Στη Δ.Ε Ασκίου καλλιεργούνται περισσότερα από 900 στρέμματα με αμπέλια , αλλά οι αμπελουργικές άδειες δεν ξεπερνούν τα 600 στρέμματα. Παρόλο ότι είναι αποθαρρυνόμενη η φύτευση νέων αμπελιών, υπάρχει διάθεση για φύτευση νέων αμπελώνων.
Περίπου 550 στρέμματα βρίσκονται στον Πελεκάνο και άλλα 250 στην Εράτυρα. Η καλλιέργεια γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο, τα κλήματα είναι διαμορφωμένα σε κύπελλο, ελάχιστα είναι γραμμικά, ενώ στην πλειονότητά τους είναι ξηρικά. Η έκθεση των αμπελώνων επιτρέπει στα αμπέλια να δέχονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας την ηλιακή ακτινοβολία, ενώ το σχετικά χαμηλό ύψος βροχόπτωσης, σε συνδυασμό με την αδυναμία άρδευσης, συντείνουν στην παραγωγή πρώτης ύλης εξαιρετικής ποιότητας.
Η σχετική υγρασία της ατμόσφαιρας κυμαίνεται πάντα σε χαμηλά επίπεδα λόγω της ανατολικής έκτασης των αμπελώνων, αλλά και γιατί στραγγίζοντας οι Βόρειοι ξηροί άνεμοι στην κοιλάδα του Μυρίχου απομακρύνουν την υγρασία.
Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι το Βουλγάρικο, το Ξινόμαυρο (κρασοστάφυλο, ξινοστάφυλο), το Νεύρο, η Αλεποουρά, οι Κοκκινούσκες, τα Μοσχάτα, τα Χονδρομαύρα, τα Γαλλικά και τέλος τα Μοσχομαύρα. Οι αποδόσεις κυμαίνονται από 700 έως 1400 κιλά το στρέμμα και επηρεάζονται από τις κλιματικές συνθήκες της κάθε χρονιάς, την ποικιλιακή σύνθεση του αμπελώνα και τις φροντίδες που θα δεχθεί από τον αμπελουργό.
Οι τύποι των κρασιών που παράγονται είναι ο ερυθρός ξηρός (μπρούσκο), το οποίο δεν συνηθίζεται να παλαιώνει, καταναλώνεται φρέσκο μέχρι τις αρχές της Ανοιξης. Έχουμε το «άσπρο» κρασί που είναι είτε ημίξηρο, είτε ημίγλυκο ροζέ κρασί, το οποίο επιδέχεται παλαίωσης, ενώ το κρασί που ξεχωρίζει είναι ο «γλυκός» που παράγεται με προσθήκη συμπυκνωμένου γλεύκους (σερμπέτι) και επιδέχεται μακροχρόνια παλαίωση, που γίνεται σε ειδικούς χώρους (κατώϊα), διαμορφωμένους ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες των κατοίκων για υγιεινή και ασφαλή αποθήκευση τροφίμων, που αξίζει να τα επισκεφθεί κανείς και να δοκιμάσει τα τοπικά προϊόντα …
Η παραγωγή τουρσιών στη Δ.Ε Ασκίου
Η περιοχή ανέκαθεν παρήγαγε λαχανικά και ιδιαίτερα κατά μήκος της κοιλάδας του Μυρίχου (δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα προωθείται η καλλιέργεια στην περιοχή οποία διαθέτει ιδανικό μικροπεριβάλλον – μία από τις τρεις σε όλο το Νομό). Μέρος της παραγωγής μεταποιούνταν στην περιοχή από τις νοικοκυρές με τον παραδοσιακό τρόπο, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Έτσι παρασκευάζονται τουρσιά, όπως μελιτζάνα γεμιστή με τριμμένο λάχανο και καρότο περιτυλιγμένη με φύλλα σέλινου, πιπεριές απλές αλλά και γεμιστές με τριμμένο λάχανο και σέλινο, λάχανο πικάντικο τριμμένο με πιπεριές, καρότα και σέλινο, καθώς και αγγουράκι χωριάτικο (ολόκληρο μικρού μεγέθους), φασολάκια, ενώ, τέλος, διατηρείται η παραγωγή διαφόρων τύπων σάλτσας βασισμένη σε «χωριάτικη ντομάτα» (ποτέ σε βιομηχανική).
Η παραγωγή τυροκομικών προϊόντων στη Δ.Ε Ασκίου
Η περιοχή ήταν πάντα ένας από τους μεγαλύτερους πόλους συγκέντρωσης ζωικού κεφαλαίου, ενώ ακόμη και σήμερα αποτελεί τον δεύτερο πόλο συγκέντρωσης αιγοπροβάτων στο Νομό.
Τα κοπάδια βόσκουν τον περισσότερο καιρό στα λιβάδια του όρους Ασκιου (Σινιάτσικου) στα οποία φύονται διάφορα είδη λιβαδιών φυτών αλλά και ενδημούν αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, μακριά από την ρύπανση που προκαλούν οι μονάδες της ΔΕΗ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας και καθαρότητας φρέσκου αιγοπρόβειου γάλακτος με το οποίο παράγονται ιδιαίτερα τυροκομικά προϊόντα όπως το μανούρι Ναμάτων και το τουλουμίσιο (Ξυνοτύρι) Γαλατινής, ενώ φυσικά παράγονται και τα υπόλοιπα τυροκομικά προϊόντα, όπως η φέτα το κεφαλοτύρι , η κεφαλογραβιέρα, ο μπάτζιος, όλα με τον παραδοσιακό τρόπο, σε μικρά οικογενειακά τυροκομεία.
