Γράφει η Ματίνα Τσικριτζή Μόμτσιου
Είμαι ανάμεσα στους τυχερούς ανθρώπους που έχουν δει ένα έθιμο να ξεκινάει σαν απλή ιδέα, να ωριμάζει και να καθιερώνεται. Και παρακολουθώ με στοργή την πορεία του εδώ και μια τριακονταετία σχεδόν, είμαι κάθε χρόνο παρούσα στο Κέντρο και στα σοκάκια όπου ξεδιπλώνεται, κι έτσι μ’ έρχιτι να αρχίσω να ρίχνουμι κι να πχιαλώ κι εγώ … Άλλά αντρέπουμι τις επίσημες ομάδες που συμμετέχουν σοβαρά. Μην μι πουν «Σπίτς!»
Μιλάω για τα Sourd Games!
Οι νεότερες γενιές παιδιών του Γυμνασίου και φυσικά του Δημοτικού νιώθουν πως είναι τόσο παλιό το έθιμο όσο και οι Φανοί. Αφού από την ώρα που γεννήθηκαν το βρήκαν εκεί. Μέσα στην Αποκριά. Και φυσικά δεν τους χρειάστηκε να ψάξουν πώς άρχισε. Τους φτάνει που περνούν καλά.
Ίσως όμως να τους ενδιέφερε να μάθουν πως …δεν είναι και τόσο αρχαίο. Ξεκίνησε το 1997 με τους προσκόπους να προτείνουν στον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, τον αξέχαστο φίλο Χρήστο Σήμηνα, και στα μέλη της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού ένα Αποκριάτικο κυνήγι θησαυρού στο Κέντρο . Ως ένα από τα μέλη της ΔΕΠΑΚ τότε, με τον τρανύτερο αποκριάτικο πέρπιρα, ενθουσιάστηκα! Και με τους Προσκόπους μπροστά, κι από κοντά το τότε Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας, τις Οδηγούς κι ένα σωρό ακόμη κόσμο, ανασκουμπωθήκαμε για να έχει την επιτυχία που του άξιζε. Με τη ΔΕΠΑΚ να συντονίζει και να στηρίζει σε όλα.
Ακόμα θυμάμαι την ώρα που ήρθαν τα παιδιά του Συμβουλίου και μας ανακοίνωσαν πως το είχαν βαφτίσει «Sourd Games». Εμπνευσμένη ονομασία! Συνδύαζε νεανικότητα, εξωστρέφεια, άρωμα Κοζάνης και φοβερό χιούμορ! Πήραν σαν αφετηρία το «Olympic Games», και μπολιασμένα καθώς ήταν με το Κοζανίτικο κασμέρι, μετέτρεψαν το «σιουρδους» σε … sourd! Και νάτο το brand name! Καλή τους ώρα στους νονούς και τις νονές, όπου κι αν βρίσκονται σήμερα. Οι παραπάν ίσως να είναι πολύ μακρυά και να μην μπορούν να δουν πού έφτασε αυτό το «παιδάκι» που το πήραν κάποτε από το χέρι για να κάνει τα πρώτα του βήματα.
Θυμάμαι ακόμα και την αναμπουμπούλα που επεκράτησε στο Κοβεντάρειο, όταν ανακοινώσαμε το όνομα στις ομάδες που εμπλέκονταν στην Αποκριά. Τίγκα η αίθουσα από τους ανθρώπους των Φανών κυρίως, πολλοί από τους οποίους υποδέχτηκαν με γινατιασμένα βλέμματα και σχόλια την …καινοτομία και κυρίως το όνομα!
«Σιουρ-τι;»
«Σιουργκέμς; Τι είνι πάλι ιτούτα τα χαζίτκα;»
«Δεν έχουμι ιμείς θκες μας λέξεις; Γιατί να του λεν στα ξένα;»
Χαμός κι αλαλαγμός! Πού να τους πεις ότι και η ίδια η λέξη «σιούρδους» είναι δάνειο!
Κατ΄ καλά ήμασταν ενθουσιασμένοι όλοι οι άλλοι, η ΔΕΠΑΚ, το Συμβούλιο Νεολαίας κι οι Πρόσκοποι. Τρέχαμε με χίλια κι τς πήραμι σβάρνα!
Τα Sourd Games μετρούν ζωή 27 χρόνων και έχουν πάρει πια τη μορφή εθίμου.
Με τα πάνω και τα κάτω τους.
Με αλλαγές και προσαρμογές.
Αλλά πάντα γεμάτα σφρίγος και νεανική ορμή.
Και απόλυτο μαέστρο εδώ και πολλά χρόνια τον Κώστα τον Καραματσούκα. Που κάθε χρόνο ξεκινάει σχεδιάζοντάς τα, και πάει σπίτι του όταν έχει φύγει και το τελευταίο παιδί. Μπορεί να σκουπίζει και την Πλατεία στον πάτο! Τον έχω ικανό!
Να ΄μαστε καλά μκροι-τρανοί, και το 2027 να γιορτάσουμε μαζί τα τριαντάχρονα τους, και να χαρούμε το κέντρο να γεμίζει παιδιά που τρέχουν ξαναμένα και χαρούμενα από σταθμό σε σταθμό, ανεβάζοντας τη διάθεσή μας και ομορφαίνοντας την πόλη.
Αλλά θα παίξουμε κι εμείς. Οι … κάπως τρανύτεροι!
Μπροστά τα λόγια!
