Σε υψόμετρο 850 μέτρων, η ορεινή κοινότητα Σισανίου του Δήμου Βοΐου ,φημίζεται για την καλλιέργεια φασολιών, τον μοναδικό φυσικό πλούτο και το περίφημο φράγμα της.
Ο άρτιος συνδυασμός του υδάτινου και του πράσινου στοιχείου , η απαράμιλλης ομορφιάς φύση που περιβάλλει τον οικισμό και οι φιλόξενοι άνθρωποί του, καθιστούν το Σισάνι έναν όμορφο προορισμό σε κάθε εποχή του χρόνου.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και οι θρεπτικές αξίες των φασολιών Σισανίου δίνουν προοπτικές για βιολογικές καλλιέργειες και τη δυνατότητα της ενασχόλησης όλο και περισσότερων νέων με την αγροτική παραγωγή. Το κλίμα , οι εδαφολογικές συνθήκες και τα αρδευτικά ευνοούν την εφαρμογή βιολογικής γεωργίας σε όλα τα προϊόντα που παράγονται στην περιοχή .
Το ενδιαφέρον επισκεπτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό προσελκύουν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται τον μήνα Αύγουστο , αφιερωμένες στο τοπικό προϊόν, το φασόλι.
Λίγα λόγια για τον οικισμό
Η ιστορία του οικισμού ξεκινά από την αρχαιότητα. Τη ρωμαϊκή περίοδο υπήρξε πόλη που άκμαζε, αφού αναφέρεται γυμναστήριο, στάδιο, διοργάνωση αγώνων. Για την αρχαία πόλη του Σισανίου, ο φιλόλογος και ιστορικός Μαργαρίτης Δήμιτσας αναφέρει: «εν τη θέση ταύτη, υπήρχε πόλις τις αρχαία, άγνωστος ημίν αλλαχόθεν. Η δε άγνωστος αυτή πόλις ήν Ελληνική, έχουσα διοργάνωσιν ομοίαν τη των εν Ελλάδι και Πελοποννήσω πόλεων».
Στο Σισάνι ανακαλύφθηκε ένας από τους μεγαλύτερους Βυζαντινούς Ναούς της χώρας, οι εργασίες της ανασκαφής ξεκίνησαν στης 20 Απριλίου του 1991.
Τα ευρήματα από την ανασκαφή μαρτυρούν την ύπαρξη ενός σημαντικού για την περιοχή θρησκευτικού κέντρου, με τον πολυτελή Σταυρόσχημο Ναό με τρούλο που εντάσσεται στην σειρά τω μεγάλων επισκοπικών ναών, οι οποίοι χτίστηκαν στον χώρο της Μακεδονίας τον 11ο αιώνα.
Η ονομασία του παραμένει άγνωστη, αλλά σε ένα τμήμα της κτητορικής συνθήκης όπου απεικονίζεται η Θεοτόκος με γονυπετή τον κτήτορα-επίσκοπο αποδεικνύει ότι ήταν επισκοπή.
Το Σισάνι σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία αποτέλεσε κατά τον 11ο αιώνα έδρα της επισκοπής Σισανίου, με δικαιοδοσία ολόκληρης της σημερινής επαρχίας Βοΐου. Στα τέλη του 17ου αιώνα η έδρα της Επισκοπής μεταφέρθηκε στην Σιάτιστα, κατά πάσα πιθανότητα εξαιτίας της καταστροφής του Σισανίου από τους Τούρκους.
