Μέσα στους καταπράσινους ανασασμούς
Των γοργών εποχών
αποκοιμήσου*
τα αγόρια ντυμένα με πρόζες ελληνικές
τα φτερωτά τους σανδάλια
Θα εναποθέσουν στο θάμβος του αιώνα
Που ευθύς προσπερνά
Την ουτοπία που φτιάχτηκε απ’τα χέρια μας,
Την ουτοπία που συρίζει,
Όπως το φτερό στον άνεμο των συνθηκών.
Δεν μπορεί να είναι αλλιώς,
η διόγκωση
εξακολουθεί να κάνει τη συνεννόηση,
μεταξύ των ανθρώπων
ένα ατέρμονο οδοιπορικό
δίχως επιστροφή,
προς μια ουδέτερη αέναη ανταλλαγή
ενός κανόνα
που όλοι γνωρίζουν πως λειτουργεί
αλλά κανένας δεν τηρεί .
Η λαχτάρα για δίκιο θα μας ξυπνήσει μια μέρα,
η ανεπιτήδευτη γοητεία του να λες όχι
καθώς
στο μικρό ατημέλητο προσκεφάλι πλάι μας
συνοφρυωμένοι θα κρύβονται οι γεμάτοι δρόσο
Ελιγμοί των ενοχών.
Θα είναι πρωί
κι η ζωή στα χέρια μας
μόλις θα έχει ανατείλει.
Η Τάνια Βουδούρη διαβάζει, παρατηρεί, γράφει, οδηγημένη από την πολυχρωμία των ονείρων, την ορθολογικότητα των στιγμών και το αβίαστο του χρόνου που επιτρέπει να τρυπώνει κανείς μέσα από τις λέξεις στην εσοχή του ανέφικτου. Σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και οι διακρίσεις στην ποίηση την ακολουθούν από τότε με αργό και σταθερό ρυθμό. Η 1η ποιητική της συλλογή με τίτλο «Οδοιπορικό» διακρίθηκε το Μάη του 2017 στον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Ποίησης Κούρος Ευρωπού, ενώ η 2η συλλογή ήδη ολοκληρώνεται.
Φωτογραφία εξωφύλλου : Helena Almeida, My work is my body my body is my work
