Ποια αφορμή, πρόσωπο, παράσταση σας γέννησε την επιθυμία της υποκριτικής;
Η τυχαιότητα είναι ένας παράγοντας που δεν τον λαμβάνουμε και πολύ σοβαρά υπόψιν στη ζωή μας εγώ όμως μπορώ να πω, πώς βρέθηκα στο θέατρο εντελώς τυχαία. Στη δική μου γενιά, έπρεπε να έχεις τελειώσει κάποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή αφού αυτό ζητούσε τότε η αγορά εργασίας όπως και σήμερα άλλωστε ζητάει μεταπτυχιακά και μάστερ.. Έτσι, οι ορίζοντές μας ήταν αλλού στραμμένοι. Μια τυχαία συνάντηση με μια παράσταση του θεάτρου Τέχνης, με μάγεψε τόσο που αποφάσισα πως αυτό που θα προσπαθούσα να γίνω ήταν ηθοποιός….
Μπορείτε να σκιαγραφήσετε έστω και ελάχιστα τον Στέλιο και τη σχέση του με τον κόσμο της υποκριτικής;
Ο κόσμος της υποκριτικής είναι και πρέπει να συνδέεται άμεσα με τον κόσμο. Το επάγγελμά μας πέρα από την ψυχολογική του διάσταση του ερμηνεύω κάποιο χαρακτήρα έχει κοινωνικό ρόλο πολύ σημαντικό. Δηλαδή εμείς μεταφέρουμε ήρωες που τους δανείζουμε την προσωπικότητά μας, το ήθος και την ενδεχόμενη ποιότητά μας. Και φυσικά δανειζόμαστε κι απ΄ αυτούς. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και προσπαθούμε να το μεταγγίσουμε και στο κοινό. Μια παράσταση, μια ερμηνεία που μένει στη μνήμη του κόσμου, λειτουργεί θεραπευτικά στο ψυχισμό μας και τον δικό μας αλλά και του θεατή. Αυτή τη ματαιοδοξία τη δέχομαι. ( ένας ας πούμε ρομαντικός Δονκιχωτισμός που μπορεί και να μην ακουμπάει και πολύ στην πραγματικότητα) Την άλλη, την αρνητική ματαιοδοξία, την απεύχομαι για τους νεότερους..
Μέσα από τους ρόλους σας έχετε θίξει πάρα πολλά ζητήματα τα οποία υπάρχουν στην καθημερινότητά μας. Υπήρχαν πράγματα που δουλεύοντας πάνω σε αυτά τα αισθανθήκατε πολύ βαθιά;
Ο ηθοποιός αν δεν αισθανθεί ο ίδιος βαθιά το ρόλο και το έργο δεν μπορεί να μεταδώσει ένα κομμάτι από το μήνυμά του. Αν εσύ δεν καίγεσαι πώς θα ζεστάνεις τους άλλους… Ο θεατής έρχεται στο θέατρο για να νιώσει πώς κάτι ξεχωριστό συμβαίνει στην καθημερινότητά του, πως συμμετέχει νοερά στη σκηνή ο θεατής είναι συλλειτουργός δεν είναι παθητικός δέκτης!
Αναμετράστε με έναν αφηγηματικό ρόλο και αν ναι πώς είναι η εμπειρία αυτή;
Ο Kαββαδίας, αυτός ο θαλασσινός Παπαδιαμάντης, αυτός ο Σεβάχ της ποίησής μας, αυτός o μάγος του φανταστικού, της περιπέτειας, του ανέφικτου και του ταξιδιού, υπήρξε ένα από τα νεανικά μου πρότυπα και με χαρά διαπιστώνω πως τον ανακαλύπτει κάθε φορά η νεολαία και τον αγαπάει με πάθος όπως άλλωστε κι εκείνος αγαπούσε με πάθος τους νέους. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία να συναντήσω τον Θέμη Μουμουλίδη και τον Θάνο Μικρούτσικο με ένα τόσο σημαντικό κείμενο.
