Tα προηγούμενα χρόνια είχαμε συνηθίσει στα πλαίσια της μουσικής δημοσιογραφίας τη χρήση του όρου-ομπρέλα urban music για την περιγραφή θεωρητικά των ήχων των μεγάλων αστικών κέντρων, πρακτικά όμως για τη μουσική των μειονοτήτων.
Ο όρος urban music πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον ιστορικό πλην αμφιλεγόμενο νεοϋορκέζο ραδιοφωνικό DJ Frankie Crocker τη δεκαετία του ‘70 ως συνώνυμο της μαύρης μουσικής, αλλά και της μουσικής της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Γρήγορα εξαπλώθηκε και υιοθετήθηκε τόσο ραδιοφωνικά, όσο και από την ίδια τη μουσική βιομηχανία που βρήκε την καλύτερη δικαιολογία για ένα νέου είδους μάρκετινγκ των συγκεκριμένων ήχων στις λευκές αγορές. Δεν ήταν πλέον η μουσική των μαύρων, του περιθωρίου, των μειονοτήτων που βιώναν το καθεστώς εξαίρεσης, αλλά οι ύμνοι του inner city.
Είναι όμως δόκιμος ο συγκεκριμένος όρος;
Συνοπτικά, όχι.
Μπορεί να παρέχει τη διευκόλυνση που χαρακτηρίζει τους όρους-ομπρέλα, όμως το urban music είναι απλά ένα rebranding του συστημικού ρατσισμού που βίωναν και βιώνουν οι μη λευκοί καλλιτέχνες από τη βιομηχανία. Μουσικές όπως το hip-hop, το R&B, η dancehall, το reggaeton πλέον είναι τόσο διαδεδομένες πέρα και έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα και τα αντίστοιχα γκέτο τους που αφενός δε δικαιολογεί εννοιολογικά τον όρο, αφετέρου το urban είναι ένας τόσο εξευγενιστικός χαρακτηρισμός που ειδικά οι αφροαμερικάνοι μέσω των σύγχρονων κινημάτων τους (με χαρακτηριστικότερο το Black Lives Matter) μάτωσαν για να αποτινάξουν. Γιατί πολύ απλά δεν είναι αισθητικά στοιχεία στις γειτονιές οι μη λευκοί άνθρωποι, ούτε φιλοξενούμενοι σε μια Λευκή Αμερική ή αντίστοιχα σε έναν Λευκό Κόσμο.
Όπως πολύ σωστά, κλείνοντας αυτή την εισαγωγική παρένθεση, έχει δηλώσει επ’ αυτού ο Tyler, The Creator σε παλαιότερη συνέντευξη του «Δε μου αρέσει ο όρος urban, προσωπικά τον βλέπω ως έναν πολιτικά ορθό τρόπο να πεις το n-word».
Εργαλειακά παρόλα αυτά χάριν ευρύτερης συμπεριληπτικότητας χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο εδώ, για να παρουσιάσουμε 10 standout δίσκους της χρονιάς που είτε θάφτηκαν στη μουσική υπερπληροφόρηση είτε δεν έφτασαν μαζικά ως τη χώρα μας.
1. Bad Gyal – La Joia (reggaeton)
2. Mavi – shadowbox (hip-hop)
3. Ratigan Era – Era (dancehall)
4. Tems – Burn In The Wild (R&B)
5. Nia Archives – Silence Is Loud (jungle)
6. Jammz – No Remorse (grime)
7. Ayra Starr – The Year I Turned 21 (afrobeat)
8. Mortimer – From Within (reggae)
9. SKG’s Dub Alliance – Stardust Echoes (dub/bass)
10. Duppy – Now You See Me 2 (grime)
