό τον τρόπο το κρασί δεν χάνει τη θερμοκρασία του. Για τα κόκκινα κρασιά προτιμούμε πάντα μεγαλύτερα ποτήρια, με κλειστό χείλος για να φυλακίζουν καλύτερα το άρωμα του κρασιού. Πρώτα σερβίρουμε τις κυρίες σε ένα τραπέζι και μετά τους κυρίους, πάντα με τη φορά του ρολογιού.
Η θερμοκρασία συντήρησης και σερβιρίσματος του κρασιού είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο, γι’ αυτό και θα αναφερθούμε σε αυτά αναλυτικά σε επόμενο άρθρο.
*topgreekwines.gr