Τι έχετε κερδίσει ως άνθρωπος μέσα από την υποκριτική όλα αυτά τα χρόνια, δουλεύετε τον ρόλο, τον εαυτό σας ή και τα δυο;
Κάποτε ρώτησαν τον Καββαδία «Τι είναι ποίηση για σας;….. ’’Ποίηση; Τι να σας πω δεσποινίς μου, πώς να ερμηνεύσει κανείς την άβυσσο του;» Με καλύπτει κι εμένα πάνω κάτω αυτή η απάντηση για την υποκριτική και το Θέατρο. Είναι τόσο προσωπικοί και σκοτεινοί οι λόγοι που ασχολούμαστε με αυτό το αντικείμενο που δεν ισχύει καμιά γενίκευση. Θα σας έλεγα ότι είναι ιδιωτική υπόθεση…..
Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει ή σας προκαλεί ανασφάλεια στη σκηνή;
Φυσικά, ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει ένα βοηθητικό ποσοστό ανασφάλειας στη σκηνή. Οι βεβαιότητες είναι εχθρός της έρευνας και το θέατρο είναι ένα ανεξερεύνητο τοπίο που μας καλεί να το ανακαλύψουμε. Σε κάθε ανακάλυψη λοιπόν υπάρχει ένα χτυποκάρδι, ένα τρέμουλο… Αρκεί αυτό το τρέμουλο να μην γίνεται πανικός, που είναι καταστροφικός για τη δουλειά μας.
Πιστεύεται στην τάση απέναντι στην Τέχνη που λέει ότι όλα έχουν γίνει πια;
Έχει εξαντληθεί η ζωή; Όχι βέβαια. Το ίδιο και η Τέχνη….. Κάθε γενιά έχει να μεταφέρει τις εμπειρίες της και το δικό της στίγμα και να προσφέρει στην Τέχνη την δική της Αλήθεια…
Τι είναι η ποιότητα σήμερα, τι την ορίζει ή αν θέλετε μπορούμε να ορίσουμε την ποιότητα;
Ποιότητα, παρεξηγημένη, πολυχρησιμοποιημένη, άλλοθι…. Πολλές φορές βαφτίζουμε το ακατανόητο ποιότητα. Το παράξενο, το στρεβλό, το λοξό, το διαθλαστικό. Η ποιότητα τουλάχιστον για τον δικό μου προσωπικό ορισμό, εμπεριέχει την καθαρότητα, την αθωότητα και την ευθύτητα μιας βαθύτερης και συνάμα απλής ευθείας αντιμετώπισης της Τέχνης και της ζωής.
Υπάρχουν ρόλοι που σας έχουν σημαδέψει;
Όχι, δεν με σημαδεύουν οι ρολόι γι’ αυτό και δεν έχω όνειρα να ερμηνεύσω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο. Αφήνομαι στην έκπληξη της συνεργασίας. Αυτές επιδιώκω, αυτές ζηλεύω. Οι ρόλοι πάντα εκεί είναι και περιμένουν να τους ξεκλειδώσει κάποιος. Μη νομίζετε πώς ερμηνεύοντας έναν εμβληματικό ρόλο, τον κατακτάς….
Ποιος είναι ο δικός σας προσωπικός ιερός σκοπός ή στόχος στο θέατρο και τον κινηματογράφο;
Ιερός; Μπα, έχω πιο χαμηλούς ορίζοντες…περισσότερο προσεγγίσιμες προσδοκίες. Καλούς φίλους, αξιοπρέπεια, αγάπη, εργασία. Για μένα αυτά είναι αρκετά.
Πείτε μου 5 λέξεις που να αποτυπώνουν την άποψη σας για την Τέχνη.
Αγάπη, αγάπη, αγάπη, αγάπη…………..(κι ένα κενό ανάμεσά τους για να συμπληρώνει αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα κι ίσως δεν θα το μάθουμε, όπως σας είπα οι βεβαιότητες είναι εχθροί της Τέχνης και της ζωής θα συμπλήρωνα..)
Θέλετε να παίξουμε ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών;
Τέχνη…………… Εκφραση
Έρωτας…………Πάντα
Θάνατος……..Συνέχεια
Καθρέφτης…..Αντικατοπτρισμός
Πόνος………..Γέννα
Γέννηση…..Τέλος
Φόβος……Αναστολή
Επιθυμία…….. Όχημα
Ψυχή…………Προορισμός
Τοίχος……..Αόρατος
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια, που θα σας απολαύσουμε το καλοκαίρι;
Στην πανελλήνια μας περιοδεία με το Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου.
