Γράφει η Ελένη Κυρίτση
Με τη Mačka (κατά κόσμον Léna Fradier) είμαι ερωτευμένη από τη μέρα που πρωτοαντίκρισα έργο της. Στο Pinterest ήταν, θυμάμαι, και πίστευα ότι θα είναι κάποια ηλικιωμένη καλλιτέχνιδα. Αποθήκευσα αρκετά από τα έργα της και μόνο μήνες αργότερα σκέφτηκα να ψάξω τη βιογραφία της, για να δω αν όντως τα σύμβολα και τα στοιχεία native art που χρησιμοποιούσε αντιπροσώπευαν τη φυλετική της ταυτότητα ή την
πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής και της οικογένειάς της. Τότε ανακάλυψα ότι πρόκειται για μια tattoo artist και φοιτήτρια Εφαρμοσμένων Τεχνών που γεννήθηκε το 1994 στη Γαλλία και αυτή τη
στιγμή που μιλάμε δημιουργεί ασταμάτητα από prints και υφαντά μέχρι γκράφιτι.
Τα έντονα περιγράμματα, η τολμηρή μίξη χρωμάτων, συμβόλων και μοτίβων, και πάνω απ’ όλα αυτές οι
μίνιμαλ, άφυλες φιγούρες σε όλους τους τόνους δέρματος και σε όλες τις πιθανές στάσεις και φάσεις, είναι ό,τι πιο relatable και αναζωογονητικό ταυτόχρονα. Πώς είναι να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, αλλά σαν
για πρώτη φορά; Κάπως έτσι εντυπώνονται στο μυαλό μου τα έργα της, που άλλες φορές απεικονίζουν την
αχόρταγη αναζήτηση για επαφή (χωρίς πρόσωπο, χωρίς λόγια, χωρίς εξηγήσεις) και άλλες το απόλυτο,
αθεράπευτα μοναχικό χάσιμο μέσα στο ίδιο μας το μυαλό.
Τα υπαρξιακά και διαπροσωπικά άγχη της γενιάς μας κυλάνε αβίαστα από τα έργα της και ξυπνούν μια γνώριμη μουσική στα βάθη της συνείδησης του θεατή. Κάποιες σκηνές είναι σαν ανιμιστικές τελετές,
άλλες σαν μπαλέτο, άλλες σαν ένα άχρονο μονόπρακτο χωρίς διαλόγους, και είναι κι αυτές που μοιάζουν με μεσαιωνικό χειρόγραφο αλχημιστή. Αλλά ακόμα και όταν σπάει το millennial στάνταρ των γήινων τόνων με βασικά χρώματα και 60s αισθητική, από αυτό το ψυχεδελικό ταξίδι ποτέ δεν λείπει ο άνθρωπος. Οι λίγες εικόνες της που βυθίζονται βαθιά στη Φύση δεν παραλείπουν να ξεκαθαρίσουν ότι αυτή βιώνεται
μέσα από το βλέμμα του ατόμου.
Το άτομο, «Pure» όπως το ονομάζει εκείνη, ο πολυμορφικός και πανταχού παρών πρωταγωνιστής της τέχνης της Mačka, είναι μια φιγούρα χωρίς χαρακτηριστικά, έτσι που να αναρωτιέσαι αν είναι πολλοί ή ένας που συνομιλεί με τον εαυτό του σε μια σειρά από καθημερινά (και κάποτε χορευτικά) δράματα. Η αίσθηση του
αγγίγματος της ανθρωπότητας και, αλλού, η μαζοχιστική επιμονή μας στην αμφιβολία και την απομόνωση φέρνουν τις δημιουργίες της Macka σε πλήρη αρμονία με τον δικό μας ανελέητο εσωτερικό μονόλογο
